De weg naar de top van The Temper Trap

Geplaatst 2012-06-28 om 11:05

Van zwoegen in de bouw tot spelen in volle zalen

De weg naar de top van de Australische rockband The Temper Trap.



Galmende gitaren, sterke melodieën en een zanger met Indonesisch-Hawaiiaanse roots die zo krachtig en hoog zingt dat er komende dagen wel eens een autoruitje zou kunnen sneuvelen op de parkeerplaatsen van respectievelijk Rock Werchter en Rockin’ Park. The Temper Trap is op het vorige maand uitgekomen tweede album, simpelweg The Temper Trap getiteld, met sprongen vooruit gegaan ten opzichte van debuut Conditions. Gevolg: de vraag naar het uit Melbourne afkomstige maar vanuit Londen opererende vijftal groeit even hard als hun fanschare. “Het is goed voor ons geweest om naar Engeland te verhuizen”, stelt bassist Jonathon Aherne. “In Australië ben je snel uitgetourd, er zijn maar een handvol grote steden en weinig podia. In Europa kun je optreden totdat je er bij neervalt en dat hebben we dan ook gedaan. Stukje bij beetje zijn we steeds iets groter geworden.” Gitarist Lorenzo Silitto: “We hebben elke mogelijkheid om onszelf op de kaart te zetten aangegrepen. Je krijgt immers maar één kans om het te maken.” Zanger Dougy Mandagi: “Als je die houding niet hebt, kom je niet ver. Ik ben eigenlijk wel blij dat we niet zijn doorgebroken toen we begin twintig waren. Dan hadden we de weelde van het eerste succes vast niet kunnen dragen.”

Het valt te betwijfelen. The Temper Trap bestaat uit jongens van de gestampte pot. Stoer uitziende Aussies die bereid zijn om te werken voor hun geld. Voordat het begon te lopen met hun band, hadden ze dan ook allemaal een ‘gewone’ baan. “Ik ben jarenlang opperman in de bouw geweest”, vertelt Silitto. “Ik groef putten, maakte cement en sjouwde dat trappen en stellingen op. Eerlijk werk, maar niet goed voor je handen. En om vijf uur ’s ochtends je bed uit.” Sterzanger Mandagi heeft ook wat afgezien. “Man, ik heb zoveel rotbanen gehad. De ergste was wel pinda’s roosteren in een notenfabriek. Iedereen in dat bedrijf was ‘nuts’. Echt waar. Verschrikkelijk.”

Hun - toen nog - bandje The Temper Trap deed ze het gezwoeg al die jaren vergeten. Doordeweeks werd na het werk gerepeteerd en in het weekend was het spelen geblazen. Het resultaat is er naar: The Temper Trap staat in uitverkochte zalen van Amsterdam tot Athene. De groep staat bovendien - voorlopig nog ’s middags geprogrammeerd maar wie weet waar het volgende album ze brengt - op de grote zomerfestivals. “Het is een droom die uitgekomen is”, aldus Silitto glunderend.

The Temper Trap speelt morgen op Rock Werchter, zaterdag op Rockin’ Park in Nijmegen en zondag 16 september in de Melkweg in Amsterdam.



metronieuws.nl