Waarom de Nederlandse doofpotstaat moet ophouden anderen de maat te nemen
4 december 2013
door Peter Olsthoorn
Chantage van een homokoning, een lange traditie van overspel en malversaties in het koningshuis, misdaden tegen de mensheid in Indonesië, Molukkers afgeslacht, chantabele topambtenaar, schuimbekken en flauwe grappen over ras en vrij spel voor NSA/AIVD.
Het gaat even niet helemaal lekker met Nederland en zijn historie c.q. eigendunk. Wel lastig als je gewend bent om andere volkeren en regimes zoals het Argentijnse, Russische, Griekse en Italiaanse de morele maat te nemen.
In 2001 leek de beetje domme verwijzing van – inmiddels – koning Willem-Alexander naar een brief van Videla nog een incidentele uitglijer. Natuurlijk, de reeks privé en zakelijke wandaden van zijn opa was inmiddels ook bekend, maar dat was een aangetrouwd verwend moederskind.
Inmiddels weten we beter. Het is cultuur. In no-time loopt ons zelfbeeld deuken op. Onze staat is gebaseerd op een Grondwet die tot stand kwam na chantage van Willlem II vanwege homoseksuele contacten die verborgen moesten blijven. Het Koningshuis probeerde de feiten dertig jaar lang te verdoezelen en kocht destijds een serie politici, militairen en journalisten om.
Vader Willem I was verre van de heldhaftige koning waarvoor hij werd gehouden en moest zelfs voor de krijgsraad verschijnen wegens lafheid. Privé was hij al even ‘standvastig’: vier buitenechtelijke kinderen bij een hofdame.
Nieuwe feiten passen in de traditie van bijvoorbeeld de oude koeien over prins Hendrik. Laat de Argentijnen als ze ooit eens onze aard en historie gaan onderzoeken die maar rusten, zeker wat nu nog notoire roddels zijn zoals rond het Ronde Huis in Nunspeet.
Dat ons volk er tot in de hoogste regionen een bedenkelijke moraal op nahield en -houdt, tekent zich vooral af in de doofpotten die zijn gecreëerd. Van de 165 jaar wachten op de onthullingen over Willem II tot het verhullen van Bernhards escapades tot na diens dood, het moest weggestopt worden. O ja, vandaag kwam daar de leugensoap met de Roy van Zuydewijn, die overigens al bekend was, maar niet hebben.
Niet enkel Oranje bloedt qua imago. Ook de sluier van morele superioriteit van staat en volk waait weg in de stom van onthullingen. Het al dan niet noodzakelijk afslachten van Molukse kapers moest bijna 40 jaar in de doofpot moest blijven. Maar Dries van Agt en Ernst Hirsch Ballin leven nog. Kom er maar in, heren…
De laatste heeft voor het vaststellen van de ware aard en wandaden van ons volk wellicht nog het nodige onder de pet over Joris Demmink, de chantabele hoogste ambtenaar op Justitie.
En of het nog niet genoeg was kwamen alle details van een grote doofpot in de openbaarheid met De gecensureerde oorlog – Militairen versus media in Nederlands-Indië 1945-1949. De geheime diensten in Batavia hielden berichtgeving over wandaden stelselmatig tegen en hadden het gemunt op journalisten als Scheffer (NRC), De Kadt en Goedhart (Het Parool) en Van Randwijk (Vrij Nederland). (Hier onze eigen ‘Abu Ghraib’ foto’s)
Het is cultuur. In een interview met onderzoeker Louis Zweers vergelijkt hij het handelen (ingebedde journalistiek) en taalgebruik (‘opbouwmissie’) van Afghanistan met de ‘politionele acties’ in Indonesië destijds.
Laten we dan de schuimbekkende massa van de pro-Piet online en fysieke demonstraties, die signalen toont voor een volgende oorlog, alsjeblieft binnen de landsgrenzen houden als we aan een buitenlands onderzoek of journalistiek portret worden onderworpen.
We zijn een voortreffelijk volk. Ook in zelfbedrog, verdoezelen en versluieren. Net als al die andere volkeren, overigens. Wellicht een reden tot enige nederigheid als we weer dreigen het vingertje te heffen naar de Berlusconi-maffia of willekeurig welke verderfelijke pretmonarchie.
Met de reactie van Dries van Agt op de onthullingen over het einde van de treinkaping verkrijgt een buitenlandse onderzoekscommissie of journalist een passend eufemisme als titel voor haar rapport of profiel van een natie in morele nood:
“Dit is heel pittig…”
Zie HP/de Tijd voor foto's en verwijzingen