Eerbetoon aan een 'Indische' moeder

Eerbetoon aan een 'Indische' moeder
dinsdag 29 juni 2010 | 08:31 | Laatst bijgewerkt op: dinsdag 29 juni 2010 | 08:46


Lootje Pols-Kalthoff uit Teteringen stelde uit 250 brieven van haar moeder uit de periode 1946-1950 een 'Indische avonturenroman' samen, een eerbetoon aan 'een vrouw met karakter en ambitie'. foto Frank Poppelaars/het fotoburo

Lootje Pols-Kalthoff uit Teteringen en haar drie zussen bundelden 250 brieven die hun moeder aan haar ouders schreef vanuit Nederlands-Indië.


In 2006 vonden vier zussen bij het ontruimen van hun ouderlijk huis in Oosterhout een dik pak brieven. Bij elkaar 250.

Dichtbeschreven velletjes luchtpostpapier: brieven die hun moeder tussen 1946 en 1950 had geschreven aan haar ouders. Vanuit Nederlands-Indië.

Daar werkte ze op Java, Bali en Sumatra als medisch analiste. In oorlogsomstandigheden vaak.

Op haar 25e was ze, vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog, in dienst van het Rode Kruis naar Nederlands-Indië gegaan. Ze maakte er de politionele acties, onze koloniale oorlog, mee.

De vier zussen lazen de brieven, vonden ze fascinerend en besloten er een brievenboek van te maken, doorspekt met foto's van hun moeder uit die jaren.

Dat boek is er nu, uitgegeven in eigen beheer. Een bijna 300 pagina's tellende hommage aan hun moeder: An Lackamp - Brieven uit Nederlands-Indië aan haar ouders, 1946 - 1950.

BNdeStem

waarom wordt ze "Indische" moeder genoemd ?
ze was 4 jaar in Indië ?
is dat niet nieuws opkloppen ?
pakkende kop maken om mensen te lokken ?

maar... het boek zelf is natuurlijk wel een historisch document... voor de familie allereerst ..

Citaat :

An Kalthoff-Lackamp (1920-2007) is geboren in Oosterbeek waar zij samen met haar vier jaar oudere broer Wim opgroeide in een hecht gezin. In Oosterbeek doorliep ze de lagere school en aan de Rijks-HBS in Arnhem haalde ze haar HBS-B-diploma.
An bezat een onafhankelijke geest en al jong werd ze gedreven door het verlangen de wereld in trekken. Na de tweede wereldoorlog vertrok ze als medisch analiste naar Indonesië. Ze werkte op Bali en later op Sumatra waar ze een eigen lab kreeg. In Palembang ontmoette ze haar latere echtgenoot Herman die daar als vrijwillig militair ‘god en vaderland’ diende. Ze trouwden en keerden, gedwongen door de politieke situatie in Indonesië, terug naar Nederland

http://www.kaloramakunst.nl/kalpag022.htm

Daarom staat 'Indische' waarschijnlijk tussen aanhalingstekens.......

jaja.. natuurlijk... de aanhalingstekens zeggen: dit moet je niet letterlijk nemen, maar figuurlijk....
maar wat valt er figuurlijk te nemen van ...... 'Indische' moeder..... ?
Er is niks Indisch an ( in culturele zin) ... het heeft ook niets met moederschap te maken...
De kinderen zelf zullen nooit hun moeder 'Indische' noemen.
Hooguit hebben ze het over de Indische jaren van hun moeder..

Ik zie die figuurlijkheid niet... wat was de interessantheid, de gein, de veelzeggendheid ervan ?
Ik zie het als mislukt interessant doen...

Ze hebben het over een Indische moeder en een Indische avonturenroman.......Maar het zijn brieven uit Nederlands-Indië. Zelfs geen briefwisseling, want het zijn alleen haar brieven. En dan is altijd weer de prangende vraag: wie noemt het zo, de journalist of de dochters?

Indische avonturenroman - wel of niet tussen haakjes- kan ik volgen...
Het kan best dat een van de dochters dat zo gezegd heeft...
"indische" staat hier voor avonturen in Indië... best wel letterlijk te nemen
Maar 'Indische' moeder lijkt me niet van de dochters afkomen.