De islam rukt op: Amadeus is Amadeus niet meer.

De islam rukt op


Geplaatst op 10-01-2009 18:33 door Michel Maas in categorie buitenland

Amadeus is Amadeus niet meer. Hij heeft geen bier, en zelfs de wijn is hem ontnomen. Amadeus staat droog. Alleen de Schnitzel is er nog over van de tijd dat Amadeus een restaurant was dat zijn naam eer aandeed. Een Oostenrijks eilandje in de stomende hitte van Jakarta. Gulasch, Schnitzels en een keur van witte en rode wijnen en bier uit de tap.

Amadeus is overgenomen. Door een moslim. Een echte moslim, want deze wil geen alcohol verkopen. Geen druppel, zelfs niet verstopt in een koffiemok, zoals echte café’s dat doen tijdens de ‘bulan puasa’, de vastenmaand. De meisjes lopen wel nog zonder ‘jilbab’, om de ‘Amadeus’-schijn nog wat op te houden, en aan bijna elke tafel wordt gerookt. En koffie is er ook nog. (Alsof dat allemaal wel mag van de Koran, denk ik grimmig. Ik wil een pilsje, nu, nu het niet mag, nog meer dan ooit.)

Ik word balsturig. ‘Dit restaurant verdient de naam Amadeus niet meer’, zeg ik tegen de serveerster. Zij kijkt mij verwonderd aan. Niet om wat ik zeg, maar omdat ik iets zeg. Niemand praat ooit tegen haar. Wat ik zeg kan haar zichtbaar niets schelen. Toch ga ik verder: ‘De naam ‘Amadeus’ belooft Europa, iets Oostenrijks, en in Oostenrijk is er bier en wijn. En dat is hier niet. Alleen thee. Noem het maar Alhamdulillah of zo.’

Ik beloof haar plechtig hier na vanavond nooit meer te eten, en zij loopt weg met de bestelling.

Aan de alcohol wordt geen woord meer vuilgemaakt. De biefstuk is heerlijk.

Zonde dat ik hier niet meer kan komen.

Terwijl ik het boterzachte vlees (waar krijg je dat verder in Jakarta…) door mijn mond laat glijden somber ik over de oprukkende islam. Dat is al een tijd aan de gang, dat oprukken. Niemand weet waar het begon, en niemand weet wie er voorop loopt, maar elke week zijn er weer van die momenten waarop je denkt: de islam rukt op.

Probeer maar een fles wijn te kopen in Jakarta, dan merk je het. Een paar jaar geleden stonden de rekken van de Hero en andere supermarktketens vol veel te dure goedkope Australische wijn. Zelfs whisky en vodka kon je soms zo uit de schappen halen. Dat was op een dag _ niemand weet wanneer, of waarom _ voorgoed afgelopen.

Een tijdlang was er zelfs geen bier meer te koop, maar dat werd kennelijk zelfs de moslims te gek dus dat is weer terug. Sluipenderwijs, eerst onder de toonbank, en toen achterin de winkel, in verloren hoekjes waar de lampen niet konden komen, maar nu weer gewoon tussen de tandpasta en het toiletpapier.

Maar de wijn, die is verbannen naar de ‘duty free shops’, samen met de whisky en vodka en cognac. Dat is allemaal hetzelfde. Ook wijn is volgens Indonesische moslims sterke drank. Omdat ze hier niet kunnen genieten van een glaasje. Als die fles opengaat gaat ie leeg. In een halfuur. Vandaar.

De ‘duty free’ doet sindsdien goede zaken (je zou haast een verband vermoeden. Van wie zijn die winkels eigenlijk?)

En voor buitenlanders met een blank voorkomen was er nauwelijks een probleem: die konden moeiteloos kopen in die winkels.

Tot ook dat, een tijd geleden, plotseling aan banden werd gelegd. Sindsdien is de ‘duty free’ alleen beschikbaar voor houders van een diplomatiek paspoort, en dat is bijna niemand.

Nou houden Indonesiërs niet zo van regelgeving. Een regel is voor hen alleen maar een uitdaging om je daar creatief onderuit te werken. Dus ook hier. Ik koop dus gewoon in de ‘duty free’ en mijn aankoop wordt netjes bijgeschreven op de afrekening van de eerstvolgende diplomaat die voorbij komt (ik betaal natuurlijk wel zelf).

En zo gaat het ook in de betere supermarkt (het is een publiek geheim welke ik hier bedoel). Ik fluister de delicatessenslager in zijn oor dat ik graag wijn wil kopen. Hij zegt: ‘momentje’, loopt weg, en komt even later terug met een meisje met een lijst: de wijnkaart. De keus is pover, en de prijs belachelijk hoog.

Ik moet denken aan oorlogscartoons, waar een ei een gouden horloge kost, en, als er plotseling een kuiken uitpiept, en het ei dus een kip is geworden, op slag het dubbele. Maar goed, zelfs 20 euro voor een Franse landwijn is te overkomen, voor een keertje.

De wijn wordt van de lijst besteld, en de flessen krijg je pas te zien bij de kassa, waar zij zijn verpakt in een bruine, ondoorzichtige zak, die door het personeel stiekempjes tussen de rest van de boodschappen wordt verstopt. Iedereen weet het, iedereen ziet het, en iedereen vindt het prima zo.

Dit clandestiene Indonesië is het Indonesië waarop ik mijn hoop heb gesteld als mensen zeggen: de islam rukt op. Ik denk dan: ‘het zal hier wel meevallen. Zo zitten de Indonesiërs niet in mekaar. Die passen niet in een nieuw Saudi Arabië. Zij vinden wel een manier om het leed te verzachten.’

In Atjeh bijvoorbeeld. Daar hebben zij de islamitische syariah-wetten, en zelfs een syariah politie. Die politie pakte als het avond werd vrijende paartjes op voor de islamitische heropvoeding, maar dat was gauw afgelopen nadat een paar van die politiemannen betrapt werden met seks met opgepakte prostituées. Ook dat is Indonesië…

Maar Amadeus is dat andere Indonesië. Het schuift als een donkere wolk over deze week. Geen compromis, geen glas, geen druppel. ‘De islam rukt op’, denk ik grimmig, en ik schiet in een sombere bui. Amadeus is gevallen. Wie volgt?

Een classic van Queen ruist voorbij: ‘Another one down, and another one down, another one bites the dust…’.

Nou deze knaap heeft de eerste prijs gewonnen hoor, als hij een Yank was zou hij beslist een "Purple Heart" krijgen, maar aangezien dat niet het geval is, een "Bleeding Heart' moet maar doen, en een laken om z'n traantjes te drogen! " Islam in de opruk?" Ik hoop dat hij niet vergeet z'n handjes te wassen !

Om de nieuwe opvattingen te kunnen aanhangen, is geloof in Allah essentieel. De identiteit van de Indonesische moslims moet door de ‘Arabische’ islam worden bepaald blijkt nu. En de pijlers van de islam zijn de Koran in de zogenaamde Arabische taal en Mohammed.

Er is duidelijk een tendens bespeurbaar van cultureel en religieus onbegrip en pogingen tot accenten verleggen naar ‘alcoholteksten’ in de zogenaamde koran door met name ‘arabisch religieus georiënteerden’. Weinig aandacht in Indonesië krijgen andere teksten, (ter compensatie ivm geen alcoholgebruik?) zoals die over de vrijbrief om seks te hebben met vrouwelijke slavinnen.
De wereld van de Indonesische moslim lijkt anno 2009 steeds meer bepaald te worden door zijn onvoorwaardelijke onderwerping aan Allah. Dat zou, in tegenstelling met de traditionele Indonesische variant van de Islam (inclusief voorouderverering etc.), voor iedere moslim, in welke dialoog ook, het uitgangspunt moeten worden in 2009. Amadeus lijkt me is verworden tot da’wa (oproep, uitnodigen, prediken). Da’wa betekent dus gewoon ondermeer uitnodigen, en in de theologische context betekent het een uitnodiging tot de islam zonder alcohol maar met een vrijbrief om seks te hebben met vrouwelijke slavinnen.

De islam plaatst de profeet Mohammed in een rij van profeten als Mozes, David, Isaak en Job, die direct afstammen van Abraham. Ook zou de Kaäba, waarheen moslims elk jaar een bedevaart ondernemen, gebouwd zijn door Abraham in eigen persoon. We lezen dit met geloof en verwondering en we gaan verder met lezen, dat hij toen ook zijn zoon Ismaël in de woestijn achterliet, samen met zijn moeder Hagar. Van deze zoon stammen de zogenaamde Arabieren af, ze zijn als het ware neven van de Joden die Hebreeuws spreken. In zijn boek ’De voorislamitische poëzie’ besprak Taha Hoessein de historiciteit van een aantal beweringen uit de Koran. Indien de Arabieren allemaal van Ismaël afstammen, hoe komt het dan dat ze geen Hebreeuws spreken en geen alcohol mogen drinken en waar komt de Arabische taal vandaan die alcohol verbiedt? Want in de zogenaamde Arabische taal van de koran (welke?) zouden de zogenaamde gelovigen, moeten ‘prediken’: dat in 2009 in restaurant Amedeus geen alcohol mag worden geschonken en dat ter compensatie……..

Onderzoek en interpretaties - onder genot van alcoholische versnaperingen - naar de bronnen van de Arabische taal, o.a. door de voorislamitische poëzie uit het noorden en zuiden van Saoedi-Arabië met elkaar te vergelijken en door de Hebreeuwse en Syrische en Perzische talen met de zogenaamde Arabische woorden en soetra’s in de koran te vergelijken blijft een genot!
Niet alleen in de nieuwe Arabische Amedeus blijkt hoe moeilijk het is om kritiek te uiten op islamitische opvattingen, zelfs in het kader van een onderzoek naar de bronnen van de Arabische taal, in ons democratisch geboorteland waar de vrijheid van geloof en meningsuiting officieel bij de wet wordt gegarandeerd.

Emile.

Vrijbrief tot het misbruiken van vrouwen?
En ik dacht nog dat de Islam de vrouwen zouden beschermen net als de Joden doen?


Hagar wordt in de Bijbel, Thora en Koran genoemd als een vrouw van Abraham. Over haar leven bestaan geen andere bronnen dan uit deze religieuze boeken, zodat niets met zekerheid te zeggen is over haar leven.


Hagar en Ismaël in de woestijn
tekening door François-Joseph Navez (1819)
Hagar in de Hebreeuwse Bijbel
Hagar wordt genoemd het boek Genesis 16[1], 21[2] en 25[3] was de in Egypte geboren dienstmaagd (slavin) van Sara.

Hagar diende Sara trouw voor een periode van tien jaren. Na die tijd (waarin Sara kinderloos bleef) besloot zij Abraham met Hagar te laten trouwen, zodat hij kinderen kon krijgen. Dit gebeurde en Hagar beviel van een zoontje genaamd Ismaël.

Sara werd echter jaloers op Hagar en verjoeg haar terwijl Hagar zwanger was. God kwam echter tot Hagar in haar verdriet nabij een put (Lachai-Roi) en zond haar terug naar Sara en Abraham met de belofte dat haar zoon stamoudste zou worden van een volk en het gebood het kind Ismaël te noemen.

Later werd Sara ook zwanger en God besloot met dit kind (Isaak) zijn verbond te sluiten. Abraham vroeg God toch ook met Ismaël te zijn en God herhaalde zijn eerdere belofte aan Hagar.

Na de geboorte van Isaak wenste Sara van Abraham dat hij Hagar en Ismaël weg zou zenden. Na een laatste garantie van God deed Abraham dit en Hagar vertrok met haar kind en een kruik water de woestijn in. God hield woord en Ismaël stierf op 137-jarige leeftijd, omringd door zijn nazaten en volk dat reikte van Havila tot aan Sur en twaalf paleizen bewoonde om het gehele volk vandaar te besturen.


Haadjar in de Koran
In de Koran neemt Hagar (Haadjar) een belangrijke plaats is, maar wordt niet met naam genoemd. Ze was een slavin van Ibrahim. Volgens de Koran werd Hagar met haar zoon Ismaïl naar de woestijn op het Arabisch schiereiland gestuurd op bevel van God.
God redde hen echter en beloofde, ook volgens de Bijbel, Genesis 21:18, dat Ismaïl de stamvader zou worden van een groot volk: de Arabieren.
Volgens de overlevering vestigden zij zich in Mekka, waar zij gered werd door de bron Zamzam.

Volgens zeggen is de Islam ontstaan door het wegzenden van Hagar, waaruit de Islam is ontstaan door haar zoon Ismaël.

Het rare doet zich echter voor dat het Jodendom en de Islam zo op elkaar lijken, dat ik werkelijk niet snap waarom er telkens strijd wordt geleverd door beide partijen.

Het snijdt allemaal geen hout , maar ja, beide partijen zijn overtuigd van hun eigen gelijk, terwijl ze eigenlijk zo nauw verbonden zijn.

gr Hartelief

‘De cultuur waarin de bijbel (een heterogene verzameling geschriften. Emile ) ontstond, behoorde tot een veel grotere wereld, die van het antieke Nabije Oosten, waar een vrij intellectueel verkeer bestond en waar verwonden en verwonderen, orde van de dag was. Over en weer werden teksten gelezen en vertaald’ verneem ik van Prof dr Karel van der Toorn (Scribal Culture and the Making of the Hebrew Bible. 2007. Harvard University Press.Theoloog en kenner van de Semitische talen). ‘De (bijbel Emile) teksten zelf bieden weinig houvast. Die zijn, uit respect of om ze extra gezag te geven, op naam gezet van profeten en koningen. Ze bevatten wel allerlei verborgen aanwijzingen.’
‘
Niettemin blijven pausen, kardinalen, bisschoppen, dominees, voorgangers, evangelisten en hoe al deze bedriegers verder ook mogen heten, onder de naam “blijde boodschap” en onder schaamteloos voorbijzien van historisch-kritisch Bijbelonderzoeken en van alles wat bekend geworden is over de oorsprong van het christendom, die barbaarse lariekoek nadrukkelijk verkondigen.’Ik citeer hier Maarten ’t Hart.

Als slot terug naar 2009 en Nederland en Europa in een economische crisis en de stem (‘lariekoek’) van de ‘simplificateur’ op straat, in de kerk of in de moskee of in de tempel. Hij of zij lijkt geen onderscheid te maken tussen bedenken en op- en overschrijven. En blijft zoeken naar verborgen aanwijzingen? Of wacht op een wonder?


Mvrgr.

Emile

Ergens, in een obscuur achterkamertje in de stoffige holte dat voldoet als mijn cranium daagt een lichtje en een spreekwoord (gedachte) komt te voren dat zegt, " het is makkelijk om een stok te vinden als je een hond wilt slaan" of iets dergelijks, opbouwende critique is prachtig, het tegenovergestelde? vul maar in h`e, groetjes, si Kesasar

Wandtegelgedachten? Stok? Obscuur? Wonder?

Een voorbeeld van de voornoemde stok .“Inlanders werden als derderangs burgers beschouwd, door ‘gelovig’ Nederland toen en nu! Een on-Hollands wonder? Neen blijvend een ‘obscure’ gedachte, juist voor (goed) gelovigen.

De opeenvolgende (christelijke) Nederlandse regeringen hebben zich onvoldoende verdiept in de oorlogsperiode, de vrijheidsoorlog en de periode, ook voor zogenaamde inlanders, daarna.

Nieuwe feiten, uit een recentelijk onderzoek hebben wederom aangetoond, dat er een mogelijk verband bestaat tussen de lichamelijke en de psychische klachten uit een oorlogsperiode. Met gevolgen van trauma’s voor Indische – geboren in Indonesië- ouderen in Nederland! Echter dit geldt ook voor de oudere bewoners van Indonesië, lijkt me. Die nu het gewelddadige koloniale christelijke verleden niet als een wonder herbeleven. In combinatie met het wegdrukken van symptomen en het ervaren van een overmatige prikkel actie die het leven moeilijker maakt of veel lijden veroorzaakt. En niet te vergeten: een lege maag en een stok als hulpmiddel bij het lopen. Al dan niet levend in de 'obscure' holtes van de huidige Indonesische samenleving.
Door psychiaters wordt over het algemeen de aandacht op fysieke klachten gericht, terwijl juist door oorlogstrauma’s de fysieke klachten kunnen toenemen. Het onderzoek is verricht door psychiater Willeke van Zelst. Zij onderzocht de klachten gebaseerd op Longuditunal Aging Study.

Inderdaad: “derderangs burgers” tot de dood! In 1955 hield de Stichting Kerkelijke Sociale Arbeid der Hervormde Gemeenten in Rotterdam een kleine enquete naar de mening van Rotterdammers over Indische immigranten. 'Een groot aantal stedelingen beschouwde de Indische Nederlander als een 'ander ras'. Veel Indische immigranten (allen met een Nederlands paspoort) werden door zogenaamde gelovige buren, onderwijskrachten, maatschappelijk werkenden, collega's, politici en vreemden op straat als on-Hollands bejegend.

Verhagen is als een gelovige in wonderen op herhalingsoefening in Indonesië! En brengt wederom geen licht. Het overheidsbeleid tegen de zogenaamde christen Indo’s en (christen) Papoea’s en christen ‘maatschappelijke Nederlanders’ en Molukkers en zogenaamde inlanders zouden we, tot einde zestiger jaren van de vorige eeuw, als uiterst restrictief kunnen benoemen. En blijft tot heden voortdurend.
Een voorbeeld uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw vinden we in Kamerstukken. De volgende uitlatingen van de katholieke minister Van Thiel (KVP: het huidige CDA van o.a. Maxime Verhagen en Balkenende) van Maatschappelijk Werk:
“De regering heeft de overtuiging, dat de belangen van het overgrote deel van de in Indonesië geboren en getogen personen van Nederlandse nationaliteit het beste zijn gediend met een voortgezet verblijf in Indonesië. [………….] De ervaring heeft echter geleerd, dat de overkomst naar Nederland voor de Indische Nederlander (Indo’s en Totoks. MECR), zowel voor ouderen als jongeren, vaak een ontworteling betekent, die onherstelbaar is.”
Om te eindigen blijf ik dicht bij huis. Barack Obama (met een blanke moeder) is net als de ongeveer een miljoen Indo’s en ongeveer 350.000 Marokkanen (1) in Nederland wat donker gekleurd. Wertheim sprak in zijn oratie (1948, Amsterdam) over vele gemengden of zogenaamde inlanders op ‘Nederlands grondgebied’. In 1942 hadden 8 a 9 miljoen van de 90 miljoen inlanders in voormalig Nederlands Indië een of meer Europese (Nederlandse) blanke voorouders. Slechts 200.000 geregistreerden (1951) van hen werden door hun vader erkend. De rest bleef al dan niet verwonderd achter!

1. Sanders A.F. en Thommar P.M.L. (Aarde in Balans. Algemene problematiek van de ontwikkelingslanden. Marokko. Een examenuitgave HAVO/VWO. Uitgeverij Educatief 1991. pag. 106. melden ons over, naast de Indo’s, een andere gemengde groep in Nederland: ‘De negers werden als slaven Marokko binnen gevoerd. Dit gebeurde vooral tijdens het bewind van Ahmed El Mansour (1578-1602) en Moulay Ismaël (1672-1727). Een groot deel van de negers deed dienst als soldaten. Door de sterke vermenging met de negers hebben vele Marokkanen een wat donkere huid.’

Hartelief: “Het rare doet zich echter voor dat het Jodendom en de Islam zo op elkaar lijken.”


Opvattingen worden slechts met een beroep op het geloof gelegitimeerd. Dit wordt sinds enkel eeuwen theologie genoemd.

De koran bevat net als de bijbel, de joodse geschriften, de hindoe- en boeddhistische geschriften uitermate discriminerende teksten. Volgens de koran (het enige geschrift waar we moeten uit gaan van letterlijke lezingen!) is de getuigenis van een vrouw de helft waard van die van een man. Ook erft een vrouw de helft van wat een man mag erven. We nemen een andere islamitische bron, namelijk de zogenaamde hadith (de overlevering van en over profeet Mohammed), waarin de vrouwen soms een prominente rol spelen:
Uit de hadith van Aboe Hoeraira vernemen we: 'De Profeet heeft gezegd: "Als een man zijn vrouw naar zijn bed roept en zij weigert te komen, dan vervloeken de engelen haar tot de ochtend."'
Velen (zoals Hartelief?) praten over de zogenaamde koran en haar bijgeschriften. Weinigen lezen zelf. Bijvoorbeeld: 'De mannen zijn de zaakwaarnemers voor de vrouwen, omdat Allah de een boven de ander heeft bevoorrecht en omdat zij van hun bezittingen uitgegeven hebben. De deugdzame vrouwen zijn dus onderdanig, en zij waken over wat verborgen is, omdat Allah erover waakt. Maar zij van wie jullie ongezeggelijkheid vrezen, vermaant haar, laat haar alleen in de rustplaats en slaat haar. Als zij jullie dan gehoorzaamt, dan moeten jullie niet proberen haar nog iets aan te doen. Allah is verheven en groot.'

Naast de koran bestaan er eigenlijk helemaal geen bronnen uit de tijd van Mohammed zelf. Geen boeken, geen inscripties. Ook in de omringende culturen wordt hij niet genoemd. Het oudste verhaal over Mohammed, dat van Ibn Ishaq, dateert van rond 750 en is dus 120 jaar na de dood van de profeet geschreven. Alle biografieën gaan terug op dat verhaal en voegen er nog van alles aan toe.

Bij elk nader onderzoek of berichtgeving is de (religieuze) grondtekst onontbeerlijk.

Abraham?

Abraham stuurde Hagar weg, nadat juist Sara (naast god?) hem dit bevolen heeft. Dezelfde onvruchtbare Sara die hem vroeg met Hagar te slapen teneinde voor nageslacht te zorgen.

In psalm 137 wordt een soldaat lof toegezongen die Babylonische kinderhoofdjes op een rots te pletter zal slaan.

Een opmerkelijk dubbelzinnige verhaal lees ik in Genesis 19 over de de dochters van Lot die hun vader dronken voeren, zwanger van hem worden en moeder worden van Moab en Ammon.

Geen enkele vertaling van religieuze teksten kan exact weergeven wat de oorspronkelijke bedoeling van de woorden is geweest. Elke vertaling is een interpretatie (of enkel geloven) van de oorspronkelijke tekst. Volgens mij ligt dat opgesloten in de aard van het menselijk brein. Je kunt niet iets lezen zonder erbij te bedenken wat er wordt bedoeld. Of je zet je ‘gelovig’ verstand op nul. Of je wordt moslim of gereformeerd. Teksten zijn geen levende wezens, maar producten van mensen in een bepaalde tijd. Ook de uitspraken over god en of goden in de bijbel, koran en andere (religieuze) geschriften zijn alleen in hun antieke context te begrijpen. .........en van elkaar overgeschreven.

Op zichzelf lijken ze geen betekenis voor vandaag te hebben. Echter wat leert de geschiedenis ons. Het gaat vele moslims en gereformeerden etc. er helemaal niet om of iets wel of niet in de koran of bijbel staat, maar om wat de islam of het zogenaamde christelijk geloof voorschrijft. Naast de koran zijn er nog vier groepen heilige boeken van belang voor moslims: de hadith (verhalen over het leven van Mohammed), de sharia (wetgeving), de fatwaverzamelingen en de korancommentaren. Daar kun je je leven mee vullen. Laag en eenzijdig opgeleidde imams weten voor vrouwen en mannen de juiste interpretaties.

De Joden zijn kinderen van de duivel, zei Jezus volgens de evangelist Johannes. Het Nieuwe Testament wemelt van dergelijke rabiaat anti-Joodse uitspraken. Bijvoorbeeld beruchte anti-Joodse uitspraken, die van Matteüs en van Paulus. (Matteüs 27:25) Menig hedendaags christen liggen ze als een verse rawit op de maag. En laten ze links liggen.

Bij de bestudering van de koran zouden we kunnen uitgaan van de waarneembare historische werkelijkheid en de cultuur. Onderdeel van deze werkelijkheid zijn niet de mythische figuur Mohammed maar de mensen uit de woestijn die in de koran aangesproken werden door "iets" of "goddelijks geïnspireerd?" En de mensen die erna handelen en eventuele wonderen willen zien. Zo heeft de islam zich al dan niet gewelddadig verspreid over het Midden Oosten, Noord Afrika en delen van het hindoeïstische Indiase subcontinent, Azië inclusief mijn geboorteland Indonesië, en tijdelijk Spanje tot zelfs Poitiers. De koran blijft een belangwekkend cultuurdocument. Het is één brok onbeholpen interpretatie en kan van alles betekenen.

Een voorbeeld. De koran lijkt milder dan de Bijbel. In de bijbel is het Eva die Adam verleidt te eten van de boom van kennis van goed en kwaad, het begin van de zondeval. Beiden worden verdreven uit het paradijs. In de koran hebben Adam en Eva evenveel schuld, ze begaan samen de fout. Ze tonen berouw en Allah vergeeft het hen. Hij geeft hen een herkansing en de opdracht een goed leven te leiden. Dat zou milder zijn dan dat de God van de bijbel belooft over zoveel eeuwen voor een oplossing te zorgen in het offer van Jezus. Qua vergevingsgezindheid lijkt het bijna of de koran door de bril van Jezus kijkt naar verhalen in het Oude Testament.

Verwonderlijk blijft het dat er geen tijdgenoten zijn die over Mohammed - en zijn boodschap en wonderen - geschreven hebben en Mohammed-archeologie mag niet van de Arabische regimes. In de tijd waarin de koran volgens gelovigen geopenbaard werd, in het begin van de zevende eeuw, bestond het geschreven Arabisch nog niet, dus de eerste teksten zijn in andere talen geschreven, vermoedelijk in het Syrisch-Arameens en zelfs deels Hebreeuws met invloeden van andere "woestijntalen" en culturen.

In de islamitische theologie neemt de exegese van de koran (en nog vier groepen heilige boeken) een belangrijke plaats in. Het wordt aangeduid als tafsier: verduidelijking, verheldering. En net zoals in de christelijke theologie kent deze exegese verschillende methoden. In de loop van de tijd zijn er verschillende 'scholen' ontstaan die hun eigen commentaren hebben geproduceerd met een eigen bronnen en eigen uitleg.

Een tekst is het weefsel dat weer met talrijke draden vast hangt aan andere teksten. Intertekstualiteit is het verschijnsel dat literaire teksten echo's bevatten van andere (literaire) teksten. In de bijbel, koran en andere religieuze geschriften zien we de combinatie van onwetendheid en fantasie. En deze al dan niet fatale combinatie, ziet vaak het licht zonder humor en relativeren. Kunnen we niet als bekend worden verondersteld, dat de koran gebruik gemaakt heeft van oudtestamentische bronnen, waarschijnlijk onder het motto beter goed gejat dan slecht geschreven.

Juist een welgemeende opmerking van deze ouwe vent, en beslist niet bedoelt als belediging, (maar al vast maaf h`e) maar heb je op dezelfde journalistieke cursus gezeten als onze vriend Ben? We zijn zeker niet te kort aan woorden hier, allemachies, of schrijf je met twee toetsen-borden op de zelfde tijd? jaloers se`h dese fen'!! groetjes si Kesasar

Geacht heer K.

Het is 1954. In een tijdschrift voor gereformeerde meisjesverenigingen verschijnt een anonieme brief. De auteur merkt 'met bezorgdheid' op dat 'hier te lande in steeds toenemende mate vermenging door huwelijk met kleurlingen (Indo’s. Emile) plaatsheeft.' Dit 'voortwoekerend kwaad' moet maar eens een halt worden toegeroepen. Prachtig toch dit reli-culti-realiteitsbesef, bij mijn aankomst in Nederland. Ik was nauwelijks een jaar terug, in Nederland gearriveerd.
Misschien moet ik mijn overpeinzingen/constateringen hier onderbreken om mijn vrienden en bronnen voor te stellen. Allereerst Professor dr. Cissy van Heugtenlo, een wel zeer goede vriendin. Mijn ouders kende haar ouders reeds in Indonesië. Pa van Heugtenlo was een verre neef van mijn opa Emile. Ze leerden elkaar kennen op de mulo. Daarna gingen pa van Heugtenlo naar de NIAS - Nederlandse Indische Artsen School te Soerabaja voor een opleiding tot Indisch arts. Volledig medisch bevoegd was hij op alle 18.000 eilanden van Nederlands Indië. Maar door de Nederlandse koloniale wetgeving werd zijn medisch handelen niet getolereerd op de Zeeuwse- en Waddeneilanden en op het vaste land van Nederland. Opa werd jurist. Tja, werd in 18.. geboren in . Op school toont hij zich een knappe leerling. Hij behaalde het diploma mulo-b en studeerde aansluitend rechten aan de universiteit van Djokja voor zover ik heb begrepen. Hij slaagt in 1891 cum laude voor het doctoraalexamen. In 1895 promoveerde hij op een proefschrift met de titel: 'Juridische gevolgen van missionarisnering'. Waar ik dankbaar uit blijf putten! In zijn proefschrift riep hij ertoe op te stoppen met discriminatie. Hij noemde met name het feit dat vrouwen geen missionaris kunnen worden. Volgens mijn opa verhindert de Bijbel dit niet. „Wanneer er in het Nieuwe Testament geen onderscheid gemaakt wordt tussen joden en Grieken, slaven en heren, dan geldt dat ook voor mannen en vrouwen”, aldus opa.
In de laat vijftiger jaren schreven Van Doorn (vorig jaar overleden) en Lammers gniffelend in hun ’Moderne Sociologie’: „In ons brave vaderland verstaat men onder een ’gemengd huwelijk’ een kerkelijk gemengd huwelijk en niet een mesalliance of een qua raciale of regionale herkomst gemengd huwelijk!”
Ben kan er ons meer over vertellen. Hij arriveerde, einde vijftiger jaren in ons Nederigland, heb ik zo begrepen. Of heb ik u geïnspireerd tot……..?

Mvrgr Emile

Oh potverdrie!!!! De laatste keer dat ik aangesproken werd met "geachte heer" voorspelde dat "onheil"! , zo ik heb vlug m'n snor getrimd, haren gekamd, schone hemd aan getrokken en m'n stropdas opgezocht! Alle gekheid terzijde, discriminatie, zij het religieus-ethnisch of wat dan ook , is er altijd geweest, ik ,(en te vele anderen) heb dat ook tot zekere mate mee gemaakt, toen ik nog Hare Majesteits Marine Blauw droeg, was ik meer dan juist een beetje "vriendelijk " met een Marva, kan me niet meer herinneren of dat op 't TOKM Amsterdam of MOK Hilversum was, doet er niets aan toe, ze vroeg of ik met haar naar haar family wilde gaan om me voor te stellen, wel dat was OK natuurlijk en we gingen naar een oer-oud plaatsje waar ik me de naam niet meer van kan herinneren, Bunschoten of iets dergelijks het was aan 't Ijselmeer, mooi plaatsje, klinkerstenen straaten, huisjes dateerden van uit de 18de eeuw, en een stoepje van drie of zo treden bracht je tot de voordeur, zo schoenen af, en op m'n best gedrag met haar naar de "voorkamer", vol verwachting riep ze "Ma--Pa hij is hier!!!!" Wel dat bracht de kouwe rillingen langs m'n ruggegraat, en voelde me werkelijk geen held! En daar was "Pa en Ma" gezeten op meubellen die zo oud en glanzend waren dat ze museum-stukken geweest konden zijn, nou ik hield die twee mensen in de gaten, en een camelion kon niet zo vlug van kleur veranderen als die twee, van dodelijk wit-groen tot deep-rood in dertig seconden tops! Wel ze hebben me de deur niet uit gegooid, mmar de manier waarmee ze hun dochter aan keken, sprak meer dan een duizend woorden, ze wilde geen "Indo" in hun familie, of 'gekleurde kleinkinderen".
Zelfs hier in Nieuw Zealand, waar ik woonachtend ben sinds 1958 is racism iets dat in 't dagelijkse leven doorschijnt, de meeste "top-line baantjes' voor de Europeanen, het overige voor de Coloureds, niets nieuws onder de zon h`e! Een mooi relaas over je "opa", maar droevig op de zelfde tijd! Nice talking to yah mas Emile, en aub voor mij geen U h`e, sombong genoeg zouden ze zeggen sampai nanti, si Kesasar

Ha die Emile, ( als ik zo vrij mag zijn)...

Ik citeer een stukje uit voorgaand:......In de laat vijftiger jaren schreven Van Doorn (vorig jaar overleden) en Lammers gniffelend in hun ’Moderne Sociologie’: .......

Heeft verder niets met voorgaand draadje te maken, maar wordt hier Prof van Doorn mee bedoeld? .(o.a. "Arresten van de Hoge Raad.").


Dank bij voorbaat en

gr/Henri

HadiHenri.

,,Ik sar'', verklaarde Van Doorn bij zijn begin als columnist bij Trouw. Met die vaststelling gaf hij vermoedelijk een betere omschrijving van zichzelf dan zijn fans deden. Zij noemen hem vaak nuchter, analytisch en prettig afstandelijk. Natuurlijk, hij beschouwde de wereld als socioloog, dus per definitie op afstand en als buitenstaander. Hij is op 83-jarige leeftijd overleden. (mei 2008)

De in Maastricht geboren Jacques van Doorn was een voorkomend en erudiet man. Geen man van social talk, kort en afstandelijk in zakelijke contacten, maar over de samenleving in haar meest brede zin kon deze belezen hoogleraar in de sociologie uitvoerig en gepassioneerd praten, mits verzekerd van een luisterend en geïnteresseerd oor en graag op enig ’niveau’.
Als columnist had hij de moed zich af te zetten tegen de mening die de tijdgeest dicteerde. Was intellectueel Nederland links, dan kwam hij week in week uit met ’genuanceerde’ (of rechtse) stukken over, zeg, Zuid-Afrika, democratisering, positieve discriminatie. En toen het begin deze eeuw politiek correct werd om de islam af te schilderen als een gevaarlijke godsdienst, ging hij daar keihard tegenin en werd hij weggezet als naieveling die de feiten en gevaren niet wilde kennen. Zijn scherpe analyses en commentaren riepen bijval op en afkeer - het kenmerk van een sterke columnist.
Toen het, begin jaren zeventig, not done was om over de ontsporingen van ’onze jongens’ in Indië te praten, kwam Van Doorn, die als dienstplichtig militair in Indië gelegen had, met een boek over excessen begaan door zijn kompanen. En al legde hij de schuld meer bij het systeem dan bij de soldaten, voortaan gold hij bij de veteranen als nestbevuiler.
Van Doorn is bekend vanwege zijn bestseller ’Moderne sociologie’ uit 1959. Bekender dan van zijn omvangrijke wetenschappelijke bijdragen, werd hij van de honderden columns die hij schreef, van 1982 tot 1990 bij NRC, daarna bij HP/de Tijd en Trouw. ’

Bron: brief hoofdredactie Trouw
15 mei 2008

Mvrgr Emile.

Ha die Emile, dank je wel voor je uitvoerige beschrijving.

Ik meende één moment de door jou aangehaalde van Doorn te herkennen, doch ik heb deze verward met een andere prof van Doorn.
Mijn interesse voor de naam "van Doorn" werd namelijk gevoed door herinneringen uit mijn vervolg studie tijd.
(En verwijs naar de droge economisch juridische kost waarmede ik mijn reeds getergde hersenmassa moest laven.)

Dank nogmaals.

Gr/Henri.

PS: Zou het mogelijk zijn, dat je mij enkele wetenswaardigheden kunt toesturen op mijn prive mail adres (zie ledenlijst) inzake de joodse "bijvrouw/slavin/tentgenote/vrouw" van de profeet Mohammed. De aanwezige algemene kennis te verkrijgen op het internet, is te algemeen. Bijvoorbeeld: of zij nog een belangrijke rol verder heeft gespeeld in de ontwikkeling en het verloop van het leven van de profeet. Bij voorbaat dank.

Beste K. (in de South Pacific Ocean?) en H. (aan de - Hollandse- IJssel, je vraag wordt beantwoord, later! Zijn alle 33 seksuele relaties van de zogenaamde Mohammed niet literair geïnspireerd door en overgeschreven uit de thora en bijbel en met een hindoesaausje overgoten? noot)

Enkele weken terug vertoefde ik enkele mijlen van u verwijderd in mijn ‘zusterland’ Australië. Net als Australië was Nederland in de naoorlogse decennia niet vrij van racisme, vooroordeel of negatieve stereotypen over Indische nieuwkomers. Het volgende lijkt vergeten te zijn in onze gezamenlijke herinneringscultuur.

Prof. dr. H. van Straelen heeft een groot aantal historici geraadpleegd en daaraan de volgende conclusie verbonden. De Portugezen, ook al vroeg in de geschiedenis seksueel actief, op onze geboortegrond, in Malakka en in het gehele Verre Oosten, met de lokale bevolking, wilden de rooms katholieke levensbeschouwing uitdragen. Over de wandaden en uitbuitingen laat ik een volgende keer Cissy verhalen. Door hun rooms katholieke insteek wilden ze van geen racistische superioriteit weten. Huwelijken tussen inlanders en Portugezen werden van hogerhand ten zeerste aangemoedigd en zelfs beloond. Albuquerque, ons aller bekend als vaardig zeeman en veroveraar, noemde al de inlandse vrouwen, die met Portugezen getrouwd waren, zijn dochters. Als ze naar de zondagsmis kwamen, ontving hij ze bij de ingang van de kerk en gaf ze een plaats vooraan in de kerk, dicht bij het altaar en dicht bij de katholieke god, zijn zoon en de heilige geest. Portugese meisjes, dikwijls meisjes uit de zogenaamde hoge standen kwamen van Lissabon om met de inlanders te trouwen. De kinderen uit de bovenbeschreven (talrijke) huwelijken werden als net zulke volwaardige Portugezen beschouwd als de kinderen uit de huwelijken in thuisland Portugal. Het is makkelijk te begrijpen lijkt me, dat de resultaten en de naweeën van de Portugese en Hollandse kolonisering zeer verschillend zijn geweest. Het toenmalige Koninklijke huis van Portugal was in betrekking met deze kwestie zeer zeker van haar zaak, Ik citeer een edict van de koning van Portugal: “Ik, koning van Portugal, overwegend hoe belangrijk het is, dat mijn Koninklijke domeinen bevolkt worden, zie in deze zeer gaarne de medewerking van huwelijken gesloten met de inlandse bevolking. Het is mij een genoegen te verklaren, dat al degenen, die met inlandse vrouwen trouwen, geenszins minder geacht zullen worden. In tegendeel, ze kunnen op mijn speciale Koninklijke attentie rekenen. Ze kunnen zich later vestigen waar ze dat ook maar wensen, en voor hun kinderen staan alle betrekkingen open. Ik verbied bovendien het gebruik van de term ‘halfbloed’ of een soortgelijke uitdrukking, die beledigend is. Degenen, die hier tegen misdoen, van welke rang of stand zij ook al zijn, moeten binnen een maand hun woonplaats verlaten en nergens anders heen evacureren. Hetzelfde geldt met betrekking tot Portugese vrouwen, die met inheemsen getrouwd zijn.”
Historicus H. Niemeijer verhaalde ons in zijn boek Batavia (2005) over de Hollandse christelijke ‘insteek’: “Daarbij werden harde middelen als gedwongen catechiseren, kettingstraffen en rottingslagen niet geschuwd. Omstreeks 1650 werd de Hollandse christelijke toon reeds gezet: “Het was de bedoeling dat de Republiek blank bleef,……..” Om te trouwen met een inlandse was een permissiebriefje nodig van de Hoge Regering. Niemeijer heeft in de archieven een onuitputtelijke bron gevonden van Hollands christelijke volkstaferelen waarin werd gescholden op huidskleur en gelaatsuitdrukking. Opmerkelijk is zijn bevinding over de omringende Indische islamitische wereld. Het Hollandse christelijke bestuur negeerde deze wereld het liefst volledig. Dat ongelovigen tot de ware gereformeerde religie bekeerd moesten worden, daar waren de meeste Hollanders het wel over eens. “Uitburgeren” kende maar een weg, die van het Hollandse christendom.

noot "De versmelting tusen het protestants-christelijk geloof en het jodendom is in de tweede helft van de 20ste eeuw langzaam van de grond gekomen en lijkt nu in een stroomvernelling te zijn gekomen." Aldus je collega econoom R. Melchers in zijn onlangs verschenen boek (2009) over de flinterdunne scheidslijn tussen jodendom en christendom.

Early evidence of variant readings in qur'anic manuscripts (Alba Fedeli in Die dunklen Anfänge. 2006 Schiller) verhaalt reeds over de ervaringen in de tiende eeuw: over de vele verschillen en diversiteit aan mogelijke bronnen, in en van de toen bekende zogenaamde korans.

Mvrgr Emile