‘Moderne slavernij bij personeel ambassadeurs Den Haag’

26 maart 2011, 07:51
‘Moderne slavernij bij personeel ambassadeurs Den Haag’
door Hans Klis
Binnenland

Ambassadeurs en andere hoge diplomaten in Den Haag maken zich schuldig aan “slavernij”-achtige praktijken. Zij buiten hun personeel uit en sluiten ze op, melden de Wereldomroep en dagblad Trouw op basis van verklaringen van diplomatenpersoneel.
Veel diplomaten in Nederland maken gebruik van “goedkope” inwonende dienstbodes van met name Filippijnse of Indonesische afkomst. De Wereldomroep en Trouw zeggen over voorbeelden te beschikken van onder meer uitbuiting en gevangenhouding van dit personeel. De Wereldomroep geeft op zijn website twee voorbeelden:

Van een Indonesische vrouw (35) die in 2008 ging werken in het huis van een diplomate uit een Zuid-Amerikaans land, werd het paspoort ingenomen. Ook moest ze haar arbeidscontract inleveren, mocht ze het huis niet verlaten en werkte ze zeven dagen per week, grotendeels voor kost en inwoning. Voor de acht maanden die ze voor de diplomate werkte, ontving ze naar eigen zeggen “een paar honderd euro”.

Een ander voorbeeld is dat van een Filippijnse die tussen 2003 en 2008 werkte bij de toenmalige Saudische ambassadeur:

Ook zij moest haar paspoort inleveren en binnen blijven. Ze verdiende zo’n 400 dollar per maand, waarvan zij zelf haar maaltijden, shampoo en tandpasta moest betalen. Uiteindelijk is de vrouw met haar twee kinderen de villa ontvlucht. De betreffende Saudische ambassadeur vermeldt zelf op internet in 2006 door collega-ambassadeurs te zijn uitgeroepen tot Nederlands ‘Ambassadeur van het jaar’. De Saudische ambassade wil niet reageren.

‘Moderne slavernij’
Antoinette Vlieger, juriste van de Universiteit van Amsterdam, spreekt van “moderne slavernij” en “mensenhandel”. Zij sprak met ongeveer 150 dienstbodes in het Midden-Oosten:

“Wat je vaak ziet is dat in het thuisland een aantrekkelijk loon wordt voorgespiegeld en een degelijk ogend contract opgetekend.”

Het ministerie van Buitenlandse Zaken laat weten bewust te zijn van de kwetsbare positie van het huispersoneel en heeft maatregelen genomen. Volgens het ministerie is dit jaar in twee gevallen aanleiding geweest tot diplomatieke stappen die ertoe hebben geleid dat niet uitgekeerd salaris alsnog werd uitbetaald.

nrc.nl

Dienstbode van de ambassadeur

In Nederland zijn op dit moment ongeveer 250 buitenlandse diplomaten en internationale ambtenaren werkgever van een of meerdere inwonende privédienstbodes. Hoge diplomaten mogen maximaal vijf dienstbodes laten overkomen naar Nederland, lagere diplomaten één. Ze hoeven voor hun personeel geen verblijfs- of werkvergunning aan te vragen. Op verzoek van de diplomaat geeft het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken een visum en identiteitskaart af. Dat visum is gekoppeld aan het werkverband voor de diplomaat. Wanneer dat werkverband beëindigd wordt moet de dienstbode terugkeren naar het thuisland. Een dienstbode mag maximaal zeven jaar in Nederland werken.

Net als bij ambassades hebben arbeidsinspectie en Arbodiensten geen zeggenschap over de arbeidsomstandigheden in diplomatenhuizen. De diplomaten mogen ervoor kiezen het rechtssysteem uit het thuisland te hanteren. Buitenlandse Zaken dringt er desondanks op aan dat dienstbodes tenminste het minimumloon betaald krijgen, recht hebben op tenminste 20 vakantiedagen per jaar en verzekerd worden tegen ziektekosten.

Maar diplomaten zijn onschendbaar voor strafrechtelijke en civiele strafoplegging. In het geval van een arbeidsconflict tussen bediende en diplomaat wordt er daarom vaak een 'diplomatieke oplossing' gezocht en niet juridisch vervolgd.


RNW
26 mrt 2011