Jan Pieterszoon Coen (1587-1629)

Jan Pieterszoon Coen

Beroemde medewerker van de VOC. Vierde gouverneur-generaal van Oost-Indië. Wordt vaak gezien als de grondlegger van de Nederlandse heerschappij in de Indische archipel.

Jan Pieterszoon Coen werd vermoedelijk in 1587 geboren in Hoorn. Dit als zoon van Pieter Janszoon die wat eerder vanuit Twisk naar Hoorn was verhuisd omdat die stad een economische opleving doormaakte. Op 8 januari 1587 werd Jan Pieterszoon Coen in de Grote Kerk in Hoorn gedoopt.

Op dertienjarige leeftijd werd hij naar Rome gestuurd om te studeren. Hij kreeg er een commerciële opleiding, leerde boekhouden en maakte zich verschillende talen eigen. Coen verbleef zes jaar in Rome en keerde toen terug naar Hoorn waar hij werk vond als onderkoopman op het VOC-schip De Hoorn. December 1607 vertrok dit schip met een vloot van dertien schepen naar Indië.

De vloot reisde naar de Banda-eilanden, waar het waardevolle nootmuskaat en foelie groeide. De admiraal van de vloot, Pieter Willemszoon Verhoeff, had de opdracht het alleenrecht op de handel in nootmuskaat te krijgen. Van stadhouder Maurits van Oranje kreeg hij een brief mee waarin de Bandanezen toestemming gevraagd werd een fort te bouwen. Omdat er geen antwoord kwam op die vraag besloot de admiraal na enige tijd vast met de bouw van dit fort te beginnen. De Bandanezen gaven toen aan alsnog een gesprek te willen, maar toen de admiraal naar een afgesproken plek kwam voor de ontmoeting, werd hij door de Bandanezen vermoord. De overige Nederlanders namen wraak en wisten een verdrag af te dwingen waarin bepaald werd dat er voortaan alleen nootmuskaat en foelie aan de VOC zou worden geleverd.

Jan Pieterszoon Coen keerde in 1611 terug in Hoorn. Een jaar later vertrok hij opnieuw naar Indië. Ditmaal als opperkoopman met de schepen De Provinciën en De Hoop. De bestemming was Bantam, een belangrijk handelscentrum in het westen van Java. De Nederlanders hadden hier al een handelspost, maar toen Coen aankwam constateerde hij dat deze post in slechte staat verkeerde. Hij reorganiseerde de zaak en werd oktober 1613 tot boekhoudergeneraal en president van alle handelskantoren in Bantam en Jacatra aangesteld. De VOC was duidelijk tevreden over het werk van Coen. In 1617 werd hij benoemd tot gouverneur-generaal. Dit als opvolger van Laurens Reael die met de VOC in conflict was geraakt.


Batavia in de 17e eeuw. Tekening van Johann Wolfgang Heydt

In een poging de macht van de Engelsen en de regent van Bantam te breken, liet hij in 1618 een fort bouwen bij Jacatra. Dit zonder dat hij de lokale vorst hiervoor om toestemming had gevraagd. Kort hierna opende hij de aanval op de Engelsen. Aanvankelijk verliep de strijd gunstig, maar toen de Engelsen versterking kregen veranderde dit en week Coen uit naar de Molukken waar de Nederlanders een goede basis hadden. Mei 1619 keerde Coen met een leger van duizend man terug. De Engelsen werden verslagen waarna Coen op de plek van Jacatra de handelspost Batavia stichtte. Coen wilde de stad aanvankelijk overigens Nieuw-Hoorn noemen maar de VOC koos voor de naam Batavia. Dit als eerbetoon aan de voorouders, de Bataven.

Onder leiding van Coen groeide Batavia uit tot een machtig handelscentrum.


Slachtpartij op de Banda-eilanden

Nootmuskaat

In 1621 trad Coen hard op tegen de Bandanezen die onder druk van de Engelsen hun specerijen-contract niet nakwamen. Hij reisde met een grote vloot naar de Banda-eilanden. Hoewel de bevolking vluchtte ontkwamen slechts weinigen. Naar schatting overleefden slechts zeshonderd van de 15.000 Bandanezen de aanval. Bekend is dat de VOC tijdens deze volkerenmoord Japanse samoerai-beulen die in dienst waren van de VOC, opdracht gaven tientallen dorpshoofden te onthoofden. Jan Pieterszoon Coen, die het monopolie op de handel in nootmuskaatnoten en foelie veilig had gesteld, kreeg door deze gebeurtenis de bijnaam: Slachter van Banda.

Coen stuurde slaven naar de vanwege de slachtpartij vrijwel lege Banda-eilanden. Deze slaven moesten de nootmuskaatbomen verzorgen. Het land werd verdeeld onder Nederlanders die de plantages als perkeniers beheerden.

Hierna probeerde Coen China te veroveren, maar dat mislukte. Februari 1623 droeg hij zijn functie over aan Pieter de Carpentier. Eenmaal terug in Nederland werd hij door stadhouder Maurits en de Staten Generaal beloond voor de verovering van Banda en Batavia.


Standbeeld in Hoorn


Coen ontwikkelde plannen voor de reorganisatie van de VOC en werd op 3 oktober 1624 gevraagd het gouverneur-generaalschap opnieuw op zich te nemen. Maart 1627 reisde hij met het schip Galjas van Hoorn opnieuw naar Indië waar hij op 30 september datzelfde jaar officieel werd geïnstalleerd als gouverneur-generaal. Zijn komst leidde er toe dat de Engelsen besloten Batavia definitief te verlaten en hun hoofdkwartier in Bantam te vestigen. De Javaanse soesoehoenan (keizer) Mataram II vroeg Coen hierna om hulp bij de verovering van Bantam op de Engelsen. Coen weigerde dit waarna de Javaanse vorst Batavia tot twee keer toe aanviel. Beide aanvallen werden afgeslagen. Jan Pieterszoon Coen overleed tijdens de tweede aanval, vermoedelijk aan cholera. Hij werd 42 jaar oud. Op 22 september 1629 werd hij begraven in het stadhuis van Batavia omdat de kerk tijdens de aanvallen kort daarvoor was verwoest.

Jan Pieterszoon Coen is de geschiedenisboeken ingegaan als één van de bekendste VOC-dienaren. Hij werd bekend vanwege zijn capaciteiten als bestuurder maar ook om zijn meedogenloze optreden tegen zijn tegenstanders. Coens motto was "dispereert niet" (wanhoop niet). Op verschillende plekken zijn standbeelden van Coen te vinden. De bekendste zijn het beeld in zijn geboorteplaats Hoorn en het beeld bij de Beurs van Berlage in Amsterdam. In zijn geboorteplaats Hoorn is een standbeeld van Coen te vinden.


Historiek

Geschiedenis op Dichtbij: Coen en zijn tijd

Door Frank van der Molen, dichtbijredacteur

09 februari 2012

HOORN - Dichtbij.nl introduceert een reeks vernieuwde geschiedenisverhalen over het leven van Jan Pieterszoon Coen. De man wiens standbeeld vorig jaar tot felle discussies onder met name inwoners van Hoorn leidde. Een discussie die opnieuw oplaaide toen dit beeld per ongeluk van zijn sokkel werd gestoten.

Die discussie is inmiddels uitgebreid gevoerd en lijkt gesloten met de beslissing van de gemeente om extra informatie over de roemruchte geschiedenis van JP Coen bij het beeld te plaatsen. Over die geschiedenis gaat de serie Coen en zijn tijd, geschreven door Ruud Spruit, oud-directeur van het West-Fries museum. Vandaag hoofdstuk 1 in deze 50-delige wekelijkse serie.

over de auteur:
Na vijfentwintig jaar directeur te zijn geweest van het Westfries Museum in Hoorn, is Ruud Spruit in 2007 met pensioen gegaan. Hij houdt zich nu bezig met het schrijven van boeken en artikelen, het maken van films en het houden van lezingen. Ruud heeft inmiddels zo’n veertig boeken van allerlei aard op zijn naam staan en honderd documentaires voor onder meer Teleac en de regionale omroepen. Ruud is tientallen malen in Azië geweest voor het maken van tentoonstellingen, het houden van lezingen voor studenten, het maken van programma’s, het schrijven van artikelen.


dichtbij.nl


******************************

• deel 1, 09 februari 2012 : Zuigeling in een roerige periode
  
  
• deel 2, 16 februari 2012: West-Friezen als slaven
  
  
• deel 3, 23 februari 2012: Het succes van de fluit
  
  
• deel 4, 01 maart 2012: cursussen voor zeelui
  
  
• deel 5, 08 maart 2012: West-Friese zouthalers
  
  
• deel 6, 15 maart 2012: pest in Hoorn
  
  
• deel 7, 22 maart 2012: student in Rome
  
  
• deel 8, 29 maart 2012: boze aandeelhouders
  

Coen en zijn tijd: op de rede van Texel

REGIO | 06 april 2012 |



Na weken wachten op de rede van Texel op gunstige wind, kon de vloot eindelijk vertrekken.

HOORN - Een dag later dan gebruikelijk, maar nu is hij online: het negende deel van Ruud Spruit’s historische verhalen over het leven Jan Pieterszoon Coen. Dit deel gaat over het harde leven aan boord van koopvaardijschepen, zoals de Hoorn.


In december 1607 vertrok een vloot van dertien schepen naar Indië onder leiding van admiraal Pieter Willemsz. Verhoeff. Er was een schip bij uit Hoorn met de toepasselijke naam de ‘Hoorn’. Het was een schip van 350 lasten met 22 lepelstukken, kanonnen die aan de voorzijde met een zogenaamde lepel werden geladen, en 22 steenstukken, gietijzeren kanonnen waarmee stenen kogels of schroot werden afgeschoten. Geduchte wapens die vooral in de strijd tegen inlanders, gewapend met pijlen en speren, dood en verderf zaaiden.

Aan boord van de Hoorn bevond zich Jan Pieterszoon Coen. Hij had dienst genomen als onder-koopman. Een hoge rang voor een jongen van twintig, die zijn eerste reis maakte. Coen had slechts de schipper boven zich en maakte deel uit van de scheepsraad van de Hoorn. Coens carrière ontwikkelde zich bepaald niet zoals die van bijvoorbeeld Michiel de Ruyter, die zich moeizaam aan zijn blauwgeruite kiel ontworstelde en alle rangen aan boord doorliep voordat hij bevelhebber was. Coen begon zijn loopbaan direct achter de mast.

Slaapwaard
Vóór de mast, tussen de kanonnen, de vaten en de scheepskisten, sliepen 110 zeelui en 30 soldaten als haringen in een ton. De VOC-kamers moesten zelf voor de bemanning zorgen. Hiertoe werd meestal gebruik gemaakt van een slaapwaard. Ongure lieden, die met drank en mooie verhalen matrozen en soldaten probeerden te strikken om dienst te nemen bij de VOC. De slaapwaard zorgde voor onderdak en verdere benodigdheden. Zodra de zeelui hun voorschot hadden ontvangen, trok de waard dubbel en dwars de door hem gemaakte kosten daarvan af. Menige schepeling vertrok dan ook met een fikse schuld, die de waard stipt met de heren bewindhebbers verrekende.

Avonturiers, soldaten en boeren
Ervaren en verstandige zeelui monsterden liever aan op vissersschepen of koopvaarders die niet verder gingen dan Engeland, de Oostzee of de Levant. Op de VOC-schepen voer een allegaartje van avonturiers, werkloze soldaten of boerenzoons zonder land. Nauwelijks waren de schepen vertrokken of menig matroos was al beroofd door zijn maats. Sommigen waren zo zwak en ondervoed dat ze al stierven voordat hun schip Texel voorbij was. Slechts met harde hand kon het partijtje ongeregeld dat voor de mast huisde enigszins in bedwang worden gehouden. Coen maakte vanaf het moment dat hij een schip onder zijn voeten had, kennis met een ijzeren en als vanzelfsprekende tucht.


Over de auteur, Ruud Spruit
Na vijfentwintig jaar directeur te zijn geweest van het Westfries Museum in Hoorn, is Ruud in 2007 met pensioen gegaan. Hij houdt zich nu bezig met het schrijven van boeken en artikelen, het maken van films en het houden van lezingen. Ruud heeft inmiddels zo’n veertig boeken van allerlei aard op zijn naam staan en honderd documentaires voor onder meer Teleac en de regionale omroepen. Ruud is tientallen malen in Azië geweest voor het maken van tentoonstellingen, het houden van lezingen voor studenten, het maken van programma’s, het schrijven van artikelen.

Dichtbij.nl

Wat ik tot nu toe over deze oud directeur gelezen hebt blijkt hij toch nog steeds enige verering te hebben over JP Coen.
En weinig kritisch over de negatieve kant van deze "held" uit Hoorn.

Ik moet zeggen dat ik niet alles gelezen heb, dus misschien heeft hij hier of daar toch nog een andere geluid laten horen, maar dat is mij niet bekend.
Een echte West Fries is net als de echte Fries een koppig mens die je niet makkelijk op een andere gedachte kan brengen al heb je stapels bewijzen.
Ik heb daar ervaring mee.


DK

Coen en zijn tijd: de tanden op elkaar

REGIO | 19 april 2012 |

HOORN - Na een weekje zonder Coen-verhaal gaan we deze week weer verder met het tiende deel in de serie Coen en zijn tijd. Dit deel gaat over de reis van het schip de Hoorn naar Indië.


Het schip de Hoorn met aan de boord de twintigjarige onderkoopman J.P. Coen vertrok op 22 december met zes andere schepen door het Spanjaardsgat bij Texel. De rest van de vloot naar Indië onder leiding van vlootvoogd Verhoeff zou zich in Zeeland bij hen voegen.

Het was zes uur in de morgen, koud en donker. De wind draaide vanuit het oosten naar het noorden en nam flink in kracht toe. Het grote Amsterdamse schip de Hollandia liep al direct aan de grond, maar slaagde er later in los te komen en zag kans de vloot een maand later in te halen. De eerste weken van de reis verliepen voorspoedig. De vloot had geen last van stormen of zeerovers. In de nacht van 18 op 19 januari vermaakten de zeelui zich met een grote potvis die voortdurend om de schepen cirkelde en geweldige fonteinen spoot.

Eilandbewoners gevlucht
Op 3 februari kwamen de schepen aan op de Kaapverdische eilanden. De bewoners wachtten de zeelui niet af, maar vluchtten de bergen in. Met moeite werd er contact gelegd. De Kaapverdianen werden vriendelijk behandeld. Hen werd beloofd dat de zeelui het weinige gras dat er groeide niet zouden vernielen. In ruil voor geld, kazen en boter werden er 90 geiten voor de vloot gekocht. De zeelui vingen brasems, goudmakrelen en harders die voor een deel vers werden gegeten en voor de rest ingezouten. Tenslotte werd zoveel mogelijk vers drinkwater ingenomen.

Water vol maden
Het zorgen voor voedsel onderweg was van levensbelang. De bewindhebbers bezuinigden zoveel mogelijk op levensmiddelen. De leveranciers probeerden ondanks de scherpe controle de zaak op te lichten, zodat telkens weer het graan bedorven en de kaas beschimmeld bleek. Bovendien was het eten aan boord eentonig en eenzijdig. De meegenomen koeien en varkens werden vooral geslacht voor de heren op het achterschip. Het volk voor de mast at gort, roggebrood, scheepsbeschuit, stokvis en kaas met een beschermende korst van pek. Eerst werd het bier opgedronken, omdat het snel bedierf. Daarna dronk men water dat na een lange tocht stonk en krioelde van de maden. Men stak een gloeiende staaf in het water om de ergste lucht te verdrijven en dronk met de tanden op elkaar om het ongedierte buiten te houden. Geen wonder dat er een gejuich op ging wanneer land in zicht kwam en er verse groenten en fruit, vlees en drinkwater konden worden ingenomen.

Coen had een scherp oog voor de misstanden aan boord. Later zou hij de bewindhebbers met grote felheid wijzen op alles wat verkeerd was, niet uit sociale overwegingen maar vanwege de economische belangen.

Over de auteur, Ruud Spruit
Na vijfentwintig jaar directeur te zijn geweest van het Westfries Museum in Hoorn, is Ruud in 2007 met pensioen gegaan. Hij houdt zich nu bezig met het schrijven van boeken en artikelen, het maken van films en het houden van lezingen. Ruud heeft inmiddels zo’n veertig boeken van allerlei aard op zijn naam staan en honderd documentaires voor onder meer Teleac en de regionale omroepen. Ruud is tientallen malen in Azië geweest voor het maken van tentoonstellingen, het houden van lezingen voor studenten, het maken van programma’s, het schrijven van artikelen.

Dichtbij.nl

Nog steeds lees ik geen enkel kritisch woord van dhr. Spruit over JP Coen.
Wel heroïsche verhalen.

DK

de delen 9 en 10 heeft ElEl geplaatst.

• deel 11, 27 april 2012 : kielhalen en van de ra lopen
  
  
• deel 12, 04 mei 2012 : storm en scheurbuik
  
  
• deel 13, 12 mei 2012 : uitrusten op een exotisch eiland
  
  
• deel 14, 19 mei 2012 : Portugees fort belegerd
  
  
• deel 15, 26 mei 2012 : de wonderen van India
  

Inmiddels zijn we bij deel 16 : Coen en zijn tijd: luisterrijke ontvangsten
02 juni 2012

De mannen van de VOC worden door een inlandse vorst onthaald met een olifantengevecht.

Begin november kwam de vloot van Verhoeff in de wateren tussen Malakka en Sumatra. Voorzichtigheid was geboden. Weliswaar had de VOC ook hier enkele kantoren, zogenaamde loges, waar koopui in dienst van de VOC specerijen en andere waar inkochten en opsloegen tot er weer schepen uit Nederland kwamen. De Portugezen hadden hier veel macht. Zij hadden al jaren eerder verdragen gesloten met inlandse vorsten en op strategische punten sterke forten gebouwd. Hun goed bewapende schepen voeren af en aan.

Wu,
Dank voor de link.
Ik woon niet in West-Friesland, dus ik zie het nieuws van dichtbij.nl uit die streek niet.

Toch blijft het nog steeds een ode aan Coen en vooral aan Hoorn, dus niet objectief.

DK

09 juni 2012
Deel 17: Coen en zijn tijd: Nootmuskaat en bloed

De aanvoerder van de vloot, Verhoeff liep in een hinderlaag en werd vermoord

Op 5 april 1609 naderden de VOC-schepen Banda. Nu kwam men aan het eingelijke doel van de reis, namelijk proberen de alleenhandel te verkrijgen in de handel van nootmuskaat en foelie op Banda en kruidnagels op Ambon. Daartoe moesten verdragen worden gesloten, tegenstanders uitgeschakeld en de eerder gevestigde handelsposten worden beveiligd met forten.

16 juni 2012
deel 18: Coen en zijn tijd: bewindhebbers en dominees


Toen Coen terugkeerde op Banda hadden de bewoners de VOC pakhuizen verbrand.

Toen Coen was teruggekeerd van zijn eerste reis naar de Oost hadden de bewindhebbers spoedig een uitstekende indruk van de jonge koopman. Coen schreef namelijk een lijvig rapport waarin hij de bewindhebbers uitvoerig adviseerde over de toekomst van Indië en vooral hoe het in zijn ogen zo belangrijke eiland Banda onder de duim kon worden gehouden. Op 12 mei 1612 vertrok Coen opnieuw naar Indië. Hij had de rang van opper-koopman en voerde het bevel over twee Amsterdamse schepen. Coen liet zijn mannen zo weinig mogelijk aan land gaan en maakte zich daardoor bepaald niet populair.

22 juni 2012
deel 19: Coen en zijn tijd: de kostbare nootmuskaat

Coen kon het niet uitstaan dat ook andere naties zich inspanden om de kostbare nootmuskaat te bemachtigen.

HOORN - Coen kon weinig waardering opbrengen voor de cultuur van de volken die hij aantrof. Concurrentie op de handelsmarkt wilde hij het liefst met geweld bestrijden. De vreemde godsdiensten vond hij zonder meer bijgeloof, waaraan zo snel mogelijk een eind moest worden gemaakt. De Portugezen waren aartsvijanden en dat dit volk zich vermengde met de inlanders vond Coen meer dan verachtelijk.

03 juli 2012
deel 20: Coen en zijn tijd: op zoek naar het onbekende Australië


Tijdens het schoonmaken van de Hoorn vloog het schip in brand en ontplofte het kruit aan boord. Schilderij van Jack Staller in het West-Fries Museum


HOORN - In deel 20 van de wekelijkse serie Coen en zijn tijd lezen we over de schepen de Eendracht en De Hoorn die niet door de VOC waren uitgezonden, maar door de Australische Compagnie. Met als doel om het VOC monopolie te omzeilen en te proberen Australië als handelsgebied te ontdekken.

07 juli 2012
deel 21: Coen en zijn tijd: paradijs in de Zuidzee


De zeelui waren verrukt van de mooie meisjes op de Zuidzee eilanden. Schilderij van Jack Staller in het West-Fries Museum.


HOORN - Schouten en Le Maire bereikten bij hun poging om het monopolie van de VOC te omzeilen Straat Magelhaes en ontdekten een doorgang tussen de eilanden ten zuiden van Amerika. De doorgang werd Straat Le Maire genoemd en het zuidelijkste puntje kreeg de naam Kaap Hoorn.

13 juli 2012
deel 22: Coen en zijn tijd: Jacatra brandt


De Hollanders vallen Jacatra aan en steken de stad in brand.


HOORN - In april 1618 kwam het schip Tholen aan in Indië met de brief waar Coen al zo lang op had gewacht. Gouverneur-generaal Laurens Reael werd terug geroepen en Jan Pieterszoon Coen benoemd tot diens opvolger. De Hoornse boekhouder had de hoogste rang bij de VOC bereikt. Zijn grootste streven was nu het vestigen van een vast steunpunt voor de VOC.

....De doorgang werd Straat Le Maire genoemd en het zuidelijkste puntje kreeg de naam Kaap Hoorn.

Dat mag best wel eens zo geschreven worden toch? .... Straat Le Maire

....De Portugezen waren aartsvijanden en dat dit volk zich vermengde met de inlanders vond Coen meer dan verachtelijk.


Wat zal Coen zich in zijn graf wel honderden keren omgedraaid hebben, toen bleek dat door zijn eigen volk hetzelfde gedaan werd.... Arme Coen toch... Oh ja, zoiets moet je in de tijdgeest van toen bezien, wordt er zo vaak gezegd en vergoelijkt. Jaja....

Nou niks tijdgeest, want door alle eeuwen heen geldt nog steeds: Als er jeuk is aan de pantat, dan gaat de vent lekker jingkat.

Een beetje gelukkig wel anders was mijn vrouw er waarschijnlijk niet geweest

En ik waarschijnlijk nooit in Indonesie kasian toch.

groetjes Bart

Henri R. Cingoor schreef:

....De doorgang werd Straat Le Maire genoemd en het zuidelijkste puntje kreeg de naam Kaap Hoorn.

Dat mag best wel eens zo geschreven worden toch? .... Straat Le Maire

ervoor of erna... ister tóh een echte straat..

Straat Le Maire



DK

21 juli 2012
Deel 23. Coen en zijn tijd: scheepsjongen op het menu

Het schip van Bontekoe vliegt de lucht in.


HOORN - Op een avond in december toen Coen zich gereed maakte om de schepen in Bantam te gaan inspecteren stond plotseling zijn stadgenoot de onfortuinlijke schipper Bontekoe voor de deur. Bontekoe had schipbreuk geleden en Coen liet hem zijn verhaal vertellen.

28 juli 2012
Deel 24. Coen en zijn tijd: Coen boos op Bontekoe

Titelpagina met het portret van Bontekoe van het boek dat schipper Bontekoe op aanraden van een drukker in Hoorn schreef over zijn onfortuinlijke reis.


HOORN - Schipper Bontekoe en zijn mannen hadden na de ramp met de Nieuw Hoorn twee weken rondgedobberd en waren ten einde raad, tot zij plotseling land in zicht kregen. De vreugde was groot, men juichte en zong een psalm.

04 augustus 2012
Deel 25. Coen en zijn tijd: Batavia

Batavia geschilderd door Andries Beeckman. Rijksmuseum Amsterdam


HOORN - Toen Bontekoe na zijn hachelijk avontuur in Batavia was beland, kon hij onmiddellijk aan de slag. Coen was druk bezig op de puinhopen van het grotendeels verwoeste Jacatra een puur Hollandse stad te bouwen: knus maar weerbaar.

09 augustus 2012
Deel 26. Coen en zijn tijd: het kruidnagelmonopolie

VOC kooplieden worden ontvangen door een Molukse sultan. Als vermaak wordt de ‘tjakelele’, de Molukse krijgsdans, opgevoerd.


HOORN - Met de stichting van Batavia was een lang gekoesterde wens van de Heren XVII in vervulling gegaan: de VOC had een vast steunpunt. Een tweede wens was het verkrijgen van het monopolie in de specerijenhandel.

18 augustus 2012
Deel 27. Coen en zijn tijd: de begeerde kruidnagel

Kruidnagel met als Latijnse naam: Caryophyllusc aromaticus

De kruidnagel is voor ons een alledaags begrip. Voor een gering bedrag is dit product bij iedere kruidenier te koop. In een verfijnde keuken wordt spaarzaam gebruik gemaakt van dit artikel. Immers, de doordringende smaak en geur overheerst al te snel het gerecht.

28 augustus 2012
Deel 28. Coen en zijn tijd: de woedende Franciscus

Franciscus Xaverius de apostel van Azië


Aan de vestiging van de Hollanders op de Molukken was de komst van de Portugezen vooraf gegaan. De Portugezen waren de eerste Europeanen die de Molukken bereikten. Na lang zoeken vond men eerst de weg tot aan Malakka. In het jaar 1531 zeilden vanuit Malakka vier Portugese schepen naar de Molukken want men had gehoord dat daar kruidnagels en nootmuskaatnoten groeiden.