Briljanten paar De Mooy vol in het levenUDEN – Willem de Mooy en zijn vrouw Eveline Klein waren dinsdag 65 jaar getrouwd. Op de dag zelf kwamen de acht kinderen met aanhang, 15 kleinkinderen en 7 achterkleinkinderen op de koffie. Het grote feest wordt een dag later in feestzaal ’t Oventje gehouden met maar liefst 140 genodigden. Dochter Roza is van de week al begonnen aan de Indonesische rijsttafel. Voor de muziek zorgen Trio Manne Buck en z’n Papua Swingers.
Het echtpaar De Mooy
En dat zegt wat over het echtpaar De Mooy. Willem (90) en Eveline (83) staan vol in het leven en genieten er van. Hun huis is een zoete inval waar iedereen kan aanschuiven. De tuin staat vol met bloemen die Willem zelf bijhoudt. Eveline is een heel tevreden mens. “We zijn gezond, hebben geen medicijnen, Willem rijdt nog auto en schaakt. In de familie gaat het goed en we wonen hier mooi.”
In 1957 kwam het echtpaar naar Nedelrland. Hij als Indische Nederlander en zij Indonesisch met een Zwitserse vader en een Duitse oma. In de Tweede Wereldoorlog hadden ze het als kind moeilijk gehad. Willem zat in een ‘Jappenkamp’en Eveline bleef als 13-jarige achter met een jonger zusje omdat haar ouders ook in een kamp zaten. Direct na de oorlog werd het niet veel beter. Extremistische Indonesiërs keerden zich tegen de Indische Nederlanders. De Japanners die hen eerst onderdrukten, beschermden hen en brachten eten. “Het waren beroerde tijden”, weet Willem nog.
Eerste sneeuw
Het tij keerde en het stel maakte na hun trouwen nog zeker zes mooie jaren mee in hun geboorteland. “Willem werkte voor een sisalfabriek en wij woonden op het terrein met mooie tuin en baboe.” Ze kregen in die periode vijf kinderen. Vader zag al aankomen dat er wat ging gebeuren. Hij stopte met roken en van het geld dat hij overhield deed hij cursussen zodat hij in Nederland een betere baan zou kunnen vinden.
In Grave kwamen ze terecht, op één kamer in een pension. Dat werden twee kamers en na zes maanden kregen ze in Cuijk een huis. Daar woonden ze vijf jaar en kwamen er drie kinderen bij. “Van de buren leerde ik ramen lappen, poetsen en wecken. Dat hoefde ik nooit”, lacht Eveline die ook de eerste sneeuw nooit vergeten is.
Willem werkte als tijdwaarnemer en later arbeidsanalyst. In Uden kwamen ze terecht omdat hij daar werk kreeg. Ze woonden in de Kersenstraat en Pianostraat. “Ik dacht, toen de kinderen groter werden, ik ga toch ’s wat doen. Ik heb toen nog een paar jaar bij Albert Heijn gewerkt. Dat was leuk”, vertelt Eveline.
Vanwege overplaatsing woonden ze nog enkele jaren in Nunspeet, maar na hun pensionering vestigde het paar zich aan Eikenwal waar ze nu alweer 25 jaar wonen.
kliknieuws.nl 
do 23 aug 2012 - 9:12