Een blijk van waardering voor Piet van Donselaar (OGS)

Een blijk van waardering

Ruud Pattiapon - 31 januari 2011


Piet van Donselaar (rechts) ontvangt de gouden speld uit handen van de algemeen directeur van de Oorlogsgravenstichting, Gellius Flieringa. (Foto: Peter van Evert)

VOORSCHOTEN - Iedereen kan het doen maar je moet er wel gevoel voor hebben; Piet van Donselaar (84) windt er geen doekjes om. Dertig jaar lang verzaakte hij zijn plicht als consul van de Oorlogsgravenstichting niet. Voor die lange jaren trouwe dienst ontving hij als blijk van waardering een gouden speld.

Van Donselaar ontving het kleinood uit handen van de algemeen directeur van de Oorlogsgravenstichting, Gellius Flieringa. Burgemeester Jeroen Staatsen bracht een bloemetje mee voor Jannij, de echtgenote van Van Donselaar, die toevalligerwijs op de dag van de uitreiking haar 85e verjaardag vierde. Attent van de burgervader, wiens collega in 1979 Van Donselaar vroeg om consul van de stichting te worden. Op dat moment was de Voorschotenaar al hovenier van de Algemene Begraafplaats. 'Het was waarschijnlijk wel logisch dat ze bij mij uitkwamen,' lacht hij. Van Donselaar nam zijn vak serieus. Begraafplaatsen hebben hem namelijk altijd geboeid. Op vakantie gaat hij ook altijd op zoek naar een necropolis want daar, zegt hij, ligt de geschiedenis van een dorp of stad.

Met dood kreeg hij als jonge jongen te maken toen hij als soldaat naar het voormalig Nederlands-Indië vertrok. Hij werd gestationeerd op Sumatra, nabij de stad Palembang, waarna hij nog eens drie maanden op Java heeft gezeten. Het was een roerige tijd, waarin jonge soldaten het Nederlandse gezag in Indië in leven probeerden te houden. En zichzelf, al lukte dat niet iedereen. 'Er zijn tijdens een patrouille zeven jongens van ons peloton verdwenen, van wie ze er maar drie in het water bij een kampong hebben teruggevonden.' Toevallig of niet, twee jaar geleden zijn de kameraden van Van Donselaar op het ereveld van Pandu bij Bandung bijgezet. Bij terugkomst In Nederland wachtte Van Donselaar een beter lot. Daar hernieuwde hij de kennismaking met zijn huidige vrouw, die toentertijd als achternaam Van Doorn droeg. Hij lacht. 'Ik had haar al eerder ontmoet en haar vanuit Indië een brief geschreven. Alleen had ik geen adres en een verkeerde achternaam (Van Laar) gebruikt.' Dat ze in het dorp Werkhoven (bij Utrecht) woonde wist hij wel, en de plaatselijke tamtam deed de rest.

Kasteel

Het paar trouwde in 1953 en woonde enige tijd zelfs in het bij Werkhoven gelegen kasteel Beverweerd (geen echte burcht, officieel een ridderhofstad) gewoond. Een curieus verhaal. Van Donselaar werkte als hovenier voor de gravin van Rechteren-Limpurg, die op een gegeven moment het kasteel voor zichzelf te groot vond om alleen te bewonen. Ze vroeg haar tuinbaas en zijn vrouw of zij er tijdelijk in wilden wonen waarna zijzelf de stallen betrok. Het waren jaren waar Van Donselaar met genoegen op terugkijkt. Zoals hij ook met veel plezier zijn functie als consul bekleedde. 'Maar ik had er niet veel werk aan,' geeft hij eerlijk toe. 'Een consul heeft immers vooral een signalerende functie.' Buitengewone voorvallen deden zich in die 25 jaar niet voor. De jaarlijkse uitjes met collega-consuls waren wellicht de meest inspannende dagen die hij tijdens de uitoefening van zijn ambt meemaakte. Problemen deden zich vrijwel niet voor. 'Soms rapporteerde ik dat het grind groen was geworden. Dan kwamen ze het snel schoonmaken.'

De Oorlogsgravenstichting, die op 13 september 1946 in het leven is geroepen, is wereldwijd verantwoordelijk voor het onderhoud van 50.000 Nederlandse oorlogsgraven. Deze graven liggen verspreid over vijf continenten, in meer dan 50 landen. In Nederland alleen al zorgt de Stichting voor het onderhoud van 12.593 verspreid liggende oorlogsgraven. Het gaat hier om 2.147 Nederlandse, 7.944 gemenebest en 2.502 andere geallieerde oorlogsgraven. In bijna elke Nederlandse gemeente bevindt zich wel een oorlogsgraf. Daarom zijn er bijna 400 consuls in Nederland aangesteld.

In de gemeente Voorschoten bevinden zich twee Nederlandse oorlogsgraven waarin vier slachtoffers begraven liggen. Dankzij de goede samenwerking met Van Donselaar kon de Stichting de vervulling van een gemeenschappelijke ereplicht ook in de gemeente Voorschoten jarenlang waarborgen.

Witte Weekblad