De Taalunie verkwanselt het Nederlands in IndonesiëDat de Taalunie en OC&W het Nederlands in Indonesië om zeep helpen, is onbegrijpelijk.
Door: Arie Gelderblom, Alice Van Kalsbeek en Arthur Verbiest waren regelmatig werkzaam als gastdocent aan de Universitas Indonesia en het Erasmus Taalcentrum in Jakarta 12 juni 2015, 02:00
Dat ook de Taalunie moet meedoen in de huidige besparingsrondes, is redelijk. Maar dat de Taalunie en het ministerie van OC&W met één pennestreek de ondersteuning van de studie van het Nederlands in Indonesië om zeep gaan helpen, is onbegrijpelijk. Naar verluidt beschouwt de Vlaamse top van de Taalunie die steun als een Nederlandse neokoloniale hobby, waar nodig een eind aan moet komen. Dat einde is nu inderdaad in zicht, met de aanstaande sluiting van het Erasmus Taalcentrum (ETC) in Jakarta.
De werkelijkheid ter plaatse heeft met een neokoloniale hobby overigens niets te maken. De activiteiten van het ETC worden volledig gestuurd door de vraag vanuit de Indonesische samenleving. Het centrum geeft bijvoorbeeld in Jakarta toegespitste taalcursussen aan groepen mensen die voor studie, stage of beroep een tijd in Nederland of Vlaanderen zullen verblijven: luchtvaartpersoneel, marinemensen, verpleegkundigen. Tegen marktconforme prijzen, door gekwalificeerde Indonesische docenten.
Moedertaalsprekers
- Citaat :
- Ook het gebruik van het modernste Nederlands blijkt voor velen aantrekkelijk te zijn: om te skypen of te chatten met familie en vrienden in Europa, om internetkranten of romans te lezen
Het ETC zorgt er ook voor dat Indonesische universiteiten die Nederlands in hun curriculum aanbieden, Vlaamse en Nederlandse moedertaalsprekers als gastdocenten kunnen uitnodigen. In omgekeerde richting begeleidt het centrum Indonesische docenten en studenten Nederlands die een tijdje in Europa gaan doorbrengen.
'Waarom zouden Indonesiërs onze taal eigenlijk nog willen leren?', is een vraag die men nogal eens hoort van onwetende Nederlanders. Kennelijk is die onwetendheid nu ook gemeengoed bij de leiding van de Nederlandse Taalunie.
De antwoorden zijn legio en makkelijk te geven. Het gaat onder meer om mensen die voor hun beroep een passieve beheersing van het Nederlands nodig hebben, vanwege het materiaal waarmee ze werken: historici, kadaster- en archiefmedewerkers, juristen die de jurisprudentie en wetboeken van voor 1942 raadplegen, geologen, geografen en antropologen die de talrijke studies over hun land willen lezen die de Nederlandse wetenschap ooit heeft geproduceerd.
Ook het gebruik van het modernste Nederlands blijkt voor velen aantrekkelijk te zijn: om te skypen of te chatten met familie en vrienden in Europa, om internetkranten of romans te lezen, om Nederlandstalige websites te bezoeken met onderwerpen die in West-Europa wat makkelijker liggen dan in Oost-Azië, zoals abortus, euthanasie of homohuwelijk, om een Nederlandse inburgeringstoets te halen, om bij een Belgisch of Nederlands bedrijf te kunnen werken, enz. enz.
Op enkele tientallen plaatsen in de reusachtige archipel kan aan die behoefte worden voldaan. Gemotiveerde docenten geven er Nederlandse taal- en cultuurcursussen aan al even gemotiveerde cursisten. De goodwill die daarmee voor Nederland en Vlaanderen wordt gekweekt, is enorm. Helaas halen Haagse rendementsdenkers hun neus op voor dergelijk enthousiasme dat zich niet onmiddellijk in euro's laat vertalen. De algemeen secretaris van de Taalunie heeft zelfs nooit de moeite genomen zich ter plaatse persoonlijk op de hoogte te stellen.
Goed functionerende infrastructuur
Dank zij het ETC kennen de Indonesische docenten Nederlands elkaar vrijwel allemaal, ondanks hun spreiding over het land. Er is in de loop van jaren een goed functionerende infrastructuur opgebouwd, waarbij vanuit het ETC leermiddelen en didactische adviezen worden verstrekt, nascholingen over actuele onderwerpen georganiseerd en het contact met het taalgebied in Europa onderhouden.
Gezien de beperkte middelen waarmee ze zelf moeten werken en hun vaak geïsoleerde posities, kan geen van de deelnemers die centrale taak overnemen.
Als het ETC wordt gesloten, verdwijnt een prachtig, productief en redelijk goedkoop netwerk voor de studie van het Nederlands in Indonesië. De betrokken docenten hadden graag willen meedenken over bezuinigingen, maar zelfs die gelegenheid is hun niet gegund. Het venster op Europa wordt voor hun neus dichtgesmeten.
Volkskrant
vr 12 jun 2015 - 9:47
