dinsdag, 14 december 2010
Draaginsigne Gewonden voor Liekele Kuipers die vuurgevecht in Nederlands-Indië overleefde
Vijf keer geraakt, een kogel ging dwars door de helm
Kollum - Als negentienjarige jongen werd Liekele Kuipers (84) uit Kollum uitgezonden naar voormalig Nederlands-Indië. Aan zijn diensttijd kwam snel een eind toen hij beschoten werd en gewond raakte. Gisteren kreeg hij een Draaginsigne Gewonden uitgereikt.
Door Majelle Hoek.
De jonge Kuipers werd als oorlogsvrijwilliger naar Soerabaja gestuurd. In de nacht van 4 op 5 april in 1946 moest hij op wacht staan. Helemaal alleen lag hij tussen een aantal gebouwen in om ongenode gasten te weren. Ineens belandde hij in een vuurgevecht. ''Ik lag achter een woning en werd beschoten. Doordat ik ook begon te schieten, verraadde ik mezelf'', vertelt Kuipers. ''Je ligt daar alleen en dan begint alles te schieten. Ik heb geen mens gezien. Je denkt: jij of ik.''
Vijf keer is Kuipers geraakt. Een kogel ging dwars door zijn helm. ''De commandant zei dat ik een engeltje op mijn rug heb gehad. Een schot dwars door de helm, het is bijna onmogelijk dat je dat overleeft. Mijn geweer lag in twee stukken, mijn hand lag er half af en overal had ik bloed. Ik ben bijna doodgebloed, maar ik heb geen moment gedacht dat ik zou doodgaan.''
''Toen ik daar lag, had ik wel angst. Rode mieren krioelen over je lichaam, je ligt met spanning op de grond. Ik lag met mijn geweer onder mijn kin.'' De militair werd ’s nachts op een brancard weggebracht door twee hospikken. '' ’s Ochtends heb ik een sigaretje gerookt en een kopje thee gedronken, toen kwam ik weer een beetje bij.''
Wie hem heeft beschoten, weet de oud-militair niet. En of hijzelf iemand geraakt heeft, evenmin. ''Ik ben blij dat ik dat niet heb gezien, ik heb er een vrij gevoel over.''
Scherven in het lichaam
Door de beschietingen explodeerden reservepatronen die Kuipers voor zijn geweer bij zich droeg. Hierdoor kwamen scherven van munitie door heel zijn lichaam terecht. De voormalig soldaat heeft hier lang last van gehad. Zoals tijdens de watersnoodramp in Zeeland, waar hij werkte als pompmachinist. ''Ik bukte om een schoen aan te doen en voelde iets in mijn buik. De dokter zei dat het wel een steenpuist kon wezen, maar dat was natuurlijk een scherf. Die dokter heeft hem er toen uitgehaald. Pleister erop en klaar, zo ging dat.''
In de loop van tijd zijn bij Kuipers verschillende scherven operatief verwijderd. En er zal vast nog wel het een en ander in zijn lijf zitten, vermoedt de Kollumer. Veel last heeft hij verder niet gehad van de gevolgen van de beschietingen, vertelt hij. ''Door het Ministerie van Oorlog (nu Ministerie van Defensie, MH) is ook gezegd dat ze me niet moesten afrekenen op mijn gebreken. Ik heb altijd werk gehad. Eén hand mist een vinger en mijn pols is wat stijf. En ik had pijn als er zich een scherf openbaarde. Maar ik ben absoluut niet zwaarmoedig.''
Vier weken heeft Kuipers in het ziekenhuis in Soerabaja gelegen om te herstellen van zijn verwondingen. Daarna is hij nog vier maanden in de hoofdstad van Oost-Java gebleven. ''Daar heb ik veel ondeugende dingen gedaan'', vertelt Kuipers. De veteraan vertelt over die keer dat hij een jeep gestolen had om kameraden aan het front op te zoeken. ''Ik wilde bij mijn jongens zijn.'' Kuipers werd gepakt door de Engelsen, maar kreeg geen straf. ''Ik was geen makkelijke broeder.''
Nu woont Kuipers in Kollum in verzorgingshuis Meckama State. ''Meegelift met mijn vrouw.'' Hij vindt het leuk dat hij de onderscheiding heeft gekregen, maar het had best wat eerder gekund: ''Het is jammer dat het wat lang geduurd heeft.''
Kuipers kreeg eerder zijn Ereteken voor Orde en Vrede. Toen hij deze ontving, wilde hij hem niet hebben. ''Mensen konden zien dat je in Indonesië gediend had als je dat insigne droeg. Ik wilde niet als oorlogsmisdadiger worden gezien.''
Later heeft Kuipers hem alsnog in ontvangst genomen. Als ik met mijn kinderen op een bijeenkomst was voor veteranen, dan vroegen ze zich wel eens af waar de insignes van papa waren. ''Je komt langzaam tot inzicht.''
Friesch Dagblad
di 14 dec 2010 - 15:41