20 febr. 2012: Nederlands-Indië, een gezin in oorlogstijd

Nederlands-Indië, een gezin in oorlogstijd
10 februari 2012


Geert Ubels.

BERGEN NH - In de Ruïnekerk houdt Bergenaar Geert Ubels op maandagavond 20 februari een lezing over zijn boek "...ik heb ze nu één voor één recht voor God gezet".

Ubels licht het boek nader toe en verduidelijkt één en ander met beeld. In het voorwoord haalt hij de oorlogsverslaggeefster Minka Nijhuis aan, die schrijft: "Het zijn juist kleine, persoonlijke kronieken die beklijven, veel meer dan de nieuwsberichten of algemene verhalen die na verloop van tijd allemaal op elkaar gaan lijken en die de lezer alleen maar verder afstompen." Politiek commentator Breedveld voegt daaraan toe: "En als je het mij vraagt, zijn deze kronieken ook het beste tegengif tegen de gekte die oorlog heet." De lezing begint om 20.00 uur. Toegang gratis.

Dichtbij.nl


=====
http://ruinekerk.nl/nl/agenda/ meldt:

Ma 20 februari 2012 20.00 uur Geert Ubels over zijn boek
Geert Ubels heeft een autobiografisch boek geschreven over zijn jeugd in Nederlands Indië met als titel: " ..... ik heb ze nu één voor één recht voor God gezet".
Zijn boek geeft een tijdsbeeld van een domineesgezin in Jakarta en van het leven in het interneringskamp.

Geert zal zijn boek toelichten en ons meer inzicht geven in de achtergronden ervan.

De toegang is gratis.


Adres: Ruïnekerk
Raadhuisstraat 1, 1861 LK Bergen NH
072 589 8383

Even een nare reactie:

Mijn vader (trouwens zijn hele familie ook, niet iedereen heeft het overleefd) heeft in een jappenkamp gezeten.
Zijn conclusie was dat juist de dominees absoluut onbetrouwbaar waren. Uit zogenaamde Gods-plichtmatig-heid ( bijvoorbeeld: dat je eerlijk moet zijn, ook tegen je vijand: de jap), met als gevolg dat zij altijd de verraders waren en daardoor een betere "behandeling" kregen.
Bij de katholieke paters moest je ook oppassen, de één was te vertrouwen, de ander niet.
Dankzij de dominees zijn er diverse gevangenen doodgeslagen of op andere wijze gedood of zwaar gemarteld of andere zware straffen gekregen......
Mijn vader zei:
in een jappenkamp leer je de mensen echt kennen hoe ze zijn, niet wie zich voor doen te zijn.....
Met de Islamieten had hij geen problemen, ondanks de terughoudendheid van mijn vader voor de Islam, had hij vertrouwen gekregen in de islamieten (niet in de Islam, dat kon niet als je protestants was opgevoed). De islamieten waren geen verraders. (eigenlijk heel bijzonder, want zoveel islamieten waren er niet in de jappenkampen waar hij geweest was).
Mijn vader werd net als andere gevangenen regelmatig overgeplaatst naar andere kampen en wel zodanig dat er geen vriendschappen konden ontstaan. Een soort roulatie.
Het had zijn kijk op de mensen sterk veranderd, hij werd wantrouwig en voorzichtiger

Mijn vader kwam uit een protestants gezin, maar na de oorlog heeft hij definitief gebroken met alles wat protestants was.
Mijn moeder was katholiek, maar dat was voor mijn vader een stap te ver, hij werd atheïst, maar tolereerde wel dat mijn moeder af en toe een kind mee naar de (katholieke) kerk meenam (ze was organist in een klein kerkje, maar mocht een paar keer invallen als organist bij de grote kathedraal van Jakarta !). Mijn moeder ging zeer regelmatig naar de kerk. Voor zover ik weet is mijn vader nooit mee geweest.
Maar was wel vriendelijk tegen de kerkleden waar mijn moeder mee omging.
Het was even wat anders toen een familielid van moederskant trouwde met een (uit zijn ambt gezette ) priester trouwde.
Toen werd die ex-priester een familielid.
Die twee mannen maakten altijd ruzie met elkaar: de ruzie onderwerpen waren altijd: geloof en politiek.
Over andere onderwerpen konden ze het goed met elkaar vinden....... Rare verhouding vond ik altijd.

Overigens zijn ze allemaal al geruime tijd geleden overleden, mijn moeder als eerste.


DK