Ruud Pesch vertelt...

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder.
In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.

Door Rita van Westen

Heimwee naar Indonesië
6-2-2010


Alles in het huis van Ruud Pesch herinnert aan zijn geboorteland Indonesië. Schilderijen aan de muur tonen prachtige vergezichten en wajangpoppen sieren de huiskamer. Zijn gitaar ligt binnen handbereik. Hoewel hij pas dertien jaar was toen hij zijn vaderland noodgedwongen moest verlaten, blijft de heimwee naar zijn vaderland altijd knagen.

Op de salontafel ligt een boek over Soekarno. Ruud Pesch heeft geen goed woord over voor deze man. ''Door hem moesten we uit Indonesië vertrekken,'' vertelt hij. ''Soekarno heeft veel slechte dingen gedaan. Nu ik over hem lees komt alles weer boven. Wat heb ik een hekel aan die man. Ik maak me nu nog kwaad over alles wat er in de jaren na de Tweede Wereldoorlog gebeurd is, maar besef dat mijn woede geen in heeft. Wat gebeurd is, is gebeurd. En Soekarno is al lang dood.''

Pesch: ''De lagere schooltijd en de eerste tien maanden van het voortgezet onderwijs heb ik doorgebracht in Batavia, dat nu Jakarta heet. Met de boot vertrok het hele gezin naar Nederland, om in Den Haag te gaan wonen. Omdat ik nog zo jong was, onderging ik de reis die drieëndertig dagen duurde, nogal gelaten. Op die leeftijd ontgaat je nog zo veel. Ik weet nog dat het geen beste boot was en dat het eten ook te wensen overliet, maar verder vond ik het wel prima. Mijn ouders, broertje en zusje waren bij me, dus wat kon me gebeuren?''

''Eenmaal in Nederland miste ik Indonesië. De warmte, de sfeer, het eten… Alles is hier zo anders. Ik moest in militaire dienst en dat verschafte me de mogelijkheid om weer in de buurt van Indonesië te komen. Bij de Koninklijke Marine bracht ik drie jaar in Nieuw Guinea door. Een prachtige tijd heb ik daar gehad.
Evenals veel Indische Nederlanders in die tijd, zat ik ook in een rockbandje. Zo goed als de Blue Diamonds en de Tielman Brothers was ik niet. Van jezelf zeg je niet dat je best leuk kunt spelen, maar bij heel veel meisjes had onze band The Evergreens veel succes. Ja, ik was toen een echte Indische rocker.''

''Maar liefst acht keer ben ik al terug geweest naar Indonesië. Ondanks dat ik er maar een paar jaar van mijn leven heb gewoond, blijft het trekken. Als ik daar ben ga ik altijd nog even naar het huis van mijn jeugd en naar mijn oude school. Drie keer is er al een reünie geweest. Jakarta is Jakarta niet meer. Het is er zo druk geworden. Ik heb in Indonesië geen familie meer wonen, toch zou ik het allerliefst weer terug gaan naar mijn geboorteland. Maar het is nogal wat om dat nu nog allemaal te gaan organiseren.''

Wat betekent Biddinghuizen voor Ruud Pesch?
''Het gaat best hier in Biddinghuizen, maar toch zou ik liever in Dronten wonen omdat daar meer voorzieningen zijn. Mijn horloge is momenteel kapot en nu moet ik met de bus naar Dronten omdat ik het hier helaas niet kan laten maken. Bij de Chinees in Biddinghuizen haal ik vaak Indische maaltijden. Mijn favoriete gerecht is Babi Ketjap met rijst. Heel lekker. Dan ben ik weer even in Jakarta.''

BZH-Net