Restaurant Djadjan: authentiek Indonesisch eten29 maart 2010
BERGEN (NH) - Wie zin heeft in echt Indonesisch eten, gaat naar restaurant Djadjan in Bergen. Het is misschien even zoeken. Maar als je de borden met het logo volgt, kom je vanzelf in de kleine Dorpstraat numero 1 terecht. In het soms schreeuwerige Bergen vormt Djadjan een oase van rust.
De aandacht van het eethuisje is naar binnen gericht. Voor de kleine raampjes hangen gordijntjes. Hier geen zien en gezien worden op een groot terras. Alles lekker binnen. Je kunt er aan meteen aanschuiven aan een van de kleine tafeltjes-voor-twee. De muziek staat zacht zodat je je tafelgenoot goed kunt verstaan. Djadjan ademt de sfeer van typisch Indonesische bescheidenheid.
Het interieur is knus en toch hip. Altijd gezellig, een schemerlamp. En het kan niet gezellig genoeg zijn, zou je denken als je het plafond ziet. Er hangt namelijk niet één, maar een hele serie schemerlampen aan. De collectie schemerlampen van batikstof geeft het etablissement een artistiek tintje, dat heel goed past bij het kunstenaarsdorp. Ook aan de muren tref je moderne kunst: grote foto’s van verse visjes of schitterend gevormde maiskolven, een belofte van wat komen gaat.
Goddelijke satésaus
Terwijl wij van Webregio lekker om ons heen zitten te kijken, krijgen we van Gina Hulser, onze gastvrouw in schitterend Indonesische gebatikte kleding, verschillende soorten kroepoek met satésaus als starter van het huis. De satésaus is werkelijk goddelijk, heel verfijnd van smaak. Behalve uiteraard de pinda’s zijn er heel goed wat limeblaadjes en een vleugje cocos te proeven. “Wat ze in supermarkten, snackbars en sommige eetcafés onder de noemer ‘satésaus’ durven te verkopen, zou verboden moet worden,” denk ik in stilte. Ik weet mijn mond te houden over stokjes kip in plastic bij de Dirk van den Broek want ik wil de eetlust van mijn tafelgenote niet verpesten. Zij zit net lekker zichtbaar te genieten van haar kopje thee met Indonesische spekkoek.
Rijsttafel = plezier voor twee
We krijgen een kaart met talloze mogelijkheden. Ik heb wel zin in ‘the works’. Alles erop en eraan. Toch vraag ik eerst voorzichtig wat mijn vriendin in gedachte heeft. Een wat meer uitgebreide rijsttafel is immers iets voor 2 personen. “Wat wil jij beslist eten?” pols ik. “Ik wil in ieder geval rudjak manis, oftewel fruit in zoet pittige ketjap saus als dessert,” antwoordt zij. Ik knik. “Ik wil graag die saté kambing, en de sotosoep,” zeg ik. Het ziet er naar uit dat we wel met z’n tweetjes tot één keuze kunnen komen. Nu nog kiezen tussen rijsttafel Djami of Tuti.
Rijsttafel Tuti
“In tuti zit geen rudjak,” merkt mijn vriendin op. “Wel hoor,” zeg ik opgelucht, “Het staat alleen niet onderaan de lijst, maar als vijfde gerecht van onder.” Mijn tafelgenote speurt nogmaals de kaart af en zegt dan: “Inderdaad. En Tuti heeft ook visgerechten. Maar zal deze rijsttafel niet te veel van het goede zijn?” Tuti betekent zoiets als ‘alles’ in het Indonesisch, weet ook zij. Ik lach en zeg: “We hoeven toch niet per sé alles op te eten.” Dat geeft de doorslag. We gaan ervoor.
Hete soto ayam
Even later komt Gina ons de soto ayam, oftewel Indonesische kippensoep met ei en taugé brengen. De soep smaakt lekker warm en hartig. Het kopje warmt ons aardig op. Zo zitten we behaaglijk te spinnen, blij dat we de winterse kou zijn ontvlucht. “Als het rustig is, zetten we vaak twee tafeltjes tegen elkaar aan,” zegt Gina, terwijl ze bij ons een tafeltje extra neerzet. Ze plaatst er wat rechauds met waxinelichtjes op. “Gezellig!” zeg ik. “Dat is ook wel nodig ook,” zegt mijn vriendin als ze het overvolle dienblad ziet. Gina zet allemaal kleine vierkante schaaltjes neer en legt uit welk gerecht erin zit. Ik heb een oogje op de gulai kambing, het geitenvlees in romig gekruide kokosmelk. Voor mij staat ook de udang goreng, oftewel de grote garnaal met boter ketjapsaus. Ik heb moeite mijzelf in te houden, wil er meteen op aanvallen.
Nasi goreng
Maar Gina komt met nóg een dienblad, met daarop onder andere onze de nasi en bami goreng die wij als bijgerecht hebben gekozen. “Als de nasi of de bami op is, en je wilt nog wat meer, laat het me dan even weten,” zegt Gina. De gebakken rijst en mie moet echter ruim voldoende zijn, denk ik. We hebben ook nog longtong kleefrijst bij de gado gado, oftewel groenten met pindasaus. “Dat Djadjan voor het authentieke Indonesische eten staat, zie je meteen aan de nasi,” zeg ik tegen mijn vriendin. “Als je Indisch eet bij de Chinees, krijg je nasi met prei, ham en stukjes ei. Dit is gewoon pure nasi goreng, oftewel gebakken rijst,” zeg ik. Mijn vriendin knikt.
Echt pittig
“Smaakt het?” vraagt José Polonio, executive chef van Djadjan, als we een tijdje rustig zitten te eten. “Prima!” antwoordt mijn vriendin. “We hebben het er net over. Echt Indonesisch. Een pittig gerecht is hier ook gewoon een pittig gerecht. Het is niet afgevlakt om het aan te passen aan de Hollandse smaak,” vult ze aan, terwijl ze haar vorkje prikt de ikan bumbu bali, de hardgeroosterde makreel met pittige kruiden. “Elke streek in Indonesië heeft een eigen smaak. De bumbu’s, oftewel basissausen, die de fond vormen zijn allemaal een beetje verschillend. In de ene streek gebruikt men meer knoflook, of trassi, of sambal. Onze kok, Fina, maakt haar eigen bumbu’s, en sambal badjak. Dit is uit Sulawesi style,” legt José uit. “We zijn net twee jaar open. In het begin konden mensen die zelf in Indonesië hebben gewoond de weg naar Djadjan nog niet zo goed vinden. Maar we zijn ons gaan presenteren. Op de culinaire markt in Bergen bijvoorbeeld. Nu komen de Indonesiërs zelf in Djadjan eten. Dat is een groot compliment.” Ik knik en zeg: “Ik kan het me zo maar voorstellen!”
Proeverij, snoeperij
Terwijl José naar het volgende tafeltje loopt, eet ik een hapje van de saté kambing en geniet van de barbecue smaak van het geroosterde geitenvlees. Het vlees is lekker aangemaakt met verse rode, hete pepers. Het smaakt werkelijk goddelijk. “Zo’n rijsttafel is echt een proeverij,” zegt mijn vriendin, terwijl ze van alles een hapje opschept. “Zo veel verschillende smaken…” Het kan niet op. “Die seroeng deng is lekker met je gebakken rijst,” zegt ze terwijl ze mij schaaltje geroosterde kokos met pinda’s aangeeft. Ik knik.
Knapperige verse groenten
“Ook zo fijn is dat je met deze rijsttafel ook aan je dagelijkse portie groenten toekomt,” vul ik aan. De keuze is uit sambal goreng buncis, sperziebonen met Petehbonen, ook wel ‘sambalboontjes’ genoemd, sayur lodeh, oftewel spitskool, witte kool, sperzieboontjes, en winterpeen in kokosmelk met lime en sereh, en gado gado, oftewel taugé, tofu, sperciboontjes, spitskool, witte kool en een gekookt eitje met de Djadjan satésaus gebakken uitjes. Veel restaurantbezoekers laten hun groenten staan, omdat die meestal niet zijn aangemaakt. Bij Djadjan, Indonesisch voor: snoeperij, vormen ook groenten een snoeperij.
Tweede portie
We gaan inmiddels voor onze tweede porties. Klein minpuntje is wel dat de lepeltjes boven de waxines nu heel heet zijn geworden. Heet eten wordt dan wel heel erg letterlijk. Als je niet oplet, brandt je je fikken. Enfin, een kniesoor die daar op let. Ik gebruik mijn soeplepel gewoon als opscheplepel en klaar is Klara. Gelukkig is het lepeltje van de rudjak manis koud, omdat het fruit in de soja gewoon een koud gerecht is. Ik eet het samen met de acar ketimoen, de komkommer in zoetzure saus, bij wijze van dessert. “Jullie hebben echt je best gedaan!” zegt Gina tevreden, als ze onze tafel afruimt. Ondanks dat het vrijwel alles van de kaart was, zijn bijna alle schaaltjes leeg. “Het was ook zo lekker. Ik kon maar niet ophouden met eten,” zeg ik.
Zalige spekkoek
We bestellen nog een koffie toe. “Ik wil een koffie verkeerd,” zeg ik tegen Gina. En tegen mijn vriendin voeg ik er aan toe: “En zullen we dan nog even na borrelen bij grand café Gusto?” Gina zegt dat er bij Djadjan keuze is uit espresso of gewone koffie. Geen koffie verkeerd. “Maar bij Gusto kun je wel goede koffie verkeerd drinken,” voegt ze er aan toe. “En dan die lekkere spekkoek hier mislopen zeker?” antwoord ik. “Geen denken aan!”
Tekst: Daniëlle Smaling
Naam restaurant:
Adres:
Plaats:
Telefoonnummer:
Openingstijden:
Chef kok:
Gastvrouw:
Website:
E-mail:
Reserveren:
Prijzen:
Parkeren:
Terras:
Groepen:
| DjaDjan
Kleine dorpsstraat 1
Bergen
072- 581 34 82
Dinsdag tot en met donderdag vanaf 17 uur, maandagavond gesloten tot eind april.
Fina Sampe
Gina Hulser
www.djadjan.nl
info@djadjan.nl
Via de website minstens één dag van te voren, reservering geregeld na bevestiging
of via de telefoon 072- 581 34 82
Voorgerechten vanaf 3,75 euro, bijgerechten vanaf 3,50 euro.
Hoofdgerechten vanaf 17,50 euro em rijsttafel 21,50 p.p
Betaald, in de nabijgelegen ondergrondse garage het Centrum, onder de Deen.
In de lente en zomer voor 30 mensen
Groepen tot 8 mensen kunnen spontaan binnenlopen.
Maximaal 50 mensen kunnen dineren op reservering.
Afhalen ook mogelijk.
|
webregio
ma 29 maa 2010 - 15:19
