Wu,
Je schrijft dat je pas in 1964 in Nederland kwam, dat is tamelijk laat voor Nederlanders in Indonesië.
Was je vader misschien WN (Warga Negara) vóór 1964 geworden?
Dat gebeurde vooral in de tweede helft van de 50-er jaren redelijk veel, om niet het land uitgezet te worden.
In de praktijk werden WN-ers toch als een soort tweede rangs Indonesiers beschouwd. Vooral Nederlanders en Chinezen, die liever in Indonesië wilden blijven. Rond die tijd (halverwege 60-er jaren) werden de WN-ers min of meer voor de keuze gezet: een Indonesiesche naam aannemen of allerlei privileges (baan, school, bezittingen etc.) verliezen of terug gaan naar je vroegere vaderland. De Nederlanders en Chinezen bleven desondanks herkenbaar door hun uiterlijk en werden toch gepest, klagen hielp niet, maakte het soms juist erger.
Pas jaren later heeft Suharto deze Soekarno pesterijeren aangepakt, maar desondanks werd de treiterijen soms "oogluikend" toegelaten. Toch zijn er Nederlanders die hun Nederlandse nationaliteit niet opgaven, maar moesten wel aan een heleboel voorwaarden voldoen, zoals om de zoveel jaar het land uit (men ging meestal naar Singapore), opnieuw een visum voor bijvoorbeeld 5 of meer jaar aanvragen en dan terug naar hun stekje in Indonesië. (deze regeling geldt nu nog steeds!).
Groetjes,
DK