Voor alle gesneuvelden van de Slag in de Javazee, maar bovenal voor Cor.Je foto hangt naast de TV aan de muur
en ik zie je dagelijks en denk aan je stervensuur,
verzopen nadat je kapot geschoten was in het nachtelijk uur.
In de Slag in de Javazee op de 27ste dit jaar alweer 73 jaar geleden,
smeekte je om je leven maar God verhoorde niet je gebeden,
je angst en het gekerm en geschreeuw, ook niet die van hen die meeleden.
Als klein jongetje al droeg je een matrozenpakje gelijk een stoere vent,
niet wetende dat dit een voorteken was: het was toch immers voorbestemd,
dat je later zou worden mijn held,
wiens dagen reeds waren geteld.
Cor, je bent mijn broer, die ik nooit heb gekend
en volgens onze zus was je altijd een stille vent.
Zelfs toen je afscheid nam van haar om te vechten voor het Vaderland,
glimlachte je slechts, zei niets en gaf haar enkel een liefdevolle hand
en een paar dagen later stond het relaas van de Slag in de krant.
Met je kameraden zij aan zij stierven jullie voor mij.
Het kleine jongetje in zijn matrozenpakje. 13 jaren later droeg jij ook een matrozenpak maar dan voor het laatst in je leven.
Een oorlogsopname van de Slag:
2 januari 2013 strooide Anton van Apeldoorn bloemen voor mijn broer, het was Nieuwjaar geweest. De tijd schrijdt voort en zo ook het leven en Anton zal het nooit meer voor me kunnen doen. Dank Anton en jouw familie aldaar in Sidoarjo, voor alles wat je deed en namens ons, hen allen herdacht.
do 26 feb 2015 - 3:31
