Vervuilde stranden op Ambon

Vervuilde stranden op Ambon


20 augustus 2013|
tekst Luka Swijtink|


Bekertjes, plastic tassen en een heleboel flessen. De schoonheid van Naku Beach op het Molukse eiland Ambon is onzichtbaar geworden door al het aangespoelde afval. Vissen drijven door alle viezigheid dood in het water en de krabben blijven voorlopig maar even in hun holletjes. Het paradijselijke strand is veranderd in een afvalberg. Kerkelijk vrijwilliger Maggie Fernandus wil hier iets aan doen. “De kinderen op Ambon moeten beseffen dat afval ongelooflijk slecht is voor het milieu.”
Samen met een groep kinderen van de zondagschool loopt Maggie Fernandus op een zondagochtend richting Naku Beach. Het strand is alleen maar te bereiken via een smal paadje vanaf het topje van de Gunung Binaiya berg. Hoge traptreden worden afgewisseld door gladde zandpaden met uitzicht op de Banda zee. De kinderen lijken geen enkele moeite te hebben met de hoogte en rennen lachend naar beneden. Zo’n drie kwartier later komt iedereen aan op het strand. Uitgelaten rennen de kinderen allemaal het water in.

Rijke toeristen komen massaal op deze eilandengroep af om van hun rust te genieten. De Molukken staan bekend om hun schoonheid. Door haar witte strand en paradijselijk uitzicht zou Naku Beach hiervan een goed voorbeeld kunnen zijn. Helaas wordt Naku Beach - net als de vele andere stranden - al jaren overspoeld met afval. Het afvalprobleem op de Molukken is gigantisch. Dit komt door de Molukkers zelf. Afvalbakken kennen ze nauwelijks en op de plekken waar ze wel staan, weten ze niet wat ze met de vuilniszakken aan moeten. De inwoners lijken niet te beseffen hoe schadelijk al het afval is dat ze steeds op de grond gooien. Veel van dit afval wordt in zee geloosd, zodat het in hun ogen ‘verdwijnt’. Uiteraard gebeurt dit niet. Een deel van het afval spoelt aan op de verschillende eilanden van de Molukken. De rest drijft met de stroming mee naar de Stille Oceaan, waar in het water een prop van plastic steeds groter groeit.

“De inwoners van Ambon begrijpen gewoon niet hoe schadelijk het afval is. Ook in de stad is het een enorme puinzooi”, vertelt Maggie. Daarom heeft ze het zondagsschooltje bij elkaar geroepen. “Ik heb de kinderen beloofd dat we een dagje naar het strand zouden gaan. Nu kunnen we mooi het aangename met iets educatiefs combineren”, vertelt ze.

Als de kinderen na een kwartiertje zijn uitgeraasd roept Maggie ze samen met de twee andere docenten bij elkaar. Ze beginnen met wat openingsspelletjes, zingen verschillende christelijke liedjes en doen een aantal gekke dansjes. Alle kinderen doen mee en ze hebben de grootste lol. “Dit doen we op een normale zondagochtend ook met de kinderen. Voornamelijk om groepsgevoel te creëren en om de kinderen even uit te laten razen zodat ze daarna met hun volle aandacht naar het bijbelverhaal kunnen luisteren.” Na het openingsprogramma vertelt Maggie de kinderen over het afvalprobleem. Vervolgens verdeelt ze de groep in vieren, zodat elke groep een stukje strand onder handen kan nemen.

Ze telt af “drie, twee, een”, en ja hoor, daar gaan ze. Vijftig uitgelaten kinderen rennen met plastic vuilniszakken over het strand. Flesjes, blikjes, papier, alles wordt in de zakken gepropt. Ook bladeren en schelpen worden in de vuilniszakken gepropt. “Het afvalprobleem is hier zo groot, dat de kinderen niet eens begrijpen wat wel afval is, en wat niet. Er moet echt nog veel gebeuren willen ze begrijpen hoe belangrijk het is om dingen op te ruimen”, vertelt Maggie. “Daarom ben ik ook van plan om één keer per maand met de kinderen naar een plek te gaan waar veel afval ligt. Dit zullen voornamelijk de stranden worden omdat hier steeds van alles aanspoelt en de kinderen gedeeltelijk op het strand opgroeien. Ik hoop dan dat ze in de loop van de tijd gaan doorkrijgen hoe schadelijk afval is.”

Als het hele strand is opgeruimd worden de kinderen weer in een grote kring bij elkaar geroepen. Daar luisteren ze aandachtig naar een verhaal over Jezus en zijn zeven discipelen. Daarna is het tijd om te eten. Wanneer het programma is afgelopen, sturen de twee andere zondagsschooldocenten de kinderen weer de trap op richting huis. Terwijl de kinderen gehoorzaam in een lange rij naar boven lopen, wendt Maggie zich tot de twee docenten. “Wat dachten jullie van de berg afvalzakken? Die kunnen we hier niet zomaar laten liggen hoor!” De twee docenten kijken haar vragend aan. “Maar wat moeten we er dan mee doen? We kunnen het anders wel verbranden?” Het is duidelijk. Niet alleen de kinderen moeten nog veel leren over afvalverwerking. Ook de ouderen leren van een dagje strand opruimen.

VersPers