Brabantse première van film 'Contractpensions-djangan loepah!'Stadsnieuws
15 jan 2009 print dit artikel
CONTRACTPENSIONS Djangan Loepah! Een film van de in Goirle woonachtige filmmaker/producent Hetty Naaijkens-Retel Helmrich. Van 14 tot en met 18 januari zal de documentaire CONTRACTPENSIONS te zien zijn in Filmfoyer Tilburg. Zondag j.l. beleefde deze film zijn landelijke premiere in een uitverkocht Tuschinsky in Amsterdam en 3 andere Pathe-theaters in Den Haag, Rotterdam en Groningen. Aan de film werkten veel Brabanders mee zoals Jasper Naaijkens uit Tilburg die de montage deed en Dio Oberon uit Vught die voor de muziek tekende. De productie is in handen van Joris Naaijkens voor Scarabeefilms uit Goirle. De film ging in voorpremière tijdens het Nederlands filmfestival in Utrecht. “Deze film geeft, juist door het persoonlijke karakter, een ontnuchterend duidelijk beeld van de lange en pijnlijke weg die, zo goed als alle Indische mensen (300.000!), hebben afgelegd voor ze zich in Nederland als bevolkingsgroep geaccepteerd wisten. Het heeft mij enorm aangegrepen.”, aldus Ernst Jansz die zich onder de toeschouwers bevond. Contractpensions - Djangan Loepah! is de nieuwste film van Scarabeefilms, het productiebedrijf dat al eerder belangrijke filmprijzen won met o.a. de films over het leven in het hedendaagse Indonesië: Stand van de Zon (2002) en Stand van de Maan (2005). Contractpensions Na de Tweede Wereldoorlog waren (Indische) Nederlanders gedwongen Indonesië te verlaten. Tussen 1945 en 1968 vertrokken zon 300.000 (Indische) Nederlanders naar hun oorspronkelijke vaderland: Nederland. Het grootste deel werd opgevangen in zgn. Contractpensions. Meestal was het leven in zon contractpension allesbehalve luxe. De hotels waren oud en slecht onderhouden. De kamers waren klein en moesten soms plaats bieden aan meer dan zes personen. Mensen die gewend waren om drie keer per dag te baden, moesten hier één keer in de week in de rij staan om enkele minuten te mogen douchen. Het eten was er vaak beroerd. Voor de betaling van dit verblijf werd door de Nederlandse overheid zestig procent van het verdiende salaris ingehouden. De verschillen in de tijdelijke onderkomens waren erg groot: naast opvang in gewone pensions en hotels werden Indische gezinnen opgevangen door prinses Wilhelmina in Koninklijk Paleis het Loo en in kamp Westerbork. Djangan Loepah! De Nederlandse overheid vond dat de Indische Nederlanders zich zo snel mogelijk dienden aan te passen aan de gebruiken in de Nederlandse samenleving. Als handleiding voor hun nieuwe bestaan kregen de nieuwkomers een losbladig boekje aangereikt, getiteld Djangan Loepah! (wat Niet Vergeten! betekent.) Omdat de meeste Indische Nederlanders door hun westerse opvoeding al lang op de hoogte waren van Nederlandse gewoonten en gebruiken, kwam dit boekje zeer betuttelend over. De reacties in de film op dit boekje zijn ronduit hilarisch. Vanuit hun gemeenschappelijke geschiedenis, zoals de verschrikkingen van de oorlog en de beangstigende Bersiapperiode, vertellen repatrianten voor het eerst vrijuit over hun eerste opvang in het naoorlogse Nederland. Humoristische verhalen en schrijnende herinneringen wisselen elkaar hierbij af. De interviews worden afgewisseld met verhelderende filmjournaals en prachtige, pas ontdekte en nooit eerder vertoonde filmbeelden van het leven in Indië van vóór de oorlog. Voor deze documentaire zijn opnamen gemaakt in Nederland, Hawaï, Australië, Nieuw-Zeeland en de V.S. De ervaringen van de Indische Nederlanders destijds, zijn ook zeer herkenbaar voor andere groepen in onze huidige samenleving. Op 14,15,16,17 en 18 januari 2009 zal deze documentaire vertoond worden in Filmfoyer Tilburg (Schouwburg). De aanvangstijd is steeds 19.45 u. Meer informatie en fragmenten van de film kan men vinden op www.contractpensions.nl. De regisseur zal op 14 en 15 januari zelf aanwezig zijn om na de voorstelling vragen van het publiek te beantwoorden. Vooraf reserveren (wordt aanbevolen) via het telefoonnummer van Theaters Tilburg: 013-5432220.
De Weekkrant
do 15 jan 2009 - 15:40