Herdenking 60 jaar Repatrianten/Immigranten in Raamsdonksveer

vertel, vertel...
druk ?
hoeveel mensen?
gezellig ?
hoe was de makan ?
een succes ?

De 2e dag was rustiger dan de 1e dag, maar toch zeer goed gevuld. Geen lange rijen bij de bonnen. Eerlijk gezegd, was ik heel verbaasd toen ik binnen was. Ik wist niet wat te verwachten, maar die lange rijen tafels en stoelen had ik zeker niet verwacht.....

hmm... weet niet zeker, maar volgens mij is het slecht bereikbaar met openbaar vervoer - maar ik kan me vergissen, ben daar niet bekend.
De auto moest een aardig stukje verder worden geparkeerd maar er reden wel pendelbusjes naar dat sportcentrum, vooral bedoeld voor de ouderen, maar omdat ik zo slim was om mijn filmcamera in de auto te laten, moest ik dat end weer helemaal terug lopen. Toen toch maar op het busje gestapt.. een mens is males

En toen ik de zaal in wilde... jee.. allemaal lange tafels, schrok me wild haha.. vroeg me af hoe je in vredesnaam je kennissen terug vond en áls je ze zag, hoe kom je met hen in gesprek?? Mijn ervaring is dat als mensen eenmaal een plek hebben gevonden, dat ze niet makkelijk meer verkassen..

En ja, hele lange rij voor de consumptiebonnen, en het schoot niet echt op! Eerst kon je alleen apart de etensbonnen en de consumptiebonnen kopen en later kon dat tegelijk. Heb ik me laten vertellen...

Ik denk niet dat het heel geschikt was voor de echt ouderen onder ons, want alle looppaadjes waren vrij smal en de muziek was oorverdovend. Het was best wel druk zo midden op de avond.

Het eten was lekker. Volgens ons kon je op 3 plekken eten halen: Indonesisch, Surinaams en saté. Ik heb geen cendol kunnen ontdekken, wel koffie, fris en bier. Maar eerlijk gezegd heb ik er niet echt op gelet.

Er werd volop gedanst: jive, poco2 en jospan (wat is het verschil tussen die laatste 2?)

Heb gefilmd... cassette op 5 minuten na helemaal volgeschoten. Heb het nog niet bekeken.. de muziek zal wel mijn camera uitschetteren...

ohh... ik zie... is dat Wouter met zijn Indische Emoties??? Ik herken het boek




En vraagje, misschien heel dom van mij: waarom treedt George McCrae op Indische feestjes op?

Ja, dat is Wouter Pieplenbosch met zijn boeken. Hij heeft alle boeken verkocht die hij bij zich had.
En George McCrae is gewoon populair bij Indo's, vandaar dat hij regelmatig bij Indische feestjes optreedt.

Cendol was er idd niet, wel es Shanghai. De snacks vond ik er niet lekker uitzien. De risolles scheen wel goed te zijn, maar die was helaas op. Dus dan maar een saté ayam gegeten. De saté van de PMI was veel lekkerder.

Vandaag was het dus minder druk en hebben we gewoon in de straat achter de zaal geparkeerd. Toen we eind van de middag weggingen en langs het parkeerterrein reden, was dat terein zo goed als leeg. Vandaag waren er geen pendelbussen nodig. Maar ondanks dat, vond ik toch dat de zaal goed gevuld was.
In één van de zalen daarachter was nu informatie te vinden over de schepen en de scheepslijsten lagen er ook. Ik had begrepen, dat dat de 1e dag niet het geval was.

Ik dacht al dat ik W.P. zag ...
Zet het filmpje op internet en een link hier, Wu ?
Dan maak ik een link in een topic op I4E, naar dit topic..
Zoiets dus...

Maar er was toch wel sfeer ?

Ondanks dat het een grote, ongezellige zaal was met slechte akoestiek hing er toch een gezellige sfeer! De mensen amuseerden zich goed. Er werd veel gekletst, gelachen en gedanst. De dansvloer stond constant vol.

Massada was veel beter!

Ik schiet alleen films, manlief maakt er een geheel van voor op DVD, met weglating van allerlei fratsen en frutsels...



Jammer, dat die bootlijsten er de eerste dag niet waren. Lijkt me heel interessant om te bekijken..
Er werd gevraagd of iedereen in de zaal met de boot was gekomen. Ik denk dat ik de enige was die zei dat we met de bus in NL zijn gekomen..

Dat heb ik ook gehoord, dat Massada erg goed was. Jammer dat ze alleen die zaterdag optraden......

'Wereldburgers' samen als één grote familie
door Nadine Kieboom. maandag 03 mei 2010 | 09:43

RAAMSDONKSVEER - Een kruidige geur zweeft door de grote ruimte van de Koloszaal.

Honderden mensen zitten aan de tientallen lange rijen tafels. Voor hen staan witte bakjes met Oosters voedsel als Bapao, loempia's en sambal. Vanaf het podium klinkt My Way, gespeeld door Mr. Showband. Het is net of je even in een andere wereld bent beland. Die van Indonesië. Zaterdagavond en zondag kwamen Indische Nederlanders samen in Raamsdonksveer voor een herdenkingsbijeenkomst. Dit jaar is het zestig jaar geleden dat ruim 300.000 repatrianten hun warme land moesten achterlaten voor een nieuw leven aan de andere kant van de wereld. Zoals het kleine, koude Nederland. Allemaal met verschillende redenen. Voor sommigen was de Japanse bezetting de aanleiding, voor veel anderen de onafhankelijkheid van Indonesië.

"Het was hoog tijd voor zo'n bijeenkomst", vindt Maureen ten Hoorn, initiator en organisator. Ten Hoorn was zelf zestien jaar toen ze moest vluchten vanwege de onrust in het land. Ze merkte dat er veel behoefte was aan een groot samenzijn. "We hebben hier te lang mee gewacht. De eerste generatie kan hier al grotendeels niet meer bij zijn." De avond heeft niet alleen Nederlandse, maar ook internationale bezoekers. "We willen alle mensen herdenken die na de Tweede Wereldoorlog rondzwierven, verspreid over allerlei landen." Ook Barnaart Braaijmakers kwam vanuit Rotterdam om de avond bij te wonen. Zij is op haar twaalfde per vrachtschip vanuit Jakarta naar Nederland gevlucht, vanwege de onafhankelijkheidsverklaring. "De reis zelf vond ik prachtig, maar het idee om je land en familie achter te laten, was natuurlijk vreselijk. Bovendien was het hier in Nederland ook geen pretje. Ik mocht bijvoorbeeld niet met Nederlandse kinderen spelen. Wij waren de 'pinda's'."

Het meest opvallende van de hele avond is misschien wel de saamhorigheid. Iedereen lijkt elkaar te kennen, alsof het een grote familie is. "We zijn wereldburgers", zegt de initiator. "Binnenkort ga ik naar Amerika, om ook daar een samenzijn te organiseren voor hen die dit weekend niet naar Nederland konden komen." Na een sierlijk optreden van een Balinese danseres, begint de Rollers Revival Band te spelen. Steeds meer bezoekers verlaten hun tafeltje om even te dansen voor het podium. Je zou bijna vergeten dat het om een herdenking gaat. Ten Hoorn: "Deze avond is emotioneel, maar ook vrolijk. Dat zit in onze cultuur. Zelfs de dood wordt bij ons gevierd."

BNdeStem

veel foto's te zien op Tjampoer.nl

merci voor de fotolink
die had ik nog niet gevonden vanmiddag..
weer zeer mooie foto's van John van Hese
heeft hij een dure prof-camera ofzo ?

Dat heeft hij zeker. Hij heeft een heel koffertje vol met lensen en zo. Dat had hij bij het gala van Anneke Grönloh ook bij zich.

Behalve W.P.... zagen jullie nog bekenden op de foto's ?

eerste probeerseltje

eigen maakseltje deze film?
en zelf op het internet gezet ?

yes... iig is dit stukje door iemand van ons groepje vastgelegd, met mijn camera

pff... het ding bleef maar scenes herhalen... schoot niet op
vandaar dat suffe eindje

maar.... wie weet nu hoe dat eerste lied heet???