waarbenjij.nu .. Roelenkit

18 juli 2012 | Door: roelenkit | Rantepao, Indonesië

Tana toraya

Selamat malam!

Wat is het fijn om na 30 uur reizen een bed te zien en een douche (ook al is ie koud) om je een beetje op te frissen! Na een overstap in Singapore en Jakarta zijn we aangekomen in Sulawesi, Makasar. Omdat we geen zin hadden in een grote stad en zo snel mogelijk op onze 1e bestemming wilden zijn, besloten we door te reizen en op zoek te gaan naar een bus.. daar begon het echt! Hoe werkt dat ook alweer, zonder iets geregeld te hebben on tour? Iemand aanspreken dan maar... geen Engels woord kwam er terug.. volgende persoon.. ook geen Engels. Ok, dit is dus nog minder makkelijk communiceren dan verwacht.. Na veel heen en weer geloop zijn we op het busstation beland, waar we ons aan alle kanten belazerd voelden worden. Er werden prijzen gevraagd, bussen sloten de deur als wij aan kwamen lopen, reden voor onze neus weg... Uiteindelijk konden we met een jeep een stuk verder gebracht worden en sliepen we een nachtje in ParePare, een lekker stinkende stad waar mensen in je arm knijpen om te voelen of je wel echt bent.. De jetlag had ons ook duidelijk te pakken: om 1.00 uur waren we klaar wakker en stond roel al bijna naast zijn bed om verder te reizen.. Uh, Roel, het is 1uur.. ga slapen! Toen om 4u de moskee begon te zingen was het helemaal klaar met de nachtrust. Zaterdag zijn we dan ook snel weer vertrokken richting Rantepao, een stadje in Tana Toraya. Redelijk toeristisch, maar nog steeds maar heel weinig mensen die Engels spreken. Ook bezoeken veel locals deze stad voor de cultuur van de toraya's. Dat veel van deze locals nog nooit een blanke hebben gezien, dat hebben wij dan weer mogen ervaren! Bij Londa, een plek waar graven in de grot zijn gemaakt, werden we aangevallen door een lading Indonesische toeristen die met ons op de foto wilden. Ondanks dat het minimaal 35 graden was en wij aan alle kanten plakten, kropen ze dicht tegen ons aan. Gezellig! Na deze drukte zijn we een stuk gaan lopen door kleine dorpjes met traditionele huizen (google op tana toraya en je ziet wat voor huisjes het zijn). Overal vriendelijke mensen en een erg mooie omgeving!

lees verder

4 augustus 2012 | Door: roelenkit

Romantische Togean Islands


Zo, dat is een tijd geleden, maar daardoor wel genoeg inspiratie voor een nieuw verhaal! Vanaf Tanah Toraya zijn we op weg gegaan naar de Togean Islands, met een tussenstop in Tentena aan het Posomeer. Hier een dag een brommertje gehuurd en op zoek gegaan naar de waterval. Best spectaculair met verschillende terrassen waar je heerlijk in kan zwemmen, hierna nog een flinke knoflook-nasi-goreng gegeten aan het Posomeer en hier lekker gerelaxed. Voordat we de boot naar de Togean Islands konden nemen, moesten we een nacht slapen in uberislamitisch Ampana, en hierbij is het ook nog Ramadan.. Woehoe! Vragen we 's avonds in ons hotel (waar echt niemand een woord Engels spreekt, dus met behulp van ons Indonesisch woordenboekje redelijk uitgekomen) hoe laat het ontbijt 's ochtends is. 7u? Ok! Staan wij op tijd klaar, blijkt dat ze toch niet aan ontbijtjes doen..Ok, raar.. Maar goed, toen moesten we dus de straat op om een ontbijtje te scoren, maar zo vroeg zijn de meeste shoppies niet open en sommigen gaan met Ramadan niet eens open. Gelukkig was er nog de fruitkraam en konden we een appeltje kopen voor het ontbijt. Aangezien Roel aardig trek had gekregen nam ie op straat zijn 1e hap van de appel... slecht plan! Van de andere kant van de straat werd er meteen geschreeuwd, geen idee wat maar het klonk niet positief! En in het winkeltje waar Roel beleefd voor de deur bleef staan met de appel en Kit crackertjes ging kopen, werd ook Roel naar binnen geroepen, want op straat eten tijdens de ramadan, dat is geen goed idee!

Gelukkig vertrok de boot naar de eilanden al snel, en hebben we hier een hele leuke en relaxte slaapplek gevonden waar we ook kunnen duiken. Dat dus ook gedaan: veel nemo's, haaien, schildpad, barraccuda, garnalen en nog veel meer! We hebben hier ook een nachtduik gedaan, en dit keer zijn we elkaar gelukkig niet uit het oog verloren! Onze vorige nachtduik in Indo hebben we dan ook weer helemaal goed gemaakt! In de nacht zie je trouwens hele aparte dingen: inktvissen, megagarnalen, slapende vissen, waar kit zelfs in kon knijpen (lekker zacht!) en veel kreeften.

Van andere reizigers hadden we gehoord dat een eilandje verderop onbewoond is met een verlaten resort erop, niet zo ver, supermooi snorkelen en weer even wat anders dan duiken. Dus wij de kano gehuurd voor een ochtend om hierheen te peddelen. Ging natuurlijk lekker lomp; rechts, links, rechts, links, rechts rechts rechts, links, links, links, links, rechts, links, rechts, rechts. ja, er zat een goed systeem in! Maar uiteindelijk hadden we onze secluded beach gevonden en gingen we op verkenning tussen de vervallen huisjes. Het is maar een klein eiland (Taipi-eiland), dus snorkeltime! Al snel zagen we een haai wegschieten, geinig. Roel was al snel klaar met het snorkelen, masker en snorkel die we gehuurd hadden waren niet optimaal. Kit zag nog een megainktvis, dus die bleef langer in het water om foto'tjes te maken, die ze bij terugkomst op het strand meteen aan Roel wilde laten zien. Maar Roel stond maar een beetje zenuwachtig met zijn hand in zijn zak. Kit had dat in haar enthousiasme niet door, totdat Roel zei dat ie een verrassing had en wees naar een hartje in het zand met een bloemetje. Toen werd het stil. Roel ging op de knietjes en vroeg: Kitty, wij zijn nu bijna 10 jaar samen. Wil je met me trouwen? Kit met vol enthousiasme: Ja, dat denk ik wel! Ze kon gelukkig nog snel zeggen dat ze heel even dacht dat het een geintje was, maar nadat de schelp openging en hier een mooie ring in bleek te zitten, kwam de volmondige JAAA! Woehoe! We gaan trouwen!


lees verder