De keuzes van Wibi Soerjadi

‘Wat zijn dit voor vragen?’
De keuzes van Wibi Soerjadi

In zijn nieuwe programma Onder Wibi’s Vleugels nodigt concertpianist Wibi Soerjadi (41) zes talenten uit voor een masterclass op zijn landgoed. ‘Het is een gave van God.’

Door Haroon Ali.


Gave van God of oefening baart kunst?
‘Talent ontvang je, ik zie het dus als een gave van God. Op mijn 11de ging ik achter een piano zitten en kon direct spelen. Dat is toch raar, dat moet toch ergens vandaan komen? Maar zonder hard werken betekent dat talent niets. Een jachtschip zonder motor kan niet varen. De zes kandidaten in mijn nieuwe programma Onder Wibi’s Vleugels spelen ook vol overgave piano, maar door gebeurtenissen in hun leven hebben zij hun talent nooit kunnen ontwikkelen zoals ik dat heb gedaan. Daarom heb ik ze een masterclass van twee weken gegeven in mijn huis.
‘Nu kun je niet iemand met een toverspreuk fantastisch piano leren spelen, maar als docent kan ik wel hun blokkades wegnemen. Zo was er een meisje dat tijdens het spelen allemaal stemmetjes hoorde die zeiden dat ze anders moest spelen. Dat moet je leren uitschakelen om vol overgave te kunnen spelen.’

Voor Mama of voor Anky?
‘Mijn moeder gaat natuurlijk voor. Hoe oud ik ook ben, ik blijf haar kind en mag altijd mama zeggen. Ik ben haar oneindig dankbaar voor de liefde en veiligheid die ze mij geeft. Daarom heb ik speciaal voor haar een stuk geschreven dat over het moederschap gaat. Dance of Devotion is de kür die ik voor Anky van Grunsven heb geschreven uit bewondering voor haar rijkunst. Dat Anky er toen de Olympische Spelen mee heeft gewonnen is wel bijzonder.’

De Wibi-orchidee of Ridder in de Orde van Oranje-Nassau?
‘Ik ben erg trots op mijn lintje, nooit gedacht dat ik dat als pianist zou krijgen. Maar een orchidee naar mij vernoemen, dat was echt een verrassing. Het is wel grappig: jarenlang kwam er na elk concert een oude man naar mij toe om te vertellen wat hij ervan vond. Daarna gaf hij me een foto van een orchidee met de tekst: orchideeën zijn de mooiste bloemen ter wereld. Bovendien is het de lievelingsbloem van mijn moeder.’

Spelen voor koningin Beatrix of spelen voor Mickey Mouse?
‘Van kinds af aan droom ik al van spelen voor de koningin, in een prachtige concertzaal. In 2007 mocht ik mee op staatsbezoek naar Bratislava. Toen zij de zaal in liep met de president van Slowakije, voelde dat als een film. Maar optreden in Disneyland Parijs (ter ere van het 50-jarig jubileum van Disneyland Californië, red.) was ook erg bijzonder. Normaal heeft die plek namelijk niets met mijn werk te maken. Ik ga erheen voor mijn plezier, voor mijn hobby. Toen ik daar op het podium voor het kasteel van Doornroosje speelde, was dat onwerkelijk. Ik moest mijn best doen om geconcentreerd te blijven.’

Nooit meer gehoorproblemen of nooit meer liefdesverdriet?
‘De scheiding (van zijn vrouw Marion in 2002, red.) voelt als honderd jaar geleden. Dat heb ik kunnen relativeren; er zijn ergere dingen in de wereld. Mijn gehoorprobleem twee jaar geleden was heel eng. Ik werd plotseling doof, eerst links en toen rechts. Het probleem zat bij de lage tonen, maar ik hoorde alle klanken vervormd. Artsen weten nog steeds niet waar het vandaan komt. Het kan iedereen gebeuren, en het kan elk moment terugkomen.
Op zakelijk vlak moest ik alles afzeggen. Ik had plotseling geen inkomsten. Wat moet je dan? Muziek is zo’n wezenlijk onderdeel van mijn leven. Toen ik niet meer goed kon horen, vond ik niets maar dan ook niets meer interessant. Nooit ben ik zo depressief geweest. Paardrijden was eigenlijk mijn enige redding. Het gekke is dat je aan de buitenkant niets zag. Ik had geen wonden, maar er was mij iets afgenomen waardoor ik niet meer compleet was. Het duurde een jaar voordat mijn gehoor terugkwam. Heel langzaam hoorde ik weer zuivere klanken. Ik had geluk, want de doktoren waren er op tijd bij. Soms ben ik bang dat het weer terugkomt. Voor ik speel, sla ik daarom een paar noten aan om te kijken of ik alles hoor!’

50-jarig jubileum of vijf kinderen?
‘Laten we gaan voor vijf kinderen, al ben ik er nu nog niet mee bezaig. Ik vier dit jaar mijn 30-jarig jubileum als pianist en wil na alle problemen weer in mijn ritme komen en van elk concert genieten. Af en toe denk ik na over kinderen, vooral als ik naar leeftijdsgenoten kijk die daarmee bezig zijn. Maar ik wandel gewoon mijn natuurlijke pad af en dan komt het vanzelf. Of niet, en dan moet dat zo zijn. Ik blijf gewoon relaxed.’

Vroeg volwassen of eeuwig kind?
‘Omdat ik al op jonge leeftijd in een volwassen wereld kwam ben ik ergens wel een kind gebleven. Anderzijds moest ik me op het podium volwassen gedragen en netjes naar ouderen buigen. Sindsdien heb ik nooit leeftijdgenoten om mij heen gehad. Chronologisch gezien ben ik dus 41, maar dat concept leeftijd zegt mij weinig.
Toen ik 16 was ging ik naar het conservatorium, op mijn 20ste slaagde ik voor mijn master. In de tijd dat mensen uitgaan, gaf ik concerten. Soms ben ik nieuwsgierig naar wat anderen tussen hun 16de en 20ste hebben ontdekt. Ik heb dat toch wel een beetje gemist. Inmiddels is dat echter een gepasseerd station. Ik denk niet dat ik het anders zou hebben gedaan.’

Ferrari of Disney?
‘Ik heb eigenlijk teveel auto’s, ik moet er een paar wegdoen. Racen vind ik nog steeds heerlijk om te doen, maar in de tijd dat ik gehoorproblemen had, merkte ik dat de Ferrari’s en Rolls Royce mij totaal niet opvrolijkten. Ik verzamel geen spullen om een leegte op te vullen.
Maar als tegenhanger van mijn serieuze pianospel vind ik het fijn om thuis een sprookjeswereld te creeeren met Disneyfiguren, daar voel ik me prettig en veilig bij. Dan loop ik door mijn huis en fantaseer dat ik in een boom klim, of op een wolk lig.
Als kind verkleedde ik me ook altijd. Als mijn moeder riep dat het eten klaar was, verscheen ik aan tafel als baron, piraat, of clown. Ik maakte overal een spelletje van. Hier thuis wil ik ook het gevoel hebben dat alles kan.’

Wibi Soerjadi 1970 1985 1986-1989 1999 2002 2007 2011 geboren in Leiden eerste prijs Prinses Christina Concours in Den Haag concervatorium van Amsterdam, doet vervroegd examen bij Jan Wijn publieksprijs Edison Classical Music Award verhuist naar landgoed De Wulpenhorst in Zeist, waar hij regelmatig tuinconcerten geeft geridderd door de burgemeester van Zeist 30-jarig jubileum als pianist

'Onder Wibi’s Vleugels' is vanaf donderdag 1 september om 22.25 uur te zien bij de AVRO op Nederland 1.


Uit de Volkskrant, zaterdag 27 augustus 2011