Verkiezingsnieuws Indonesië

Indonesische kiezer lijkt onverschillig
08-04-2009 11:45 | Van onze correspondent


President Yudhoyono.

JAKARTA – De Indonesische parlementsverkiezingen maken donderdag duidelijk of zittend president Yudhoyono zijn karwei kan afmaken en of moslim­partijen een overwinning zullen behalen. De grote vraag is hoeveel Indonesiërs werkelijk naar de stembussen zullen gaan.

Na meer dan twee weken van campagne voeren is het stil op straat. Tienduizenden Indonesische verkiezingswaarnemers installeren zich bij stemlokalen; televisiezenders en kranten maken zich op voor een marathon aan nieuwsgaring. Maar de grote vraag is hoe groot de interesse van de Indonesische kiezer voor de parlementsverkiezingen is.

Ruim 170 miljoen Indonesische kiezers kunnen van hun stemrecht gebruikmaken. En ze hebben keus genoeg: 38 nationale partijen en in Atjeh zes lokale partijen als onderdeel van het vredesverdrag van de Beweging Vrij Atjeh (GAM) en de Indonesische regering uit 2005. Alleen twee districten in Flores gaan niet donderdag naar de stembus, maar op 14 april. Omdat het Witte Donderdag is, was er geen personeel beschikbaar om de stem­lokalen te bemannen.

Godsdienst speelde de afgelopen weken nauwelijks een rol in de campagnes. De Indonesische kiezer lijkt overwegend seculier te stemmen. De drie grote kanshebbers, Partai Demokrat van president Yudhoyono, PDI-P van Megawati Sukarnoputri en Golkar van Jusf Kalla, hameren alle op het aambeeld van hun economische programma’s met lage voedsel- en brandstofprijzen.

Verrassend genoeg menen veel experts dat de verkiezingen het einde kunnen betekenen van moslimpartijen in het parlement. Stokpaardjes zoals de ultraconservatieve pornografiewetgeving en het verbod op de moslimsekte Achmadiyah lijken de overgrote meerderheid van het Indonesische electoraat weinig te interesseren. De christelijke Partij voor Vrede en Welvaart knokt om de kiesdrempel van 2,5 procent te halen. Maar of ze nu wel of geen winst boekt, de verkiezingen lijken aan te tonen dat de meeste Indonesiërs geen voorkeur uitspreken voor een strenge islamitische staat.

Experts en waarnemers vrezen voor geweld in traditionele brandhaarden zoals Papoea, Noord-Sumatra, de Noord-Molukken en mogelijk Oost-Java, waar fraude met kieslijsten de verhoudingen op scherp heeft gezet.

Maar vooralsnog is het enige bloed dat vloeide afkomstig van bloedneuzen tijdens vechtpartijen tussen partij­aanhangers op campagnebijeenkomsten. In stadions en op voetbalvelden verdrongen duizenden jongeren zich om een glimp op te vangen van de sexy zangeressen op de podia.

De meeste politieke partijen doen er alles aan om de hipste popsterren voor hun karretje te spannen. Maar de populariteit van artiesten lijkt niet altijd op politici af te stralen. Tijdens de campagnebijeenkomst van de gematigd islamitische PKB-partij in Jakarta verlieten de aanwezigen na het muziekoptreden het stadion. De toespraak van partij­leider Muhaimin Iskandar was voor hen niet interessant genoeg.

Hoewel reclamespots en slogans tijdens deze campagne nog vindingrijker lijken dan bij de vorige parlementsverkiezingen, in 2004, veroorzaken ze ook onverschilligheid bij de kiezer. Politici met kieslijst nummer 23 gebruiken steevast een portret van de in Indonesië megapopulaire Britse voetballer David Beckham, wiens rugnummer 23 is.


De 11.000 kandidaten voor de 560 Indonesische parlementszetels staan voor een zware inspanning. Niet alleen moeten zij een gevecht leveren met kandidaten van andere partijen en de kiesdrempel van 2,5 procent halen, ook knokken ze voor voorkeurstemmen binnen de eigen partij.

De minister van Volksgezondheid, Siti Fadilah Supari, bekijkt het gigantische aantal parlementskandidaten met zorg. Ze heeft inmiddels 32 topziekenhuizen opdracht gegeven om vipkamers in te richten voor overspannen politici. Veront­rustende berichten doen de ronde. Twee parlementskandidaten bezweken de afgelopen weken aan een hartinfarct. In Bogor, West-Java, zou een politicus wanhopig zijn auto en de juwelen van zijn vrouw verkocht hebben om zijn campagne te financieren. En zo zijn er meer tragische verhalen.

Landelijk is Partai Demokrat van zittend president Susilo Bambang Yudhoyono de grote favoriet. Yudhhoyono is de aartsrivaal van zijn voorganger Megawati Sukarnoputri. Die meent dat haar toenmalige minister van Politiek en Veiligheidszaken haar overwinning in 2004 heeft gestolen. Ze voelt zich verraden en de wrok zit diep. De twee hebben elkaar sindsdien nooit meer ontmoet.

Reformatorisch Dagblad

woensdag 08 april 2009
Wiranto, de zingende generaal blijft het proberen
Door HILDE JANSSEN

Aan oud-generaals geen blijgebrek bij de Indonesische parlementsverkiezingen.
En er zijn er meer die op het podium regelmatig een liedje zingen, onder wie de huidige president Yudhoyono. Die e heeft het afgekeken van zijn oud-collega Wiranto. De voormalige legercommandant Wiranto is de eerste echte zingende generaal. Hij is de trendsetter en stal de show in 2000 met zijn eerste album vol liefdesliederen voor volk en vaderland. Wiranto was toen net ontslagen als legercommandant vanwege zijn aandeel in de bloedige afscheiding van Oost- Timor. De omstreden oud-generaal probeert al zingende zijn imago op te poetsen om alsnog een politieke doorbraak te forceren.

Wiranto's eerste poging dateert uit 2004. Hij wist het zowaar tot presidentskandidaat van de grote Golkar-partij te schoppen. Daarmee was de koek op, want hij speelde uiteindelijk geen rol van betekenis.

Dit keer heeft hij een eigen partij opgericht, Hanura, het geweten van het volk. Zijn duistere verleden, de militaire repressie en de agressie blijken geen belemmering.

Zelfs op de Molukken, waar Wiranto een hand zou hebben gehad in het bloedige conflict rond de eeuwwisseling, weet hij gerespecteerde vredesactivisten als partijkandidaat te strikken. Toch lijkt Wiranto wederom gedoemd tot falen. Ditmaal zit niet alleen oud-generaal Yudhoyono is hem dwars, maar moet hij ook klappen incasseren van ex-collega Prabowo. Volgens de opiniepeilingen haalt Wiranto's partij Hanura nog geen vier procent van de stemmen.

AD

Indonesiërs met 171 miljoen naar de stembus


In de op drie na grootste democratie ter wereld kunnen partijen, of coalities van partijen, die twintig procent of meer van de 560 parlementszetels in de wacht slepen, of meer dan een kwart van de stemmen krijgen, hun kandidaat voor 8 juli stellen. Foto EPA

JAKARTA - Meer dan 170 miljoen Indonesiërs kunnen morgen naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Die verkiezingen zijn richtinggevend voor 8 juli, wanneer het land een president kiest.

In de op drie na grootste democratie ter wereld kunnen partijen, of coalities van partijen, die twintig procent of meer van de 560 parlementszetels in de wacht slepen, of meer dan een kwart van de stemmen krijgen, hun kandidaat voor 8 juli stellen. De coalities komen doorgaans tot stand na de verkiezingen voor het parlement.

Er doen morgen niet minder dan 38 partijen mee, die samen meer dan elfduizend kandidaten hebben gesteld. De grootste partij wordt volgens de peilingen de Democratische Partij (PD) van de zittende president Susilo Bambang Yudhoyono. De Partai Demokrat staat in de polls genoteerd voor ongeveer een vijfde van de zetels in de DPR, het Indonesische Lagerhuis.

Wordt deze score werkelijkheid, dan kan de partij op eigen kracht Yudhoyono voor een tweede termijn als president naar voren schuiven, en bespaart zij zich moeizame onderhandelingen over een coalitie. De president zelf heeft een 'tevredenheidsscore' bij de kiezers die zweeft tussen 42 en 52 procent.

Alle andere partijen blijven volgens de polls ruim achter bij de PD, en zullen dus voor 8 juli onderlinge coalities moeten vormen om bij de verkiezingen voor het presidentschap tegenkandidaten te kunnen stellen. De grootste onder deze partijen is tevens de belangrijkste opposant, de Indonesische Democratische Partij (PDI-P) van oud-president Megawati Sukarnoputri. De score van de dochter van Sukarno, de grondlegger van de republiek, ligt rond vijftien procent.

Iets minder goed komt Golkar uit de peilingen naar voren: de politieke stemmachine van wijlen dictator Suharto wordt tegenwoordig geleid door Jussuf Kalla, die in de huidige regering het vicepresidentschap bekleedt.

Een outsider is de Groot-Indonesische Beweging van Prabowo Subianto. Hij is de schoonzoon van Suharto en heeft in binnen- en buitenland geen al te beste reputatie. Hij zou als commandant van de speciale militaire eenheid Kopassus onder meer betrokken zijn geweest bij 'terreureskaders', die tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Oost-Timor een schrikbewind zouden hebben uitgeoefend.

Ook zou Prabowo studentenactivisten, die in de jaren negentig tegen het bewind van zijn schoonvader ageerden, met alle middelen hebben bestreden: ontvoeringen, verdwijningen, martelingen en moorden in de gelederen van de studentenoppositie zouden in een groot aantal gevallen tot hem te herleiden zijn.

Prabowo heeft miljoenen dollars besteed aan zijn campagne, vooral aan televisiespotjes waarmee hij zijn geschonden reputatie probeerde op te vijzelen.

Het voornaamste programmapunt van Yudhoyono is ook ditmaal de bestrijding van de corruptie, die in Indonesië zeer wijdverbreid is. Daarmee heeft hij bij de bevolking veel aan populariteit gewonnen, ondanks de economische crisis die Indonesië hard heeft getroffen. (HET PAROOL)

woensdag 08 april 2009
Erfgenamen domineren verkiezingen Indonesië
Door HILDE JANSSEN

JAKARTA/SOLO - Kies voor Verandering, kies mij,roepen de politieke erfgenamen van de voormalige Indonesische preseidenten Soekarno en Soeharto om het hardst.


Stembussen worden in gereedheid gebracht voor de verkiezingen. FOTO AFP

Indonesië heet nu een democratie te zijn, maar de oude elite heeft nog steeds de touwtjes in handen.

In eendrachtig rood staan Megawati, dochter van Soekarno, en haar dochter Puan te stralen op het podium in een voetbalstadion in Jakarta. Tienduizenden enthousiaste aanhangers kleuren het stadion rood. 'Laat me niet alleen,' zingt het publiek samen met oppositieleidster en voormalige president Megawati.

Overmand door emoties zwaait de 25-jarige Vita vanaf de eretribune driftig de maat met haar kleine vlag van Megawati's partij, de PDIP. ,,Moeder Mega is echt de moeder van de kleine man,'' roept ze. Met haar nepdiamanten beugel en haar Blackberry behoort Vita duidelijk tot de hogere klasse. ,,Ik heb de liefde voor Mega en de PDIP meegekregen van mijn ouders, net zoals Mega in de voetsporen van haar vader Soekarno treedt.'' Dat Megawati nu haar dochter Puan Maharani tot kroonprinses heeft benoemd, kan Vita wel waarderen. ,,Het maakt de partij compact en het past binnen onze cultuur.''

,,Democratie op z'n Aziatisch,'' constateert de Amerikaanse politicoloog Jeffry Winters droogjes. ,,De oude elite dicteert nog steeds de Indonesische politiek.'' Megawati Soekarnoputri is niet de enige Indonesische leider met dynastieke trekjes. Haar grootste politieke tegenstander, de huidige president Yudhoyono heeft zoon Edhie Baskaro naar voren geschoven. Edhie (28) dingt net als Puan (36) mee naar een zetel in het nationale parlement. Ook de familie van oud-president Soeharto is goed vertegenwoordigd met dochter Tutut, kleinzoon Ari Sigit en ex-schoonzoon Prabowo Subianto, ieder voor een andere partij. Maar ze roepen allemaal hetzelfde: 'Verandering!'.

De kiezerslijst schetst een dynamisch beeld. Indonesië telt 38 politieke partijen en honderdduizenden aspirant-Kamerleden. Maar schijn bedreigt. De meeste partijen en kandidaten zijn splintergroepen van een handjevol grote gevestigde partijen.

Zulkifli Nasution is een van hen. Hij is lid van de Nieuwe Democratische Partij, PDP, een splinter van Megawati's PDIP. Gedesillusioneerd heeft Zulkifli samen met tal van oude partijgenoten Mega de rug toegekeerd. ,,Omdat jonge mensen met goede ideeën geen kans krijgen.'' Maar het is zeer de vraag of de PDP wel genoeg stemmen krijgt. Volgens de opiniepeilingen haalt slechts een achttal partijen de kiesdrempel voor het nationaal parlement. Zulkifli haalt zijn schouders op. ,,We moeten de patstelling toch ooit doorbreken. President Yudhoyono is het ook gelukt.''

,,Echt veranderd is er niet zoveel sinds de val van Soeharto in 1998,'' oordeelt Winters. Oud-dictator Soeharto wist 32 jaar lang elke oppositie in de kiem te smoren. De gevolgen zijn nu nog voelbaar. ,,Alternatieve leiders ontbreken. De oude elite trekt nog steeds aan de touwtjes. Ze heeft het geld, de media en de politieke connecties. Ze heeft zich gewoon aangepast aan de regels van de democratie.''

President Yudhoyono ontpopte zich na de val van Soeharto als een raspoliticus. Zijn nieuwe Democratische Partij won in 2004 meteen 57 van de 550 zetels. Nu lijkt de partij haar zetelaantal zelfs te verdubbelen, dankzij enkele strategisch geplande populistische maatregelen De president verlaagde onlangs drie keer de benzineprijs, gaf 18 miljoen Indonesiërs een crisistoeslag.

,,Helemaal fout,'' buldert Prabowo, Soeharto's ex-schoonzoon en net als Yudhoyono, oud-generaal. ,,Indonesië heeft verandering nodig. Een nieuwe koers, nieuw leiderschap.''

Op het podium verdringen zich inmiddels oude kopstukken uit het tijddperk-Soeharto en 'kinderen van', zoals Yenny, dochter van oud-president Wahid en Halifia, dochter van Hatta, 's lands eerste premier. Zij hopen deze verkiezingen het succes van Yudhoyono te evenaren, met hulp van Prabowo's steenrijke broer Hasyim. Deze miljardair financierde een flitsende televisiecampagne voor Prabowo's 'Groot Indonesië Beweging'. De boodschap slaat aan. ,,Een jonge generatie, maar wel een die beschikt over ervaring,'' oordeelt tuinman Yanto tevreden. Hij vindt het geen probleem dat Prabowo zich als baas van de elitetroepen geregeld schuldig maakte aan schendingen van de mensenrechten en studentenactivisten ontvoerde. ,,We hebben discipline nodig en doortastend leiderschap.''

AD

Hoe ontspannen blijft Indonesië?

Met opkomst van moslimpartijen neemt de angst voor strenge regels toe


De Indonesische moslima Pujiastuti Sindhu is yogalerares in Bandung. De Raad van Islamitische Geestelijken vindt dat de sport te veel hindoeïstische elementen heeft.

Indonesië kiest vandaag een nieuw parlement. In het overwegend gematigde moslimland lijkt de conservatieve islam aan invloed te winnen. Zo werd eerder dit jaar een fatwa uitgevaardigd tegen yoga. Gematigde moslims zijn bang dat conservatieve partijen als de Partij van Gerechtigheid en Welzijn (PKS) bij de parlementsverkiezingen meer aanhang zullen krijgen.


Een zaterdagmiddag in een zaaltje in Zuid-Jakarta. Twintig mensen, meest vrouwen, druppelen langzaam binnen, matjes opgerold onder de arm. Ze komen om anderhalf uur aan yoga te doen, de steeds populairder wordende ontspanningskunst in Indonesië. De langgerekte yogamantra ’Om’ wordt gezongen nadat het groepje de oefeningen heeft gedaan.

Yoga is begin dit jaar controversieel geworden sinds de Indonesische Raad van Islamitische Geestelijken MUI zich ertegen uitsprak. De Raad van Oelema’s stoort zich aan de hindoeïstische elementen in yoga. De islamitische geestelijken volgen daarmee hun collega’s in Maleisië, die vorig jaar yoga voor moslims zelfs verboden.

De fatwa’s –naast het advies niet aan hindoe-yoga te doen werd ook het roken in de ban gedaan en geboden de geestelijken een stemplicht voor moslims– hebben geen kracht van wet, maar worden door veel moslims wel opgevolgd.

Yoga-leraar Yudhi Widdyantoro is er ontstemd en bezorgd over. In november werden hij en een aantal collega’s nog door de Raad uitgenodigd om uitleg te geven over yoga en hoe het zit met het hindoeïsme in de ontspanningsoefeningen. Veel heeft het niet geholpen. „Ik kwam daar om uit te leggen dat yoga leuk is en niet gevaarlijk, en dat het uit India stamt maar niet voortkomt uit het hindoeïsme”, zegt hij teleurgesteld.

De besluiten passen in een tendens naar striktere leefregels voor moslims die zich in Indonesië lijkt te ontwikkelen. Ook een partij als de PKS, een streng-islamitische partij die zich als eigentijds presenteert, plukt daar de vruchten van. Deze Partij voor Gerechtigheid en Welzijn hoopt bij de parlementsverkiezingen een flink aantal zetels te halen.

„We hopen op 20 procent van de stemmen”, zegt PKS-voorzitter Tifatul Sembiring (47) zelfverzekerd in een nederig kantoor in Zuid-Jakarta. Of dat lukt is de vraag, want de meeste peilingen houden het op minder dan 10 procent. Toch is de PKS er de afgelopen jaren in geslaagd bij lokale verkiezingen in sommige plaatsen veel stemmen binnen te halen, al was dat vaak via lijstverbindingen. De partij staat bekend om haar efficiënte organisatie en mediastrategie en spreekt veel gelovige intellectuelen en jongeren aan.

„Wij staan voor een zuivere moraal en we zijn fel tegen corruptie”, zegt Sembiring, die westers gekleed gaat en de vrouwelijke tolk geen hand geeft. „Wij geven om mensen. Bij natuurrampen zijn wij doorgaans de eersten die komen helpen.”

De partij wordt ervan beticht een geheime agenda te hebben om de islamitische shariawet in te voeren. Sembiring ontwijkt die vraag pragmatisch: „Het is onmogelijk om de sharia in te voeren, want de seculiere nationalisten zijn in Indonesië in de meerderheid. Het hangt er ook vanaf wat je onder sharia verstaat. Als het gaat over maatregelen tegen drugs, prostitutie, roken en alcohol ben ik daar voor. Ik heb acht kinderen en die wil ik daartegen beschermen.”

De uitspraken van de Raad van Oelema’s vallen goed bij Sembiring. „Roken is slecht voor je, mensen moeten hun recht om te stemmen gebruiken en yoga, tja, daar heb ik het te druk voor. Ik doe al aan andere sporten. Het lijkt me ook niet leuk omdat het niet erg dynamisch is.”

„Indonesië wordt strenger”, vindt yoga-leraar Widdyantoro. „De PKS krijgt steeds meer aanhangers, maar de gewone werkende Indonesiër realiseert zich niet welke invloed de sharia kan hebben op zijn leven. Waar ik bang voor ben, is dat straks yogascholen zullen worden aangevallen door fanatieke moslims. Dat is ook gebeurd bij moskeeën van de islamitische Ahmadiyah sekte, die in de ban is gedaan.”

„Zo’n verbod gaat rechtstreeks in tegen een van de basisgedachten in Indonesië: eenheid in verscheidenheid”, zegt Widdyantoro. „En dat terwijl we de MUI juist nodig hebben om een klimaat van dialoog te ontwikkelen, waarin plaats is voor tolerantie en respect voor elkaar.”


Trouw 2009, op dit artikel rust copyright.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Islamitische partijen groeien, maar zijn verdeeld

De Partij voor Gerechtigheid en Welzijn PKS wil de strijd tegen corrupte overheidsdienaren opvoeren en zegt te streven naar een efficiënter overheidsapparaat. Dat maakt deze islamitische partij tot een potentiële coalitiepartner voor de Democratische Partij van president Susilo Bambang Yudhoyono.

Hij hoopt op 8 juli herkozen te worden tijdens presidentsverkiezingen die gezien worden als veel belangrijker dan de parlementsverkiezingen van vandaag. Zijn partij ligt met ruim 20 procent van de stemmen op kop in de peilingen, gevolgd door de PDI-P van oud-president Megawati Sukarnoputri met ruim 15 procent. Golkar staat op de derde plaats met 14 procent.

Volgens de peilingen zouden de islamitische partijen als de PKS, de PKB en de PAN goed zijn voor zo’n 15 tot 20 procent van de stemmen. In theorie zouden zij daarmee een coalitie kunnen vormen, maar die kans lijkt niet groot. Tussen een aantal islamitische partijen botert het niet en bovendien kampen zij nogal eens met interne ruzies.

Ook om andere redenen blijft de vraag of de islamitische partijen meer aanhang zullen krijgen. De meeste kiezers lijken meer geïnteresseerd in het economische en sociale beleid dan dat ze zich laten leiden door religieuze overwegingen. Een vorig jaar gehouden peiling liet zien dat nog geen 1 procent van de ondervraagden religie en de moraal zagen als belangrijk beleidspunt voor de regering, terwijl 78 procent dat wel vond over de economie.

Ruim 171 miljoen Indonesiërs kunnen vandaag stemmen. De voorlopige uitslag zou binnen twee dagen bekend moeten zijn, maar de einduitslag komt waarschijnlijk pas eind deze maand.

Verkiezingen Spindoctor Akhmad Kusaeni maakt er een feestje van
‘Indonesische verkiezingen net Idols’Door: Marten Blankesteijn


Om de Indonesische verkiezingen vandaag te winnen moeten kandidaten vooral goed kunnen... zingen. Was getekend: Akhmad Kusaeni, spindoctor van de islamitische PPP. ‘Het is één groot ritueel.’

Vinden Indonesische kiezers zorg een belangrijk onderwerp? Dan zorgt PPP-spindoctor Akhmad Kusaeni ervoor dat zijn partijleider het volk gratis zorg belooft. Bepaalt u uw stem op basis van het onderwijsbeleid? Geen nood: de PPP garandeert dat onderwijs eveneens gratis wordt. En bent u bezorgd over uw baan, of om de werkloosheid in het algemeen? Stem dan PPP, want ‘wij zorgen voor héél veel nieuwe banen’.

Kusaeni, een kleine, vrolijke veertiger, lacht. ‘Ja, natuurlijk is het allemaal onzin. Maar wat maakt dat uit? Niemand zit te wachten op allemaal saaie, uitgewerkte plannen en begrotingen. De Indonesische verkiezingen zijn een soort Idols: de winnaar moet de looks hebben, kunnen zingen en een goede uitstraling hebben.’

Schoonheidswedstrijd

Na maandenlange voorrondes kiezen de Indonesiërs vandaag hun favoriete volksvertegenwoordigers. Dat verkiezingen in de jonge democratie – het is pas elf jaar na de val van generaal Soeharto – veelal uitdraaien op een schoonheidswedstrijd, is voor een groot deel te wijten aan het gebrek aan ideologische verschillen. Rechtse stromingen zijn er niet of nauwelijks, net zo min als linkse. Elke partij bezigt dezelfde loze beloftes.

‘Mensen weten al wat voor dieven politici zijn’, zegt Kusaeni in zijn kantoor op de bovenste verdieping van zijn kantoor in Jakarta, met een indrukwekkend uitzicht op de verkeerschaos in de hoofdstad. ‘Ze liegen, doen valse beloftes, ze doen alles om aan de macht te komen.’

En dus gaat het er bij veel kiezers om of ze de politicus in kwestie een beetje mogen. Kusaeni: ‘Het is één groot ritueel. Elke vijf jaar gaan alle partijen naar de mensen toe, om in hun dorpen en steden te dansen, te zingen, beloftes te doen, en om eten en T-shirts uit te delen. Het is een feestje. Je moet zorgen dat de mensen plezier hebben.’

Ook de Indonesische media doen hun best om hun lezers in verkiezingstijd te vermaken. ‘Indonesiërs hebben al genoeg problemen. In de krant willen ze dus dingen lezen waar ze vrolijk van worden. Daarom maken kranten van de verkiezingen een soort soap: persoonlijkheid, uiterlijk, slippertjes, een partijleider met drie vrouwen – dáár gaat het om.’

En in al dat mediageweld is een goede spindoctor essentieel. Of, in de woorden van Kusaeni: ‘De partijleider moet zeggen wat de reporters willen horen. You have to feed the hungry beast. Alles draait om soundbites. Maar daar hebben politici geen verstand van. En dus schrijf ik speeches en oneliners en organiseer ik bijeenkomsten om nieuws te maken.’

De invloed daarvan is gigantisch, beweert hij. ‘Vroeger bepaalden de militairen wie de verkiezingen won. Nu draait alles om de spindoctors. Wij zijn de nieuwe king makers.’

Curieus genoeg is zijn werk als spindoctor voor Kusaeni maar een bijbaantje: in het dagelijks leven werkt de campagnestrateeg bij staatspersbureau Antara. En niet in de minste functie: hij is adjunct-hoofdredacteur. Zo kan het gebeuren dat Kusaeni met twee Antara-verslaggevers naar een PPP-partijbijeenkomst gaat.

Vriendjes worden

Het is een merkwaardig gezicht: Kusaeni, de baas van de verslaggevers, gaat kijken of de partijleiders de door hem bedachte oneliners goed uit hun hoofd geleerd hebben. De twee verslaggevers tikken diezelfde oneliners braaf op, en maken er een nieuwsberichtje van dat de volgende dag in talloze kranten terug te lezen is.

Raar? Kusaeni kijkt verbaasd. Hoezo raar? ‘Als ze negatief over de PPP schrijven ga ik ze echt niet ontslaan hoor. Ik kan dat heel goed scheiden. Ik probeer ervoor te zorgen dat we bij Antara niet in mijn eigen trucs stappen. En trouwens, bijna alle ervaren journalisten klussen in Indonesië bij als spindoctor. Ik doe het niet uit ideologie. Ik ben geen fan van de PPP – ik heb eerder voor de grootste partij, Golkar, gewerkt – maar het is voor mij persoonlijk goed.’ Want dat is Kusaeni’s grote doel: vriendjes worden met zoveel mogelijk politieke partijen, zodat hij ooit nog een keer ambassadeur kan worden. Wie de Indonesische Idols ook wint.

De Pers

Partij president Yudhoyono aan kop in Indonesië
Van onze buitenlandredactie
gepubliceerd op 09 april 2009 09:21, bijgewerkt op 9 april 2009 09:41

AMSTERDAM - De stemlokalen in Indonesië zijn donderdag officieel gesloten voor de parlementaire verkiezingen.


De Indonesische president Yudhoyono brengt donderdag zijn stem uit. (AFP)

Bij een eerste peiling in de provincie Papua ging de regerende Democratische Partij van president Susilo Bambang Yudhoyono (59) al aan de leiding.

De partij stond aan kop met 24, 2 procent van de stemmen. De Golkar van oud president Suharto zou 12,2 procent krijgen en de PDI-P van voormalig presidente Megawati Sukarnoputri op 2,2 procent. Papua is traditioneel een bolwerk van Golkar. Zo'n 170 miljoen mensen konden hun stem uitbrengen.

Verwacht wordt de opkomst niet boven de 60 procent zal uitkomen. Tijdens de vorige verkiezingen in 2004 stemde 70 procent van het electoraat. Mensen die bij het sluiten van de stembuslokalen nog in de rij stonden, zo besloot de kiescommissie, mochten nog hun stem uitbrengen.

Aan de stembusgang deden 38 partijen mee maar alleen de drie dominante partijen zullen het grootste deel van de stemmen halen. Verwacht wordt dat de partij van Yudhoyono de grote winnaar wordt. In de meeste peilingen stond de Democratische Partij op 29 procent, tegen slechts 7,5 procent in 2004.

De verkiezingen vormen de opmaat naar de presidentsverkiezingen van 8 juli. Dan moet blijken of ex-generaal Yudhoyono, die door 45 tot 52 procent van de kiezers positief wordt beoordeeld, een tweede ambtstermijn krijgt

Volkskrant

donderdag 09 april 2009
Een worstelpartij met het stembiljet
Door HILDE JANSSEN

[WEBLOG JAKARTA] Wordt het blauw, rood, geel of groen, of toch maar wit? Een op de drie Indonesische kiezers weet niet op wie ze moeten stemmen. Als ze al gaan stemmen.


Aan keuze is geen gebrek. Liefst 38 partijen en duizenden kandidaten dingen mee naar een zetel in het nationale parlement. Maar ze roepen allemaal hetzelfde: meer werk, minder armoede, beter onderwijs en gezondheidszorg, veiligheid en stabiliteit. Een partijprogramma heeft bijna niemand.
Dat is ook niet nodig, oordeelt vriend Henri. Hij boycot de verkiezingen, want de partijen houden zich toch niet aan hun beloften. Huisvrouw Lisa geeft hem gelijk. Toch blijft ze tegen beter weten in hopen dat de voedselprijzen straks drastisch dalen als haar geliefde Moeder Megawati Soekarnoputri en de ‘rode’ PDIP de verkiezingen wint. De Strijdbare Democratische Partij Indonesië noemt zich immers de partij van het kleine volk.
Mijn huishoudelijke hulp Narti heeft meer vertrouwen in de blauwe Democratische Partij van president Yudhoyono. Die heeft namelijk net de benzineprijs verlaagd en dat maar liefst drie keer. Dat maakt indruk. Bovendien pakt de president de corrupte ambtenaren hard aan. Hij heeft zelfs geen vinger uitgestoken om de schoonvader van zijn zoon te beschermen, die als directielid van de Centrale Bank miljoenen euro’s zou hebben doorgesluisd naar corrupte kamerleden.
Een goede actie, oordeelt de academisch geschoolde Firli. Maar als het om de pluraliteit en secularisme gaat laat de president het afweten. Firli, een moslima, is een fel tegenstander van de nieuwe antipornografie wet die de president vorig jaar tekende om de conservatieve islamitische coalitiepartij PKS en haar goegemeente niet voor het hoofd te stoten. Firli vreest dat ze straks geen traditioneel doorzichtige blouse meer kan aantrekken, laat staan als vrouw alleen de straat op kan gaan na het donker zonder beschuldigd te worden van ‘onfatsoenlijk’ gedrag.
De antipornografie wet tekent de sluipende islamisering van de Indonesische archipel. Dat stuit veel religieuze en etnische minderheiden tegen de minderheden tegen de borst. Het Hindoeïstische Bali dreigt al met afscheiding, terwijl Papoea jongeren demonstratief weigeren afstand te doen van hun peniskokers. Henri’s katholieke tante heeft ‘informeel’ het advies gekregen om haar seculiere stem te geven aan de Groot Indonesië Beweging van oud-generaal Prabowo, de ex-schoonzoon van voormalig dictator Soeharto. Prabowo is weliswaar moslim, maar met zijn christelijke moeder en broer en zijn nationalistische inborst een voorvechter van de seculiere staat.
Voor Firli is oud-generaal Prabowo absoluut geen optie. Als commandant van de elitetroepen was hij medeverantwoordelijk voor de bloedige acties in Oost Timor en de ontvoering en verdwijning van studentenactivisten tijdens het bewind van zijn toenmalige schoonvader Soeharto. Henri’s ontvoerde vriend Pius heeft Prabowo vergeven en is een van zijn lijsttrekkers in Flores. Ook Henri’s oom kiest voor Prabowo omdat diens socialistische vader een oude bondgenoot is. Maar voor veel anderen is en blijft Prabowo een ‘onbetrouwbaar’ product van het repressievee Soeharto regiem. Net zoals de gele Golkar aprtij, het voormalige politieke vehikel van Soeharto.
Firli overweegt noodgedwongen toch maar voor oud-oppositieleidster Megawati te kiezen. Haar PDIP was de enige grote partij die het lef had tegen de antipornografie wet te stemmen. Kantoorchauffeur Agus heeft de buik vol van Megawati nu deze haar enige dochter Puan naar voren schuift als haar ‘erfgenaam’. In zijn ogen is niemand goed genoeg. Maar niet stemmen is een stem voor de islamitische PKS, vindt Agus. Welke partij dan wel? Dat beslist Agus pas in het stemhokje, als hij tenminste dat immense stembiljet opengevouwen kan krijgen.

AD

Yudhoyono dankt zijn zege aan de crisis
Nu begint de dans om de echte macht

Gepubliceerd: 10 april 2009 13:59 | Gewijzigd: 10 april 2009 15:33

Het moet gek lopen wil de Indonesische president Yudhoyono later dit jaar niet worden herverkozen. Moslims stemmen verdeeld. Integriteit en economie zijn cruciaal.
Door onze correspondent Elske Schouten

Jakarta, 10 april. In relatief korte tijd is Indonesië, het grootste moslimland ter wereld, een normale, seculiere democratie geworden. Bij de derde parlementsverkiezingen sinds het autoritaire regime van Soeharto in 1998 na dertig jaar instortte, was er gisteren geen drama, nauwelijks geweld, geen algemene roep om verandering. Gedreven door huis- tuin-en-keukenzorgen over de economie was de boodschap van het electoraat: het gaat aardig, laat de president maar door regeren.

Uit de eerste officiële resultaten en uit tellingen van vier peilingbureaus komt een eenduidig beeld naar voren: de partij van SBY, zoals de president in de wandeling heet, verdrievoudigt haar stemmenaantal bijna, vergeleken met de vorige verkiezingen in 2004. Toen werd hij de eerste rechtstreeks gekozen president van Indonesië. Tot dan werd de president indirect gekozen door het parlement. Partij Golkar van vice-president Jusuf Kalla – ooit de machtsmachine van Soeharto – daalt waarschijnlijk van 21 naar 15 procent van de stemmen.

De kennelijke winst van Yudhoyono staat in contrast met het uitblijven van verkiezingssucces voor de islamitische partijen. Vooral de Partai Keadilan Sejahtera (PKS), de Partij voor Welvaart en Rechtvaardigheid die de strijd tegen corruptie als hoofdthema had gekozen en die enkele maanden geleden goed scoorde in peilingen, lijdt een nederlaag. De partij streefde naar 20 procent van de stemmen, maar blijft volgens de voorlopige officiële telling steken op ruim 8 procent.

Lees hier in het NRC verder

Ik denk dat er een coalitie gevormt moet worden met PAN , PKB en Hanura , eventueel aangevuld met Christelijke partijen als ze al over de drempel kunnen komen.
Coalitie met PDI-P (Megawati) zal nooit plaatsvinden , hoogstens met Golkar als Jusuf Kala bereid is om weer als V.P te spelen.

Christenpartij verliest in Indonesië
14-04-2009 10:48 | Van onze correspondent

De Partai Demokrat van President Yudhoyono is de grote winnaar in de Indonesische parlementsverkiezingen.

JAKARTA – De Partai Demokrat van President Yudhoyono is de grote winnaar in de Indonesische parlementsverkiezingen. Yudhoyono’s partij wil nu met de militante moslimpartij PKS een coalitie vormen. De enige christelijke partij in het parlement verloor al zijn zetels.

Er klinkt gehuil en gekreun het lichtpaarse gebouw in een chique wijk in Zuid-Jakarta. In een achterkamertje zitten leden van de christelijke Partij voor Vrede en Welvaart (PDS) op hun knieën. Ze nemen deel aan een emotionele gebedssessie, die alle onderhuidse spanningen doet opvlammen.

Het officiële verkiezingsresultaat wordt pas op 9 mei bekendgemaakt, maar nu al ziet het ernaar uit dat de PDS al zijn dertien zetels verliest. Sinds de parlementsverkiezingen afgelopen donderdag werden gehouden, tonen diverse steekproeftellingen aan dat de PDS minder dan 2 procent van de stemmen kreeg. De kiesdrempel voor het Indonesisch parlement ligt op 2,5 procent.

De buitenlandse media jubelden bij de overwinning van de gematigde president Yudhoyono en zijn seculiere Partai Demokrat, die volgens de eerste peilingen ruim 20 procent van de stemmen won, gevolgd door de nationalistische partijen PDI-P van Megawati Soekarnoputri en Golkar van vicepresident Jusuf Kalla. De twee oude machtsblokkken behaalden ieder iets minder dan 15 procent van de stemmen. Drie invloedrijke moslimpartijen lijken een derde van hun stemmen te hebben verloren. Hiermee lijkt de parlementsverkiezing vooral een tegenvaller voor de politieke islam in Indonesië, aangezien de meeste kiezers op seculiere, nationalistische partijen stemden.

Maar de aanvankelijke jubelstemming van westerse analisten begon de afgelopen dagen plaats te maken voor enige scepsis over het stemmenresultaat. Een steen des aanstoots is het grote aantal kiezers dat thuis is gebleven, volgens sommige schattingen wel 40 procent. Veel Indonesiërs lopen nu rond met de vraag of deze kiezers niet wílden stemmen of niet kónden stemmen. Velen van hen zou mogelijk het stemrecht zijn ontnomen door administratieve fouten, zoals het ontbreken van hun naam op de kieslijst.

Sinds vrijdag is de felbekritiseerde kiescommissie KPU, verantwoordelijk voor de organisatie van de verkiezingen, steeds meer aan de schandpaal genageld.


Christelijke politici hekelen het politieke spel van Yudhoyono. Zijn toenadering tot de strengislamitische PKS-partij, die circa 8 procent van de stemmen won, heeft veel kwaad bloed gezet bij christenen. De in het Westen veelgeprezen president Yudhoyono sloot de afgelopen jaren grotendeels de ogen voor op de islam gebaseerde wetgeving die het parlement passeerde.

De PDS was praktisch de enige partij die hier consequent tegen protesteerde. Die rol lijkt vooralsnog voorbij. Vanwege de huidige verkiezingsresultaten zal de christenpartij de komende vijf jaar ontbreken in het hart van de Indonesische politiek.

Reformatorisch Dagblad