Stripboek nationaal geschenk Bronbeek aan het onderwijs

Stripboek nationaal geschenk Bronbeek aan het onderwijs
door Redactie
10/09/2010 - Het stripboek De Terugkeer wordt aangeboden aan het voortgezet onderwijs. Onderwerp: de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost-Azië.


Het Indisch herinneringscentrum Bronbeek presenteert op woensdag 22 september a.s. het educatieve stripboek De Terugkeer. De strip gaat over de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost-Azië en de Indonesische onafhankelijkheid en wordt als Nationaal Geschenk 2010 aangeboden aan alle derde klassen in het voortgezet onderwijs.

Het Indisch Herinneringscentrum wil met de strip jongeren informeren over deze geschiedenis en de gevolgen daarvan voor onze samenleving. Door dit verhaal in de vorm van een strip te gieten kunnen zij op een luchtige en ongedwongen manier kennis nemen van de geschiedenis.

De educatieve versie van het stripboek, die als Nationaal Geschenk wordt verspreid, heeft een apart katern met bronnenmateriaal. Hierin worden belangrijke thema’s uit de strip toegelicht aan de hand van foto’s, kaartjes, dagboekfragmenten en interviews. Deze uitgave is geschikt voor jongeren van 14-16 jaar van het vmbo, havo en vwo.

De auteurs van de strip, scenarioschrijver Ruud van der Rol en tekenaar Eric Heuvel, hebben eerder internationale bekendheid verworven op het gebied van het educatieve, historische beeldverhaal met hun strips over de Jodenvervolging en de Tweede Wereldoorlog, De Ontdekking en De Zoektocht.

Naast de educatieve versie verschijnt er ook een boekhandelseditie van De Terugkeer. Deze bevat geen educatief katern en is vanaf oktober verkrijgbaar in de boekhandel (ca. € 17,95, Uitgeverij Luitingh).

Het Indisch Herinneringscentrum Bronbeek wil door samenwerking, voorlichting en educatie de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost-Azië, de dekolonisatie van Nederlands-Indië en de gevolgen daarvan voor de Indische gemeenschap de aandacht geven die het verdient. Het is naast Kamp Westerbork, Kamp Vught en Kamp Amersfoort het vierde herinneringscentrum in Nederland waar de Tweede Wereldoorlog wordt herdacht.

Geschiedenis.nl

Herinneringscentrum Bronbeek presenteert educatieve strip
dinsdag, 14 september 2010 11:38


Voorkant van de strip

Volgende week presenteert Indisch herinneringscentrum Bronbeek de educatieve strip De Terugkeer. De strip gaat over de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost-Azië en de Indonesische onafhankelijkheid en wordt als Nationaal Geschenk 2010 aangeboden aan alle derde klassen in het voortgezet onderwijs.

Met de strip wil het Indisch Herinneringscentrum jongeren informeren over de oorlogsgeschiedenis in Zuidoost-Azië en de gevolgen daarvan voor de Nederlandse samenleving.

De educatieve versie die als Nationaal Geschenk op scholen wordt verspreid, heeft een apart katern met bronmateriaal. De belangrijkste thema's uit de strip worden hierin toegelicht aan de hand van foto’s, kaartjes, dagboekfragmenten en interviews. Deze uitgave is geschikt voor jongeren van 14-16 jaar van het vmbo, havo en vwo.


De strip is gemaakt door scenarioschrijver Ruud van der Rol en tekenaar Eric Heuvel die eerder educatieve, historische beeldverhalen maakten over onder meer de Jodenvervolging en de Tweede Wereldoorlog. Bij het maken van de strip werden de twee ondersteund door een vijftien personen sterke adviesgroep. Hierin hadden onder meer verschillende historici en mensen met een educatieve achtergrond zitting. Tekenaar Eric Heuvel maakte tijdens zijn werk ter inspiratie gebruik van historische foto's.

De ontwikkeling van de strip en het bijbehorende lesmateriaal is gesubsidieerd door het ministerie van VWS. Dankzij geld van ministerie en het Nationaal Fonds voor Vrijheid en Veteranenzorg kunnen 200.000 exemplaren van de strip inclusief docentenboek gratis beschikbaar gesteld worden aan leerlingen en docenten van het derde leerjaar van het voortgezet onderwijs.



Enkele tekeningen uit 'De Terugkeer'

Het stripboek is al op een paar scholen 'getest'. Ruim driehonderd kinderen konden het verhaal in verschillende stadia lezen en vervolgens hun commentaar geven. Lerares Olga Wüst heeft de strip en bijbehorend lesmateriaal al kunnen bekijken en is erg positief:
Naast het feit dat het gebruik van een stripverhaal mij erg aansprak, vond ik dat de geschiedenis van Nederlands‐Indië veel meer aandacht verdient in het onderwijs. Deze geschiedenis blijft vaak onderbelicht in de geschiedenisboeken. Als het wordt genoemd is het vaak zijdelings en bijna altijd vanuit een Nederlands perspectief. Deze strip besteedt aandacht aan verschillende invalshoeken: het Nederlandse, het Indisch Nederlandse en het Indonesische perspectief.

Het Nationaal Geschenk wordt op woensdag 22 september gepresenteerd. Naast de educatieve versie verschijnt er ook een boekhandelseditie van De Terugkeer. Deze bevat geen educatief katern en is vanaf oktober verkrijgbaar in de boekhandel.

Historiek.net

De Terugkeer
Dinsdag 21 september 2010 | Redactie Wereldjournalisten

De Terugkeer is een stripboek over de geschiedenis van Indonesië bezien vanuit 3 verschillende perspectieven: de Nederlander, de Indonesiër en de Indische Nederlander. Een waar huzarenstuk.
Het stripverhaal gaat over de geschiedenis van Indonesië voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. De periode 1940‐1949 staat centraal. Planterszoon Bas keert op latere leeftijd met zijn nicht Maureen terug naar zijn geboorteland Indonesië. Onderweg vertelt hij Maureen over de koloniale tijd, over de Japanse bezetting, over zijn leven in de kampen en over zijn rol in de politionele acties. In zijn ouderlijk huis ontmoet Bas zijn Indonesische jeugdvriend en latere vijand Amir, uit wiens mond hij de andere kant van de geschiedenis hoort.
Uit het levensverhaal van Bas en Amir komt naar voren hoe ingrijpend de koloniale tijd, de oorlog en de onafhankelijkheidsstrijd het leven van miljoenen mensen hebben veranderd en welke invloed die geschiedenis vandaag de dag nog heeft.

Een belangrijk doel van initiatiefnemer IndischHerinneringsCentrum Bronbeek (IHCB) is dat de lezer zich realiseert dat mensen dezelfde historische periode heel verschillend kunnen beleven en interpreteren afhankelijk van de groep waar ze deel van uitmaken. De ‘blanke’ Nederlanders, de Indische‐Nederlanders, de Indonesiërs, de Chinezen, de Japanners, elke groep heeft zijn eigen geschiedenis in Indonesië. Door zich te verdiepen in de dilemma’s en keuzes van verschillende mensen kan de lezer een beter begrip krijgen van die diversiteit.

Het IHCB wil met de strip met name jongeren informeren over dit deel van de Nederlandse en Indonesische geschiedenis en de gevolgen hiervan voor de Nederlandse samenleving. De Terugkeer is dan met name gemaakt voor jongeren van 14‐16 jaar en is geschikt voor alle niveaus (vmbo‐havo‐vwo). Het stripboek, dat als Nationaal Geschenk onder derdeklassers van de middelbare scholen wordt verspreid, heeft een apart katern met bronnenmateriaal, waarin belangrijke thema’s uit de strip worden toegelicht aan de hand van foto’s, kaartjes, dagboekfragmenten en interviews. Door deze bronnen te bundelen wordt de link gelegd tussen de striptekeningen en de werkelijkheid.

Het stripverhaal is gebaseerd op gedegen research en sommige tekeningen zijn zelfs door historische foto's geïnspireerd. De Terugkeer is uitgetest op 300 scholieren. Scenarioschrijver Ruud van der Rol en tekenaar Eric Heuvel hebben de strip gemaakt. Beiden hebben op het terrein van het educatieve, historische beeldverhaal nternationale bekendheid verworven met De Ontdekking – nu in de VS genomineerd voor de Eisner Award 2010 voor Best Teen Productions ‐ en De Zoektocht.

Het stripboek is vanaf 25 september ook in de boekhandel te verkrijgen.

Wereldjournalisten

Interview Striptekenaar Eric Heuvel en schrijver Ruud van der Rol

Getekende werkelijkheid van Indië


Vandaag verschijnt ‘De terugkeer’, een stripboek over de oorlog de Indonesische onafhankelijkheidstrijd. Honderdduizenden leerlingen krijgen het boek.
Door Joost Pollman.

Striptekenaar Eric Heuvel (1960) was elf jaar toen hij bij de apenrots van Artis een limousine zag langsrijden. Hij begreep dat er een belangrijk iemand in die auto moest zitten en begon te zwaaien. De inzittende zwaaide terug. Maar Eric was de enige die zwaaide. Een volwassene pakte hem hardhandig bij zijn schouders: “Weet je wel wie dat was?”

Heuvel: “Het was keizer Hirohito, voor Nederlanders het symbool van de Japanse onderdrukking, voor Japanners de man van de ‘verlichte vrede’.”

Vandaag wordt in het Indisch herinneringscentrum Bronbeek (IHCB) het stripboek De terugkeer gepresenteerd. Getekend door Eric Heuvel en geschreven door Ruud van der Rol. Over twee dagen wordt het boek als Nationaal Geschenk 2010 in een oplage van 215.000 exemplaren verstuurd naar alle derde klassen van het voortgezet onderwijs: dertig boeken per klas, plus een uitgebreide docentenhandleiding.

Want De terugkeer is een educatieve strip, die jongeren meer moet leren over een schimmige periode uit de Nederlandse geschiedenis. Totale kosten: ruim vier ton. Een bedrag dat door het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, het IHCB en het veteranenfonds bijeengebracht is. Er verschijnt ook een handelseditie van 5.000 exemplaren.

Heuvel en Van der Rol maakten eerder, in opdracht van de Anne Frank Stichting, de stripboeken De Ontdekking en De Zoektocht, waarin ze de Tweede Wereldoorlog onder de aandacht brachten. In De Zoektocht kwam de massamoord op de Joden voor, wat hier en daar leidde tot verontruste reacties. De Duitse Bildzeitung had het over ‘Tintin in Auschwitz’, maar The New York Times was enthousiast. Inmiddels is het boek in zeventien talen verschenen.

Van der Rol definieert de formule van de stripboeken als volgt: “Een spannend verhaal met een persoonlijk perspectief, tegen een feitelijke, kloppende geschiedenis, waarbij de lezer ongemerkt veel informatie binnenkrijgt.”

Voordat het boek als De terugkeer gestalte krijgt, wordt een aantal ‘kapstokken’ gedefinieerd. Want het is praktisch onuitvoerbaar later in het scenario nog thema’s te stoppen. “Dan ga je rare sprongen maken”, zegt Heuvel.

Eén van die kapstokken in De terugkeer is de repatriatie van ex-geïnterneerden. De ontvangst was in Nederland vaak kil en onredelijk. De teneur was: ‘Jullie hadden het daar lekker warm, terwijl wij door de Duitsers waren bezet!’ Dat soort cruciale scènes is in De terugkeer verwerkt.

Er zijn historische foto’s gebruikt als basis voor sommige tekeningen, vooral om de docentenhandleiding naast de strip te kunnen leggen en zo de band met de werkelijkheid te kunnen laten zien aan scholieren. In het Jappenkamp moesten de gevangenen bijvoorbeeld buigen als er een militair voorbijkwam. De strip toont het in een tekening, de docentenhandleiding bevat de foto.

Centraal in De terugkeer staat het verhaal van Bas, 81 jaar oud, die na het overlijden van zijn vrouw een brief vindt die zestig jaar eerder is verstuurd door Soerati, op wie hij ten tijde van de politionele acties (1947-1949) stapelverliefd was. Bas vertrekt naar Indonesië om te achterhalen of Soerati nog leeft. Zijn nichtje gaat met hem mee. In het vliegtuig vertelt hij zijn levensverhaal.

Bas woonde op Java. Amir, het zoontje van de baboe (het kindermeisje), wordt zijn grote vriend. Het is de tijd van het ontluikende Indonesische nationalisme en van de charismatische leider Soekarno. In 1942 valt Japan Nederlands-Indië aan. Na vijf dagen is de capitulatie een feit. De vader van Bas wordt krijgsgevangen gemaakt en tewerkgesteld aan de Birma-spoorlijn.

Amir en Bas gaan naar een kamp voor jongens. Na de oorlog volgt de Bersiap-periode (okt. 1945 – begin 1946), waarin nationalistische, Indonesische jongeren blanken te lijf gaan. De jongens overleven de oorlog, evenals hun moeder, en ze gaan in Jakarta aan boord van een schip om te repatriëren. Ze lopen in een hinderlaag, moeder en broertje worden doodgeschoten.

Van der Rol: “Er werden ook veel treinen overvallen. Er zijn in die tijd onder de Nederlanders duizenden doden gevallen. Maar iederéén was slachtoffer. Het straatarme Nederland van net na de oorlog stuurde 150 duizend soldaten naar Indonesië, van wie er zesduizend zijn gesneuveld. Er zijn tussen de 30- en 100 duizend Javanen gedood.”

Aan de 64 bladzijden van De terugkeer is twee jaar gewerkt. Eric Heuvel heeft vier maanden geschetst en vier maanden geïnkt, met hulp van Dick Heins, de man achter de strips als Klein Napoleon en Keetje.

Van der Rol sprak met Joost van Bodegom, die zelf geïnterneerd is geweest en nu de voorzitter is van de stichting Herdenking 15 augustus 1945 – de Indië-herdenking. Van der Rol: “Ik ben eerst de boeken van de Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer gaan herlezen, en de dagboeken van de oma van mijn vrouw, die geïnterneerd is geweest en bijna dagelijks aantekeningen maakte. Verder heb ik antiquarisch veel opgedoken.”

Het scenario en de storyboard die door Heuvel en Van der Rol werden gemaakt, is uiteindelijk door een begeleidingsgroep van negentien historici en andere deskundigen van onder meer het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) bekeken. Dat maakte een stroom aan correcties los. Heuvel: “Het is wel een inbreuk op je artistieke hoedanigheid als iedereen over je schouder meekijkt, maar je moet jezelf kunnen wegpoetsen.”


Eric Heuvel en Ruud van der Rol:
De terugkeer.
Uitgever Luitingh; 64 pagina’s; € 17,95
Vanaf oktober verkrijgbaar.


Volkskrant, 22 september 2010

Citaat :

Eén van die kapstokken in De terugkeer is de repatriatie van ex-geïnterneerden. De ontvangst was in Nederland vaak kil en onredelijk. De teneur was: ‘Jullie hadden het daar lekker warm, terwijl wij door de Duitsers waren bezet!’ Dat soort cruciale scènes is in De terugkeer verwerkt.

En is er ook een kapstok gemaakt voor de niet-geinterneerden ?
Die ook te horen kregen: jullie hadden het lekker warm .

Herinneringen aan Indië gegoten in een strip
vrijdag 12 november 2010 | 07:00


ENSCHEDE - Het stripboek - oplage 215.000 stuks - over de historie van Nederlandsch Indië is een hit in het middelbaar onderwijs. Vaya Nijhof-Schippers tekent voor de Enschedese inbreng. In de strip worden de maatschappelijke verhoudingen in het Indië van voor, tijdens en na de oorlog op een authentieke manier geschetst. Iedere bevolkingsgroep moest zich erin terug kunnen vinden. En dat in 65 bladzijden.


Trots is een verkeerd woord. Vaya Nijhof-Schippers is vooral blij dat er nu eindelijk een geschiedenisboek is verschenen dat een duidelijke Indische signatuur draagt. En een Indonesische, Chinese, Nederlandse en Japanse inbreng. „Het is een complex verhaal. Tekenaar Eric Heuvel heeft er twee jaar aan gewerkt, hij had vier maanden meer nodig voor de karakterstudies.”

Voor haar ligt een stripboek, genaamd De Terugkeer. Het verhaal gaat over een 81-jarige Nederlander, een Totok, die terugkeert naar Indonesië, het land waar hij geboren en getogen is. De strip, het Nationaal Geschenk van dit jaar, is in een oplage van 215.000 stuks gedrukt en wordt momenteel uitgeleverd aan de derde klassen van alle middelbare scholen in Nederland. Vaya Nijhof-Schippers (50), geboren in Bogor, kwam in 1967 als een van de laatste Indo-families in Nederland aan. In haar aderen vloeit Indisch, Chinees en Nederlands bloed. Ze noemt zich zonder sentiment ‘een product van het kolonialisme’. „Ik voel me Nederlandse met een Indische achtergrond. Mijn kinderen zeggen wel eens: mam wat praat je plat Twents.”

Ver-van-m’n-bed

Als bestuurslid van het Indisch Herinneringscentrum Bronbeek was de gedreven Enschedese nauw betrokken bij de realisatie van De Terugkeer. De achterliggende gedachte is om de middelbare schooljeugd op een luchtige en ongedwongen manier te confronteren met een hoofdstuk in de Nederlandse geschiedenis die op school nauwelijks wordt belicht. De initiatiefnemers hopen dat op deze manier veel van de inhoud bij de jonge lezers blijft beklijven.

„Bij de Tweede Wereldoorlog wordt uitgebreid stil gestaan. Maar wat er in Indië is gebeurd wordt maar heel kort besproken. Blijkbaar wordt het als een ver-van-m’n-bedshow gezien. En dat is jammer. Niet in de laatste plaats omdat toch ruim een miljoen Nederlanders op de een of andere manier een link met Indonesië hebben. Bovendien hebben de Nederlanders er 350 jaar gezeten.”

Dat de geschiedenis van de Oost in een snel tempo wordt vergeten merkt ze geregeld aan den lijve. Veel mensen weten volgens de interieurarchitect niet eens het verschil tussen Indisch en Indonesisch. „Oh, u komt uit India? Dat krijg ik met enige regelmaat te horen. Ook van mensen die hebben gestudeerd. Laat staan wat de jeugd ervan weet.”


Petite histoire

De nieuwe strip moet daar een verandering in aanbrengen, want er is ook een versie voor de boekhandel gedrukt, groot vijfduizend exemplaren. Vaya’s nichtje van negen behoorde tot haar eigen testteam dat De Terugkeer las voordat die werd gedrukt. „Ze las het boek in een keer uit. Ik dacht dat het voor haar te heftig was, maar dat was niet zo. Wat mijn ouders er van vonden? Mijn moeder zei alleen maar ‘heel mooi’. Er is niet alleen gekozen voor de grote histrosche verhaallijn maar er is ook veel aandacht besteed aan de petite histoire. Alles is heel secuur in beeld gebracht. Het nummerbord van Bandung op de auto, de kleding, de haardracht, de huizen. Mijn vader heb ik ook om advies gevraagd, hij heeft een paar kleine wijzigingen in aangebracht. Hij is altijd heel kritisch. Het moest ook heel secuur gebeuren want dat past bij de Indische gemeenschap. Dat komt omdat die groep in het algemeen niet goed wordt begrepen. Indische mensen van de eerste generatie zeggen anderzijds ook nooit veel. Dat zit niet in hun aard. Ze willen hun kinderen ook niet met hun verleden belasten.”

Oudste monument

Vaya Nijhof-Schippers, tevens bestuurslid van Nasi Idjo, concludeert dat niet alleen Den Haag maar ook Enschede een stevige inbreng heeft in de Indische gemeenschap in Nederland. Ze wijst op de aanwezigheid van Winnie Sorgdrager als medebestuurslid van het IHCB, maar ook door bijvoorbeeld de aanwezigheid van het Indisch monument, met 50 jaar het oudste in Nederland. „Enschede zou zich in dat opzicht meer moeten profileren. Maar dat is een ander verhaal.”

Een idee voor een nieuwe strip?


TC Tubantia

wu schreef:

Herinneringen aan Indië gegoten in een strip
vrijdag 12 november 2010 | 07:00


ENSCHEDE -
. Vaya Nijhof-Schippers (50), geboren in Bogor, kwam in 1967 als een van de laatste Indo-families in Nederland aan. In haar aderen vloeit Indisch, Chinees en Nederlands bloed. Ze noemt zich zonder sentiment ‘een product van het kolonialisme’. „Ik voel me Nederlandse met een Indische achtergrond. Mijn kinderen zeggen wel eens: mam wat praat je plat Twents.”


Vaya Nijhof-Schippers, tevens bestuurslid van Nasi Idjo, concludeert dat niet alleen Den Haag maar ook Enschede een stevige inbreng heeft in de Indische gemeenschap in Nederland.

Een idee voor een nieuwe strip?
TC Tubantia

Grappig om dat te kunnen lezen.
"Enschede een stevige inbreng heeft in de Indische gemeenschap in Nederland".
Waarom dan ?
Omdat er veel Indische mensen in Enschede wonen?
Zou kunnen , ik woonde toen bij een Indische kostbaas , had veel Indische mensen als vrienden gekregen.
In totaal bijna 7 jaar .Ik dacht in 1969 ,in de wijk Wesselerbrink , en had veel Indische vrienden en kennissen in Deppenbroek , Twekkelerveld .
Maar zou het dan een reden zijn dat Enschede daardoor een stevige inbreng heeft ?
Vraag me af.

Na 1967 nog steeds gerepatrieerden uit Indonesia kwamen naar Nederland.
Volgens CBS waren er tussen 1964-1968 13.545 personen gerepatrieerd uit Indonesia.
CCKP cijfers ca 11.000 personen .

Tussen 1969 - 1980 waren er 11.018 gerepatrieerd (CBS).
CCKP had geen gegevens.

Vaya is ook bestuurslid van Nasi Idjo, een Indische jongerenorganisatie en die club zit in Enschede.
Zij timmeren ook behoorlijk aan de Indische weg

tenminste, ik denk dat zij dit bedoelt

wu schreef:

Vaya is ook bestuurslid van Nasi Idjo, een Indische jongerenorganisatie en die club zit in Enschede.
Zij timmeren ook behoorlijk aan de Indische weg

tenminste, ik denk dat zij dit bedoelt

Tya , dan moeten ze meer "wapenfeiten" presenteren , Nasi Idjo is "pas maar "komen kijken .
Wel zijn ze druk bezig om zich te positioneren in de Indische wereld.
Het is ook goed dat ze dat doen , in ieder geval kunnen ze de erfenis van de 2de generatie overdragen aan de volgende generatie.

Of zou het zijn omdat Wouter Muller ook uit die regio komt ?
Of mss zijn er nog andere B.I er = bekende indo's die Enschede in de Indische kaart kan opstuwen ? .

Met alle respect voor alle goede bedoelingen , ik zie De Terugkeer als een Sejarah Hindia Belanda (Nederlands Indie) versie Belanda.
Ik dacht dat ik ooit iets heb geschreven over Sejarah Indonesia versi Belanda .
Hier zie ik ook overeenkomsten .

De hoofdrol speler /verteller is een totok , de totoksperspectief speel een grote rol in het verhaal.
Indische H.C Bronbeek heeft hier alleen een faciliterende functie.

wu schreef:

Interview Striptekenaar Eric Heuvel en schrijver Ruud van der Rol

Getekende werkelijkheid van Indië

Meneer Bas vertelde dat hij vanaf zijn geboorte heerlijke jeugd had gehad .
Mss waren er uitzonderingen , maar ik dacht dat in 1942 vele zaken waren veranderd in Nederlands Indie.
De meeste Nederlanders kregen het moeilijk, de Japanse inval ,de internering ,daarna de bersiaptijd , de aanvallen van de peloppers , zeker op ondernemingen.
Gelukkig had Meneer Bas geen last van gehad.

OmSid schreef:

Tya , dan moeten ze meer "wapenfeiten" presenteren , Nasi Idjo is "pas maar "komen kijken .
Wel zijn ze druk bezig om zich te positioneren in de Indische wereld.

Het is maar net wat je onder "pas maar" komen kijken verstaat
Nasi Idjo is in 2003 begonnen - zie hun website: www.nasi-idjo.nl

wu schreef:

OmSid schreef:

Tya , dan moeten ze meer "wapenfeiten" presenteren , Nasi Idjo is "pas maar "komen kijken .
Wel zijn ze druk bezig om zich te positioneren in de Indische wereld.

Het is maar net wat je onder "pas maar" komen kijken verstaat
Nasi Idjo is in 2003 begonnen - zie hun website: www.nasi-idjo.nl

Een tijdje geleden , toen ik nog stukjes (vaak OmongKosong) verhalen schreef bij IndoWeb (onder de naam Simanalagi) en Darah Ke3 volgde zag ik de naam van een Indo jongeren clupje , met een vreemde naam Nasi Idjo .
Omdat hun thuisbasis ooit mijn "studiestad was geweest en ik redelijk veel oude Indo en Om Ambon kende , vroeg ik aan mijn Indo contacten wie de Nasi Idjo-ers zijn .
Maar ya , veel reactie krijg ik niet omdat mijn oudere Indovrienden niet zo erg internetminded zijn , en waarschijnlijk omdat ze tot de groep jongere ouderen van de 2de generatie Indo's behoren.
De meesten zijn meer dan 10-15 jaar ouder , sommigen zijn zelfs 20 jaar ouder.

Wat ik wel weet van froeher eind jaren 60-begin jaren 70 dat Enschede en Hengelo een goede bruisende Indische leven kennen.
Veel kumpulan , georganiseerd door O.V.T.V .(Ontspanningsvereniging Tropen Vrienden)
Daar kwam ik nog eens langs , vaak uitgenodigd ( 1 van de weinige Indon.student) en om die leuke Indische meisjes te ontmoeten.
Itu ada anak kawanua , manis sekali, en Ome Sid was toen masih muda ( en single ).

Het is goed dat er nieuwe initiatieven komen , zo kan je ook bijdrage leveren.
Alleen vind ik dat men iets anders moet schrijven , dat Enschede een plaats moet krijgen , in plaats van dat Enschede een plaats heeft .
Moet nog verdiend worden. Toch ?

Ik weet niet of de Terugkeer een ommekeer kan zorgen , dat de Nederlandse jeugd meer begrip en kennis kan krijgen over de Nederlands Indische Geschiedenis , mijn bezwaar is dat het te veel uit de optiek van de hoofdrolspeler werd gezien( een TOTOK) , en hoe zit het met de inbreng en de rol van de Indische Nederlandse kant ?

Krijgen ze voldoende ruimte ?
Mijn opmerkingen heb ik gegeven naar aanleiding van diverse recencies ,en de getoonde flarden van de stripboek.

Ik moet eerst de de uitgebreide uitgave met bronvermelding en uitleg/verantwoording etc lezen.
Daarna zal ik t.z.t terug komen met aanvullende opmerkingen.