Zoekend naar een foto van Roy James Döhne in mijn pc album,stuitte ik op een foto van Jan Leonard Broekveldt,beter bekend onder zijn artiestennaam
Indra Kamadjojo.Ik was meteen weer terug in de tijd dat ik,n.b.als enig
Indisch meisje, op een grote bank in Amsterdam werkte.
De personeelsvereniging had Indra Kamadjojo uitgenodigd voor een optreden.
Ik zat,verlegen en timide en echt Indisch, wat achteraf en keek naar de dansen van Indra en ik genoot.Zo mooi, zo sierlijk,zo verfijnd,moeilijk om het te omschrijven.Je moet het meegemaakt hebben...
De zaal was doodstil,helemaal in de ban van die man die de sterren van de hemel danste.
Indra was een mooie man,niet alleen uiterlijk.Zijn uitstraling was het ook.
Op die avond veroverde hij een apart plaatsje in mijn hart en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.
In de pauze kwam hij n.b.naar mij toe.Hij glimlachte en vroeg,heel beleefd,of ik het erg vond dat hij bij me kwam zitten.Natúúrlijk vond ik het niet erg.Ik zwol uiteraard van trots.Helemáál toen hij een drankje voor me haalde.Stellen jullie je dit eens voor...Indra Kamadjojo,DE Indra Kamadjojo...komt even ngopi bij een gewoon Indisch meisje...Dit maakte de avond nóg mooier voor mij.
Van dichtbij was hij nóg knapper.Zijn ogen,zo wijs en zo zacht,keken
me vriendelijk aan.We hebben heel fijn gepraat en de pauze was zó om.Hij trad nog één keer op.Na de voorstelling heb ik hem nog even,uit de verte weliswaar, kunnen groeten,want hij was omringd door de directieleden van de bank.Tja....daar hoorde een jongste bediende zich ver van te houden.
Ik durfde hem dus niet meer aan te spreken en wilde al weggaan,toen hij me in het oog kreeg.Hij wuifde en ik boog even zijn richting uit en maakte een sembah.Dat kreeg ik terug met nog een kushandje.
--Jaren later had ik mijn radioprogramma en kreeg te horen dat Indra was overleden.In ons programma vertelde ik bovenstaand verhaal.In onze studio was ook mijn alfa hulpje aanwezig,zij is een medium en een hele goede,die wel eens een presentatie IN de studio wilde bijwonen.Tijdens mijn verhaal voelde ik de aanwezigheid van Indra.Ik kan niet "zien",maar ik "voel" en "weet"wel.Ik zag mijn gaste met grote ogen naar iets achter me
kiken.Toen mijn I.M. afgelopen was,draaide mijn technicus op mijn verzoek:"Waktoe Potong Padi."van Ming Luhulima,m.z.v.Silvia van Renesse.
Immers,als er een Indo sterft,wordt diens padihalm afgesneden...
Mijn gaste vertelde me dat Indra achter me had gestaan,stralend, en gekleed in één van zijn beroemde kostuums.Hij was n.b.blij dat ik hem memoreerde.Ik vond dat niet meer dan logisch! Immers,Indra was Indra,er is niemand zoals hij!Mijn vader noemde hem : "een Instituut."
Hoewel Indra was overgestapt naar die andere,betere wereld,wás hij als
"gast"in mijn programma.Deze uitzending vegeet ik natuurlijk nooit meer.
Groetjes, Lucette
za 14 feb 2009 - 11:36
