"Zeg elke week dat ik ga scoren, liefst tegen grote ploeg"
05 februari 2012 om 13:00 | Gepubliceerd door Maarten de Jong
NIJMEGEN – Hij speelt sinds zijn negende in de jeugd van NEC en won al de nodige wedstrijden tegen Vitesse. Toch was de zege van twee weken geleden (0-1) voor hem een wel heel erg lekkere. De Nijmegenaren hadden namelijk in 1979 voor het laatst de drie punten gepakt in Arnhem én Navarone Foor (20) kon zijn Vitesse-vriendjes uit Elst eens duchtig voor de gek houden.
TEKST: Maarten de Jong
Het had wel wat weg van een circusvoorstelling die ze met zijn drieën opvoerden. Wie de grootse clown was valt te betwisten, maar de spelers deden niet veel voor elkaar onder. De handjes gingen de lucht in en met enkele wilde gebaren zette het drietal haar dansje in. En lachen dat ze deden. Ja, Cayfano Latupeirissa, Leroy George en Navarone Foor hadden er lol in. Logisch ook, want als je met 0-1 wint van aartsrivaal Vitesse, mag je ook wel even pret hebben. Ze deden op verzoek van een verslaggever even na wat ze eerder in de wedstrijd ook al hadden gedaan, toen George na 75 minuten spelen de winnende treffer maakte en feest ging vieren met Foor en zijn kornuiten. Wiens idee dat was? “De mijne”, lacht Foor in gesprek met Voetbal Centraal. “Samen met die van Leroy dan. We hadden afgesproken dat als we zouden scoren we dat dansje zouden doen. En ja hoor, hij scoorde. Prachtig vond ik dat.”
Goal komt er aan
Foor was dolblij voor George. Scoren in de wedstrijd tegen Vitesse, dat had hij ook wel gewild. Sowieso staat het maken van een doelpunt hoog op zijn verlanglijstje. Nou was hij gisteren jarig en speelt NEC vandaag tegen Feyenoord. Een leuk verjaardagscadeau lijkt al gevonden te zijn. “Maar ik kan natuurlijk niet bepalen dat ik dan ga scoren”, weet het talent. Tegen wie Foor een bal in het netje prikt, maakt ‘m eigenlijk ook niet zo veel uit, als die eerste treffer maar een keer valt. Nou ja, als hij dan toch mag kiezen: “dan maar tegen een grote ploeg, Ajax ofzo”, zegt hij. “Hij zit er sowieso aan te komen hoor”, meent Foor. “Ik ben er elke week mee bezig en zeg telkens tegen mezelf dat ik volgende wedstrijd een doelpunt ga maken. Ja, dat maakt me gretig en dat is denk ik alleen maar goed. Als hij valt word ik echt gek, dat weet ik zeker.”
De inmiddels dus twintigjarige speler heeft naast scoren nog een andere grote wens, die niet met voetbal te maken heeft. Hij groeide op in Nederland, maar zijn grootouders kwamen uit de Molukken. “Ik heb daar familie wonen die ik nog nooit heb gezien”, vertelt Foor. “Mijn ouders kennen die mensen wel. Als ze daar zijn, zeggen ze wel eens dat ze kinderen hebben en laten ze foto’s zien. Mijn familieleden voegen me toe op Facebook en dat vind ik erg mooi. Het lijkt me geweldig om ooit nog eens naar de Molukken te gaan voor ik onder de grond ga. Of het voor mijn twintigste verjaardag kan?” Foor grijnst. “Nou, ik weet niet of ik dan wel weg mag van NEC. Zoveel vakantie heb ik nou ook weer niet. En dat wordt nog wel even sparen. Maar ik kan je wel verzekeren dat het echt een droom van me is om mijn familie daar op te gaan zoeken.”
Maatje Latupeirissa
Die familie van Foor is van een behoorlijke omvang. Hij heeft veel ooms en tantes op de Molukken wonen en ook in Nederland heeft een aantal Foors zich gevestigd. “De naam Foor komt oorspronkelijk ook van de Molukken”, verklaart de middenvelder van NEC. “Je schrijft het eigenlijk alleen als For. Toen mijn opa hier naar toe kwam, heeft men alleen een andere schrijfwijze gehanteerd. We hebben het maar zo gelaten.” Foor heeft een onderkomen in Elst – “daar heb ik toch best wel wat vrienden die voor Vitesse zijn” - en woont daar samen met zijn ouders en zijn broer. Zijn oudere zus is al het huis uit. Van Elst naar Nijmegen is het zo’n twintig minuten rijden. Dat ligt er maar helemaal aan of er file staat en of z’n metgezel op tijd is. Foor heeft nog geen rijbewijs en dus pakt-ie elke dag de trein. “Maar als ik op Nijmegen uitstap, word ik opgehaald door Latupeirissa, een van m’n beste maatjes bij NEC”, vertelt de jongeling.
“We rijden samen naar de training en hij brengt me ook weer terug. Hij komt ook van de Molukken, net als een paar andere jongens die hier in de A-1 spelen. Latupeirissa en ik kennen elkaar al langer; we voetbalden samen in de jeugd van NEC en gingen af en toe wat leuke dingen doen. Naar de stad bijvoorbeeld, dat doen we nu nog wel eens. En Pro Evolution Soccer spelen, daar zijn we ook dol op”, glimlacht Foor. “We hebben op trainingskamp in Spanje nog een potje gespeeld tegen Stef Nijland en Ryan Koolwijk en die maakten we toen dik af. Ja, trainingskamp, dat was prachtig. We hebben daar hard gewerkt en ons naar mijn idee goed voorbereid op de derby tegen Vitesse. Die inspanningen lijken geholpen te hebben, want we wonnen toch maar even mooi onze eerste wedstrijd na de winterstop!”
‘Het grootste talent’
En na de overwinning op Vitesse volgde een zege op ADO Den Haag. In die laatste wedstrijd kwam Foor niet in actie, in het duel met de Arnhemmers viel hij zes minuten voor tijd in. Na die duels volgde donderdag de KNVB-bekerwedstrijd tegen PSV (3-2 verlies). ‘Het grootste talent van NEC’, zoals hij door velen wordt genoemd, maakte dit seizoen definitief de overstap van NEC A1 naar NEC. Hij trainde vorig jaar al wel mee met de groep, maar speelde toen geen enkele wedstrijd. Voor de winterstop kwam Foor deze jaargang tot zestien duels. “Een mooi aantal hoor”, is hij blij. “Dat had ik niet direct verwacht. Ik bedoel: Lasse Schöne staat op mijn positie (de nummer tien, red.) en Nick van der Velden is rechtsbuiten, de plek waarop ik de laatste tijd veel minuten heb gemaakt. Mijn doel dit seizoen is om zo veel mogelijk stof op te doen om zoveel mogelijk te leren. De buitenwacht ziet me als een groot talent, ik zie mezelf als een jongen die op weg is naar meer en vooral veel wil leren. Ik weet zeker dat mijn tijd dan nog komt.”
Als Foor niet in actie komt voor NEC, of weinig minuten heeft gemaakt, pikt-ie zijn wedstrijdjes mee in het beloftenelftal. Samen met zijn maatje Latupeirissa draaft hij dan over de velden van trainingscomplex De Eendracht om Jong NEC van de nodige creatieve impulsen te voorzien, het liefst vanaf de nummer tien positie. “Omdat dat toch mijn favoriete plekje op het veld is”, meent Foor. “Ik heb op heel veel plaatsen gestaan hoor: linksback, linkshalf, rechtshalf, linkshalf, rechtsbuiten, linksbuiten…noem het maar op. Maar op tien of op linkshalf heb ik meer ruimte om mijn acties te maken en daar voel ik me fijner. Ik ben toch een man van de een-tegen-een of de dribbel, dat zijn mijn sterke punten. Weet je, bij Jong NEC kan ik wat onbevangener spelen, bij het eerste is het wat zakelijker. Dat is ook prima, maar was in het begin wel even wennen. Nu gaat het steeds beter. Er komt nu een mooie wedstrijd aan, dat is een duel waarin ik graag wat minuten zou kunnen maken. Of ik ga spelen, weet ik niet. Ik wil het in ieder geval de trainer zo moeilijk mogen maken.”
Maarten de Jong // Voetbal Centraal
zo 5 feb 2012 - 12:36