Linggadjati, brug naar de toekomst - F. Erens en A. Zuiderweg

Linggadjati, brug naar de toekomst
Soetan Sjahrir als een van de grondleggers van het vrije Indonesië



Beschrijving
In november 1946 werd in het Javaanse bergdorp Linggadjati een akkoord bereikt tussen Nederland en de naar vrijheid strevende Republik Indonesia. De moeizame onderhandelingen verliepen in een sfeer van wederzijds respect en vertrouwen. Met name tussen de delegatieleiders Willem Schermerhorn en Soetan Sjahrir, die voorstanders waren van een vreedzame oplossing van het Nederlands-Indonesische conflict. Het akkoord was een uiterste handreiking naar de betrokken regeringen. Maar de onderhandelaars bleken veel verder te zijn gegaan dan hun wantrouwige achterban toeliet. Als gevolg daarvan werd het akkoord in geweld gesmoord.

Dit boek plaatst het Akkoord van Linggadjati in de brede context van de groei van Indonesië naar een onafhankelijke, vrije staat. Het belicht de rol van de Indonesiërs en Nederlanders die hierbij waren betrokken. Speciale aandacht is er voor Soetan Sjahrir, de Indonesische staatsman die zijn leven lang heeft gestreden voor de vrijheid en zelfontplooiing van de Indonesiërs. Hij wordt gezien als de founding father van de Indonesische parlementaire democratie.

Auteurs
Frederik Erens 1970) studeerde politieke geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Hij is gespecialiseerd in de geschiedenis van verschillende landen, waaronder de Baltische landen, Nederland en Indonesië. Zijn belangstelling betreft ook de twintigste-eeuwse architectuur en toegepaste kunst. Sinds 2004 maakt hij deel uit van de Stichting Indisch Erfgoed te Apeldoorn, de organisatie die ijvert voor het behoud van de cultuur-historische erfenis van het voormalige Nederlands-Indië.
Adrienne Zuiderweg (1952) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde (UvA). Ze doet onderzoek naar het culturele en literaire leven van Batavia (1619-1811) en publiceert er over. Als redacteur van het tijdschrift Indische Letteren is ze gespecialiseerd in de Indisch-Nederlandse koloniale en postkoloniale literatuur. Ze is secretaris van de Stichting Indisch Erfgoed, waarvoor ze historische, culturele en literaire lezingen over Indië en Indonesië organiseert.

Tentoonstelling
Het boek verschijnt in oktober bij de gelijknamige foto-tentoonstelling van Stichting Indisch Erfgoed Apeldoorn in het Stadhuis Apeldoorn, die van 6 t/m 23 oktober staat, en eerder te zien was in Jakarta. De panelen krijgen hierna een permanente plaats in het museum van Linggadjati, Indonesie.

Auteurs: ISBN: Taal: Bindwijze: Pagina's: Verschenen: Prijs:

Adrienne Zuiderweg en Frederik Erens 9789460220487 Nederlands Paperback 104 2009 € 17.50

Verschijnt bij tentoonstelling in Stadhuis Apeldoorn


KIT Publishers

De laatste paar jaren heb ik gemerkt dat er aandacht werd besteed aan de andere kant van het verhaal (van de Indonesiers) .

Een mooi poging om veel misverstanden , mythevorming , zelfs geschiedvervalsing te doorbreken.
Gelukkig hebben de jongere generatie wetenschappers , historici die vrijer waren dan de vorige generatie nu hun bijdrage kunnen leveren , bijna ongehinderd van sentimentele overwegingen.
Het boek is een soort reconstructie van de nationalistische beweging in Indonesia , de rol van de " founding fathers (o.a Soetan Sjahrir) en de gemiste kansen die door Nederland niet werd gebruikt .

Ook is men tot de ontdekking gekomen dat de Indonesiers zelf hun toekomst hebben bepaald , voor hun eigen ontwikkeling(onderwijs) en hun vrijheid die ze moeten bevechten.

De schrijvers hebben te weinig geschreven over :
*De ethise politiek ,buiten Van Deventer mis ik andere Nederlandse namen die het lot van den Inlanders willen verbeteren.
*Op onderwijs gebied de rol van de Indon. nationalisten met hun eigen scholen , zelfs wilde scholen werd ook niet vermeld.

*De verbeteringen waren vaak fopspeen , zoals de Volksraad.
* Bepaalde zaken zoals de mythe van " onverzoenlijke haat " jegens de Nederlanders kwam ter sprake , alleen kan men dat niet zeggen dat het voor de bijna 70 miljoen Nederlandse Onderdanen gelden.
Hoogstens voor de Communisten en mensen die direkt te lijden hadden van de Nederlandse kolonialisme.

De leiders van de Nationalisten waren (bijna) allemaal min of meer pro Nederland (zoals S.Sjahrir en Hatta e.v.a , behalve een klein deel die meer Marxistich ingesteld waren , een klein deel van de Perhimpunan Indonesia in Nederland.
Die hadden geprobeerd een bestuurcoup te plegen bij de Perhimpunan Indonesia.Later werden ze leiders van de P.K.I (Partai Komunis Indonesia).
Bron H.Poeze : In het land van de overheersers.

Wel hebben de schrijvers geschreven(blz 93) dat men van Linggardjati kunnen leren dat :
1. Men moet onderhandelen op basis van wederzijdse respect en gelijkwaardigheid.
Opmerking:
Ik denk niet dat Nederland (volk en parlement) toen dat kunnen accepteren, "men" zegt dat ze (Indonesiers) ons (Nld) nog 300 jaar nodig hebben voordat ze zichzelf kunnen besturen 1*)
2.begrip voor wederzijdse problemen
Opmerking :
3.Men moet rekening houden met langetermijn belangen , ipv korte termijn gedachte.
Opmerking :De getekende accoord werd door de Nederlandse parlement uitgekleed , veranderd etc , gevolg niet acceptabel voor de Indonesiers.
De accoord werd veranderd omdat men bezig was met verkiezingen , partijbelang was belangrijker dan landsbelang.(bl 75-76)
Later werd de Pol.Actie I gelanceerd , gevolg met de 2de Pol.Actie.

Hoe dan ook het is goed dat een paar Nederlanders " de andere kant" van het verhaal wil publiceren.

Eerlijk gezegd staat wel weinig over Soetan Sjahrir.

1* Dit is ook zo' n volksverlakkerij .
Toen de Indonesiers merdeka waren , hadden ze voldoende geschoolde mensen .
Dit in vergelijking met de Nederlanders(inclusief Indische Nederlanders ) .
Ze hadden bijna 2 of 3 keer geschoolde Indonesiers met Nederlandse opleiding en vorming.
We praten nog niet eens van de andere Indonesiers die een gewone Indonesische opleiding en vorming hadden gehad.
Zie " Djalan Ke Barat "( Weg tot het Westen) , dissertatie van Kees Groeneboer KITLV Leiden.