Groot Indonesisch kookboek - Beb Vuyk

Groot Indonesisch kookboek
Beb Vuyk



Het standaardwerk over de Indonesische keuken van Beb Vuyk

Het Groot Indonesisch Kookboek van Beb Vuyk is al meer dan 30 jaar het kookboek over de Indonesische keuken, voor beginner en gevorderde. Het Groot Indonesisch Kookboek telt honderden recepten voor de lekkerste Soto Ajam, spekkoek en babi ketjap, maar ook tahoe bakso en eend met Balinese kruiden vind je in dit allesomvattende, onmisbare kookboek.

Hele generaties Nederlanders hebben dankzij deze klassieker van Beb Vuyk de Indonesische keuken leren kennen. Het Groot Indonesisch Kookboek biedt naast honderden gevarieerde recepten ook een uitgebreid overzicht van de ingrediënten. En door de handige tips van Beb Vuyk is dit kookboek geschikt voor elke kok. Het Groot Indonesisch Kookboek is nu verkrijgbaar als schitterende luxe-editie.

‘Met een handvol ingrediënten bereid je een gamma aan authentieke gerechten. Een must-have.’ Algemeen Dagblad.


€ 24,99 (Op voorraad)
ISBN: 9789021558219
Pagina's: 432
Afmeting: 254 mm x 192 mm x 46 mm
Gepubliceerd:11-11-2014
Taal: Nederlands
Uitgever: VBK Media
Genre: Eten en drinken algemeen  

Kosmos Uitgevers

26 jan 2015
Groot Indonesisch kookboek



door Janneke Vreugdenhil

Bij de familie Van der Veen kwam ik vroeger graag over de vloer. Dat was niet in de laatste plaats omdat het er altijd zo lekker exotisch rook. Vader en moeder Van der Veen, beiden opgegroeid in Nederlands-Indië, kookten echt Indisch. Wij hadden thuis geen enkele connectie met Azië. We hadden zelfs geen Indisch kookboek, en dus verlieten we ons op het merk met de bekende gele etiketten. Het waren de jaren tachtig en vrijwel niemand maalde nog om ‘puur’ en ‘authentiek’ eten.

Ik herinner me hun rawon, een geurige rundvleessoep die donkerbruin kleurde van de keluweknoten. Zoiets had ik nog nooit geproefd. Wat ik me ook herinner is dat ze anti-Bep Vuyk waren. Vuyks Groot Indonesisch Kookboek (uit 1973) gold destijds, en geldt nog steeds, als een standaardwerk over de Indische keuken. Maar bij de Van der Veentjes werd gekookt uit Oma’s Indische Keukengeheimen van Maria Antoinette Keasberry (uit 1976).

Nu het Groot Indonesisch Kookboek onlangs werd heruitgegeven, besloot ik de banden nog eens aan te halen en te informeren wat de ouders van mijn jeugdvrienden nu eigenlijk misten bij Bep Vuyk en wel vonden bij ‘Oma’. Waar het op neerkwam: ‘Vuyk smaakte niet echt Indisch.’ De gerechten van Keasberry leken meer op hoe hun baboe vroeger kookte. Ze herkenden er de smaak van hun kindertijd in.

Zo werken die dingen. Hoe vaak ik inmiddels ook Indisch heb gekookt en gegeten, ik zal als niet-Indo nooit de finesses van die keuken kunnen proeven of begrijpen. En dus kook ik, hoewel ik niets heb tegen Oma Keasberry, met plezier uit Bep Vuyk. Zij het dan dat ik sommige gedroogde specerijen vervang door het verse origineel. Je kunt je afvragen of het niet een goed idee zou zijn geweest wanneer de uitgever dat bij de nieuwe uitgave ook zou hebben gedaan. Bij verschijnen van het boek was verse gember in Nederland nauwelijks verkrijgbaar. Tegenwoordig koop je het op de hoek van elke straat.

Hoe dan ook, we gaan met Vuyks recepten aan de slag deze week. En wie durft vervangt de diverse poeders door het verse spul.


Janneke Vreugdenhil bespreekt iedere maandag een kookboek.
Op dinsdag tot en met vrijdag selecteert ze recepten uit het gekozen boek.

Groot Indonesisch kookboek
Auteur: Beb Vuyk. Prijs: € 24,99


nrc.nl

Boeken die ik twaalf jaar niet heb gezien (27): Beb Vuyk

Recensie | 25 jan 2015 door Chrétien Breukers | Geen reacties

Lang, lang geleden had ik een vriendin met een Indische oma, een vrouw van ongeveer 1.40 meter die werkelijk fantastisch kon koken. Ze werd Poesje genoemd, ik heb nooit geweten waarom. Na een paar keer van haar eten te hebben geproefd, wilde ik dat ook kunnen, Indische gerechten maken. Zo kwam de derde vrouw binnen één alinea in mijn leven: Beb Vuyk.

Haar Groot Indonesisch kookboek is een klassieker. Vuyk was letterlijk een pionier, iemand die de keuken uit de voormalige kolonie voor een groot, niet-Indonesisch publiek wist te ontsluiten. Later in mijn leven ben ik Vuyk ontrouw geweest voor Lonny, de altijd vrolijke tv-kok, maar ik ben blij dat ik het boek in een van de bananendozen terugvond: Vuyk heeft de tijd moeiteloos doorstaan.

De tweede druk die ik bezit is uit 1973, het jaar van verschijnen (het liep meteen goed dus), en bevat een ‘Inleiding, met een bemoedigend woord voor beginnelingen’. Ze strooit met zinnen als: ‘Voor vele vrouwen die wel van een kookavontuurtje houden vormt het grote aantal exotische namen van Indonesische ingrediënten een hoge drempel.’ Toen haar boek verscheen was Nederland nog het land van elke dag aardappelen, groenten en vlees, en verder geen gedoe.

Kookboeken lees je niet, ik niet tenminste, je leest er in. Met sommige kookboeken breng je daarom meer tijd door dan met ‘gewone’ boeken. Ik denk dat ik alles bij elkaar minstens twee werkweken in Groot Indonesisch kookboek heb gebladerd en gelezen, en dat ik er een keer of vijftig uit heb gekookt. Ze stond me vooral bij in het zelf maken van sambal, een belangrijk (bij)gerecht in de Indonesische keuken:

 

Citaat :

Sambal is een lik rode hetigheid die je op de rand van je bord deponeert, zoals bij Europees eten mosterd of piccalilly. Zo kennen wij hier de sambal. In Indonesië is sambal echter een belangrijk gerecht; hèt belangrijkste gerecht zou je bijna kunnen zeggen, hoewel het weinig voedingswaarde heeft. (…) Zonder sambal smaakt de Indonesiër de maaltijd niet.

lees verder op Tzum