Wie durft er naar de Indonesische dokter?

woensdag 24 februari 2010 door Elske Schouten

Wie durft er naar de Indonesische dokter?

Afgelopen week verscheen dit persoonlijke artikel van een collega-correspondent in Jakarta, over de abominabele Indonesische gezondheidszorg. Het begint zo: I never thought I would let the grim stories I’d heard about Indonesia’s health care system turn me into one of those expats who left the country at the slightest hint of a sore throat. Nu een verkeerde diagnose hem bijna een oog kostte, denkt hij daar anders over.

Zelf vond ik het ook altijd onzin dat veel expats en rijke Indonesiërs voor elke kleine ingreep naar Singapore vliegen. Maar als je over dit soort ervaringen hoort, ga je het begrijpen. Zoals ook dit afschuwelijke verhaal van mijn collega van de Volkskrant, waarbij de geldzucht van een arts bijna een baby het leven kostte. En in de media werd de zaak van Prita Mulyasari en het Omni-ziekenhuis breed uitgemeten, die ook begon over een verkeerde diagnose.

Zo heb ik ook nog nooit gehoord dat een zwangere-met-geld géén keizersnede kreeg bij de bevalling. Tja, een keizersnee levert nu eenmaal meer op dan een natuurlijke bevalling. En was de dood van het pasgeboren nichtje van onze hulp echt nodig? Die werd ongeveer een jaar geleden geboren in een ziekenhuis in Wonosobo, en stierf na complicaties bij de (op het nippertje wel natuurlijke) bevalling.

Het verklaart in elk geval waarom het echtpaar dat bij ons werkt hun familieleden liever naar allerlei vage masseurs, islamitische bedevaartsoorden of andere traditionele geneesheren stuurt. Óók als wij aanbieden de behandeling te betalen of voor te schieten.

Afgelopen week nog: de vader van onze hulp was uit een boom gevallen die hij probeerde te kappen, in het gehucht in Wonosobo waar ze vandaan komt. Bont en blauw kon hij zich een paar dagen nauwelijks bewegen. Volgens haar moest hij zo snel mogelijk naar de traditionele masseur, die de botten weer op hun plek zou zetten. Het ziekenhuis, wat wij suggereerden, was geen goed idee. ''Daar doen ze alleen maar röntgen. En dan moet je daarna alsnóg naar de masseur.''

NRC

Riyadi Suparno , The Jakarta Post , New York | Thu, 02/25/2010 9:51 PM | Business



Indonesia is inviting more foreign investment into the healthcare and education sectors in a bid to improve services as well as the quality of Indonesian human resources, according to Investment Coordinating Board chairman Gita Wirjawan. Speaking before U.S. businesspeople in Washington D.C. on Wednesday, Gita revealed that the current negative list of investment limited foreign hospitals in three cities, i.e. Jakarta, Surabaya in East Java and Medan in North Sumatra. “In the new negative list, we will remove such a limitation. Investors can invest in any place they consider feasible,” Gita told businesspeople here, adding that the new negative list would be ready in the next one or two months. Foreign ownership in hospitals, meanwhile, would be capped at 67 percent.

In an interview with The Jakarta Post in New York on Thursday, Gita argued that opening up the healthcare sector to foreign investment would benefit customers more, with better services and prices because competition would force even existing hospitals to improve services.

In addition, he said, having more foreign hospitals in the country would eventually reduce the number of people going to hospitals overseas, and therefore, it would save some foreign exchange. “The value of foreign exchange that could be saved may be small, a few hundreds US dollars a year, but we value more the benefits for our people, i.e. better services and availability of alternatives,” Gita said. In education, Gita explained that the government would try to attract notable foreign universities to enter the country by establishing cooperation with local universities. He said that he would especially target foreign universities because Indonesia is still lagging behind other countries in the region in tertiary education.
“We are already good in basic education, i.e. elementary schools to high schools. But we are still lacking in tertiary education and also vocational schools,” he said. Foreign universities, however, cannot establish their own universities in Indonesia because the national education law apparently did not allow universities and schools to make profit. Therefore, Gita suggested that they established a local legal entity that could provide teachers, advisory services and even research facilities to universities in Indonesia. That way, they could make money and recoup their investment. In addition to healthcare and education, Gita revealed that Indonesia would also open its logistics and courier services to foreign participation, arguing that this area is an important soft infrastructure for Indonesia to move into the higher degree of economic development. Foreign investors, however, are not allowed to take majority ownership in this sector, except one company TNT which has already got a government approval to take a 51 percent stake in a joint venture investment