Langste epos en Ned. slavenarchieven op Werelderfgoedlijst

Langste epos en Nederlandse slavenarchieven op Werelderfgoedlijst
donderdag 26 mei 2011 14:20

Nederlandse stukken, waaronder het archief van de WIC, zijn op de Werelderfgoedlijst gezet. Die documenten behoren nu officieel tot het 'wereldwijde collectieve geheugen'.

Dat heeft UNESCO bekendgemaakt. Ook het archief van de Middelburgsche Commercie Compagnie (MCC) is aan de lijst toegevoegd.


Complete archieven
De twee Nederlandse compagnieën zaten allebei in de slavenhandel. Volgens UNESCO is het archief van de MCC het meest complete archief dat er van slavenhandel bestaat. Het geeft een ‘uniek’ inzicht in het dagelijks leven van slaven en handelaren.

Het archief van de WIC biedt niet alleen inzicht in de handel, maar ook een schat aan informatie over landen en gebieden waar weinig informatie over bestaat uit de zeventiende en achttiende eeuw.


Langste epos
Ook wordt het epos La Galigo, dat in de Universiteit van Leiden ligt, aan de lijst toegevoegd. La Galigo is met 6.000 pagina’s het langste heldendicht ter wereld. Het is geschreven tussen de dertiende en vijftiende eeuw in Indonesië.

Eerder werd al bekend dat de collectie van de vroegere Nederlandse filmhandel Desmet een plaatsje krijgt op de UNESCO-lijst. Het originele manuscript van Max Havelaar van Multatuli was ook genomineerd, maar is uiteindelijk niet opgenomen op de erfgoedlijst.


Het register bevat al enkele Nederlandse stukken, zoals het dagboek van Anne Frank en de archieven van de Vereenigde Oost-Indische Compagnie.

Door Wouter van Loon
Elsevier.nl

Ik had dus nog nooit van deze Middelburgsche Commercie Compagnie gehoord.

Vandaag stond in de Volkskrant een interview met Lawrence Hill, de schrijver van Het Negerboek.
Hij vertelt daarin o.a. over zijn bezoek aan het Zeeuws Archief en over de MCC.
Frappant, dat dit archief ook in dat interview werd genoemd zo kort nadat het is opgenomen in de Werelderfgoedlijst.

Citaat :

"de Middelburgsche Commercie Compagnie zond rond 1730 meer dan honderd schepen naar Afrika. In totaal zijn 270 duizend slaven naar Suriname verscheept. De Compagnie had een walgelijke naam voor zijn cargo: 'kroesvee'. Er zijn slavenlijsten waarop te lezen valt: 'Vrouwelijke neger, met slijm rond haar ogen, 195 gulden'; 'Negerjongen, gezond, dun, 115 gulden'.

aldus de Volkskrant.

Ja ja, de Nederlanders met hun registratiedrift....
Hieronder nog een artikel uit BNdeStem over de MCC.
Niet over Indië/Indonesië, echter wel een klein zinnetje over de VOC.. wat zou er zijn opgeschoond en weggegooid?



Het complete verhaal in één archief
door Nadia Berkelder vrijdag 27 mei 2011 | 07:09 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 27 mei 2011 | 07:10


MIDDELBURG - In de marge van het scheepsjournaal van het schip Geertruijda en Christina uit 1783 staan her en der poppetjes getekend.
Het zijn de overledenen van die dag. Heeft een poppetje vleugels, dan is het een christen; met behulp van de vleugels kon hij naar de hemel. Poppetjes zonder vleugels zijn overleden slaven.

Het archief van de Middelburgse Commercie Compagnie (MCC) zit vol met dit soort details: in een kasboek kun je teruglezen voor welke goederen een slavenmeisje werd geruild, er is terug te vinden wat er tijdens een reis werd ingekocht onderweg, wat een correspondent in De West rapporteerde, wie de aanheelhouders van de MCC waren en wat ze verdienden.

De MCC heeft 169 jaar bestaan, van 1720 tot 1889. Vanaf het midden van de achttiende eeuw werd het bedrijf een echte slavenhandelaar: er werden ruim 31.000 slaven van Afrika naar Amerika getransporteerd op 113 reizen. En al die activiteiten zijn nauwkeurig vastgelegd en bewaard.

"We willen het archief digitaliseren", zegt Hanneke van Aalst, waarnemend directeur van het Zeeuws Archief. "Zodat het overal ter wereld te raadplegen is en zodat de informatie altijd bewaard blijft." De plaats op de werelderfgoedlijst kan helpen om daar geld voor los te peuteren, denkt ze. "Helaas hangt er geen zak geld aan, maar dit is wel een belangrijke steun in de rug."

Het archief heeft jaren min of meer vergeten in het abdijcomplex gelegen, vertelt Van Aalst. "Je mag ervan uitgaan dat het door een gebrek aan aandacht bewaard is gebleven. Als er op archieven gelet wordt, verdwijnen er zaken: het wordt opgeschoond en weggegooid. Dat is bijvoorbeeld gebeurd met archieven van de Verenigde Oostindische Compagnie (VOC)."

De Middelburgse maritiem historicus Ruud Paesie kent het archief goed. Hij heeft onderzoek gedaan naar slavenhandel en wil een boek schrijven over de geschiedenis van de MCC. "De kracht van dit archief, is dat je het complete verhaal bij elkaar hebt", zegt hij.

Slavernij is tot op de dag van vandaag een beladen onderwerp, heeft Paesie gemerkt. "Veel informatie uit het verleden is gekleurd. Wetenschappers die het bestaande beeld nuanceren, krijgen kritiek. Dit archief verschaft ons bronnen; als je zo nauwkeurig mogelijk uitzoekt hoe het in elkaar zat en dat opschrijft, kunnen mensen er misschien een punt achter zetten."