di 14 apr 2015, 10:07 | reacties
Woningnood van alle tijden
Dat asielzoekers lang moeten wachten op een huis is niets bijzonders, meent mw. C.J. de Koning. Zij wijst erop dat woningnood van alle tijden is want toen zij in 1948 met haar ouders noodgedwongen uit Indonesië terugkwam, moest het gezin twee jaar in barakken wachten op huisvesting. Bent u het met deze lezeres eens. Graag uw reactie.
Mw. C.J. de Koning schrijft:
Met verbazing heb ik het probleem aangehoord over de huisvesting van asielzoekers. Ik hoorde zelfs dat het asielzoekers betreft die pas twee maanden hun verblijfsvergunning hebben.
In 1948 werd ik met mijn ouders en broertje gedwongen uit Indonesië naar Holland getransporteerd. Mijn vader werkte aan de Birma-spoorlijn en had het gelukkig overleefd. Als Nederlanders werden wij opgevangen in houten barakken, waar wij twee jaar hebben gezeten.
Vervolgens werden wij overgebracht naar een tweederangshotel in Maastricht alwaar wij met zijn vieren vijf jaar in één kamer hebben moeten wonen. Op de gang bevond zich één douchecel en één toilet, waar twintig mensen gebruik van moesten maken.
Kortom, het probleem is er al geruime tijd en hiervoor hoef je geen asielzoeker te zijn. Zelfs wij Nederlanders, die uit de oorlog in Indonesië kwamen, hebben zeven jaar moeten wachten alvorens in aanmerking te komen voor eigen huisvesting.
Misschien dat daar ook eens aan gedacht mag worden hoe slecht wij het in die tijd gehad hebben. Ik heb er nog een trauma van.
Telegraaf