Aantal berichten : 8018 Registratiedatum : 08-12-08
Onderwerp: Wie Caïro wil begrijpen, moet naar Jakarta kijken do 10 feb 2011 - 8:17
#Volkswoede Wie Caïro wil begrijpen, moet naar Jakarta kijken Door: Mark van Assen Gepubliceerd: gisteren 23:12 Update: vandaag 00:02
De revolutie in Egypte lijkt verdacht veel op die in Indonesië, dertien jaar geleden. ‘Het ligt, net als toen, aan het Westen hoe dit afloopt.’
Nadia Sonneveld, u bent rechts-antropologe en Arabiste aan de Universiteit van Leiden, met als specialisatie recht en islam in Indonesië, Pakistan en Egypte. Wat is u opgevallen aan de protesten tegen president Mubarak? ‘Ik moest al snel denken aan wat er in 1997 en 1998 in Indonesië gebeurde. Veel jonge mensen op straat, vooral studenten. Ze waren ontzettend boos. Ik kan me van destijds een onderzoek herinneren waarin ik aan studentes vroeg hoe ze hun toekomst zagen. Dat was heel simpel: een opleiding, werk en dan trouwen. Op dat moment was dat echter niet meer vanzelfsprekend.
Waarom was dat? ‘Jongeren waren een steeds groter deel van de bevolking gaan uitmaken. Hun opleiding werd beter, en hun ambities hoger. Ze kregen meer en meer wensen, maar die konden niet worden vervuld omdat ze geen of geen passend werk konden vinden. ’
Waren er ook nog andere problemen in Indonesië? ‘Het land was in enorme problemen veroorzaakt door de Aziatische valutacrisis. Egypte kampt nu met een recessie als gevolg van de mondiale financiële crisis van 2008. Alles werd duurder, brood, vlees en ook het openbaar vervoer, wat vooral voor studenten een probleem was. In beide gevallen kun je zeggen dat het zonder economische crisis nooit zo ver was gekomen. Althans, niet zo snel.’
‘En president Soeharto was inmiddels ook een probleem geworden. Hij was al dertig jaar aan de macht. Inderdaad, bijna net zo lang als Mubarak. En er was ook armoede, corruptie en zelfverrijking van de elite.’
Zag u, met Indonesië in het achterhoofd, de demonstraties in Egypte aankomen? ‘Nou, de Egyptenaren beklagen altijd wel hun lot, maar de laatste tijd werd het heel erg. Veel mensen met een goede opleiding blijven maar zoeken naar een baan. Sterker nog: het is bijna onmogelijk om nog werk te vinden. Dat valt de Egyptenaar heel erg zwaar. Ik heb het een aantal keren gehoord de afgelopen tijd: ‘Ik ben mijn waardigheid kwijt.’ Wie geen baan heeft, verdient geen geld. Wie geen geld heeft, kan niet trouwen. Er zijn om die reden heel veel verlovingen afgebroken. En dat is heel erg. Dan val je overal buiten.’
‘Wat ik ook al lang niet meer gehoord had, was het woord ‘stabiliteit’. Er heerste altijd een grote angst voor omwentelingen, want dan zou de stabiliteit in gevaar komen. Dat is ook waar Mubarak steeds op hamerde: zonder geen eenheid, zonder hem zou er chaos ontstaan. Soeharto deed precies hetzelfde. De financiële crisis nam in beide landen die angst voor chaos en instabiliteit weg.’
Zijn er nog meer overeenkomsten tussen Indonesië en Egypte? ‘Nou, het geweld tegen minderheden bijvoorbeeld. In Indonesië hadden gewapende demonstranten het gemunt op Chinezen en christenen. Later bleek dat die acties door de regering georganiseerd waren om verdeeldheid en chaos te creëren. Het geweld tegen de demonstranten in Egypte is waarschijnlijk ook door de regering georkestreerd.’
Wat zegt de staat van het huidige Indonesië over de toekomst van Egypte? ‘Dat is moeilijk te zeggen, hoewel het nu redelijk goed gaat in Indonesië. Een groot verschil is dat Indonesië voor het Westen minder belangrijk was dan Egypte nu. Het vertrek van Soeharto werd gewoon geaccepteerd. De demonstranten en de oppositie konden meer hun gang gaan.’
‘De vraag is in hoeverre het Westen de huidige omwenteling in Egypte zal omarmen. Er spelen nu andere zaken mee, zoals olie en de geopolitieke situatie in het Midden-Oosten. De internationale belangen zijn veel groter. Het hangt af van de internationale gemeenschap hoe Egypte er over dertien jaar uitziet. Als het met rust wordt gelaten zal er vanzelf stabiliteit ontstaan, een nieuwe grondwet komen en ook electorale hervormingen. Als de nieuwe machthebbers daar ernst mee maken, dan zal het volk enige overgangschaos accepteren. En ik denk niet dat de Moslimbroeders een grote rol gaan spelen. Hun leiders zijn veel te oud. Dit is een revolutie van de jongeren.'
de Pers
OmSid
Aantal berichten : 861 Registratiedatum : 08-01-09 Woonplaats : Negeri Kincir Angin
Onderwerp: Re: Wie Caïro wil begrijpen, moet naar Jakarta kijken do 10 feb 2011 - 16:05
ElEl schreef:
#Volkswoede Wie Caïro wil begrijpen, moet naar Jakarta kijken Door: Mark van Assen Gepubliceerd: gisteren 23:12 Update: vandaag 00:02
De revolutie in Egypte lijkt verdacht veel op die in Indonesië, dertien jaar geleden. ‘Het ligt, net als toen, aan het Westen hoe dit afloopt.’
Lijkt verdacht veel op de Reformasi van 1998 ? Denk ik niet
Nadia Sonneveld, u bent rechts-antropologe en Arabiste aan de Universiteit van Leiden, met als specialisatie recht en islam in Indonesië, Pakistan en Egypte. Wat is u opgevallen aan de protesten tegen president Mubarak? ‘Ik moest al snel denken aan wat er in 1997 en 1998 in Indonesië gebeurde. Veel jonge mensen op straat, vooral studenten. Ze waren ontzettend boos. Ik kan me van destijds een onderzoek herinneren waarin ik aan studentes vroeg hoe ze hun toekomst zagen. Dat was heel simpel: een opleiding, werk en dan trouwen. Op dat moment was dat echter niet meer vanzelfsprekend. Voor zover ik begrepen hebt was toen economisch gezien nog niet zo slecht. Goed Indonesia had veel schulden , maar met de werkgelegenheid , vooral in de bouw en industrie gaat wel redelijk goed . Mss kan iemand met statistieken uit die tijd het beamen of ontkennen ?
Waarom was dat? ‘Jongeren waren een steeds groter deel van de bevolking gaan uitmaken. Hun opleiding werd beter, en hun ambities hoger. Ze kregen meer en meer wensen, maar die konden niet worden vervuld omdat ze geen of geen passend werk konden vinden. ’ Gedeeltelijk waar , Indonesia kent toen nog geen "volledige werkgelegenheid , nu ook niet . En over passende werk moet men het niet te veel naar ideale beeld hebben zoals wat ze in het westen over passende arbeid senken. De regering heeft andere soort werkzaamheden geintroduceerd , ook omdat de regering niet onbeperkt ambtenaren kunnen aannemen. De jongere afgestudeerden worden gepusht om in de particuliere sector als zelfstandigen te beginnen , de zgn Wiraswasta. Of naar buitenland gaan als TKI-er , en niet alleen als ongeschoolde werknemers .
Waren er ook nog andere problemen in Indonesië? ‘Het land was in enorme problemen veroorzaakt door de Aziatische valutacrisis. Egypte kampt nu met een recessie als gevolg van de mondiale financiële crisis van 2008. Alles werd duurder, brood, vlees en ook het openbaar vervoer, wat vooral voor studenten een probleem was. In beide gevallen kun je zeggen dat het zonder economische crisis nooit zo ver was gekomen. Althans, niet zo snel.’ De economische crisis was toen mondiaal , de omwenteling kwam vlak daarna . In Egypte niet gelijk. De catalysator was Tunesie en niet Egypte .
‘En president Soeharto was inmiddels ook een probleem geworden. Hij was al dertig jaar aan de macht. Inderdaad, bijna net zo lang als Mubarak. En er was ook armoede, corruptie en zelfverrijking van de elite.’ Met een nuance verschil , in Egypte kennen ze niet de rellen zoals in Mei 1998 plaatsvond .
Zag u, met Indonesië in het achterhoofd, de demonstraties in Egypte aankomen? ‘Nou, de Egyptenaren beklagen altijd wel hun lot, maar de laatste tijd werd het heel erg. Veel mensen met een goede opleiding blijven maar zoeken naar een baan. Sterker nog: het is bijna onmogelijk om nog werk te vinden. Dat valt de Egyptenaar heel erg zwaar. Ik heb het een aantal keren gehoord de afgelopen tijd: ‘Ik ben mijn waardigheid kwijt.’ Wie geen baan heeft, verdient geen geld. Wie geen geld heeft, kan niet trouwen. Er zijn om die reden heel veel verlovingen afgebroken. En dat is heel erg. Dan val je overal buiten.’
‘Wat ik ook al lang niet meer gehoord had, was het woord ‘stabiliteit’. Er heerste altijd een grote angst voor omwentelingen, want dan zou de stabiliteit in gevaar komen. Dat is ook waar Mubarak steeds op hamerde: zonder geen eenheid, zonder hem zou er chaos ontstaan. Soeharto deed precies hetzelfde. De financiële crisis nam in beide landen die angst voor chaos en instabiliteit weg.’ Daar heeft ze gelijk in
Zijn er nog meer overeenkomsten tussen Indonesië en Egypte? ‘Nou, het geweld tegen minderheden bijvoorbeeld. In Indonesië hadden gewapende demonstranten het gemunt op Chinezen en christenen. Later bleek dat die acties door de regering georganiseerd waren om verdeeldheid en chaos te creëren. Het geweld tegen de demonstranten in Egypte is waarschijnlijk ook door de regering georkestreerd.’ Is bijna standaard methode , om agent provocateur in te zetten.
Wat zegt de staat van het huidige Indonesië over de toekomst van Egypte? ‘Dat is moeilijk te zeggen, hoewel het nu redelijk goed gaat in Indonesië. Een groot verschil is dat Indonesië voor het Westen minder belangrijk was dan Egypte nu. Het vertrek van Soeharto werd gewoon geaccepteerd. De demonstranten en de oppositie konden meer hun gang gaan.’ Een beetje vreemde stelling. De ceconomische situatie van Indonesia in 1998 is anders dan de economische siuatie van Egypte in 2011 .
do 10 feb 2011 - 8:17