Robin Raven - De avonturen van tjitjak

Vierde boek Robin Raven - De avonturen van tjitjak
Redactie - 13 november 2009

De prachtige illustratie op de kaft is gemaakt door Tineke Weber

ALMERE- De Almeerse jeugdboekenschrijver Robin Raven heeft vorige week alweer zijn vierde boek uitgebracht: 'De avonturen van tjitjak'. Tien filosofische sprookjes over een domme prins en een slimme hagedis.

Tjitjak is een kleine huishagedis met twee uitpuilende ogen. Hij woont in Indonesië en is adviseur van prins Siddharta. Van kop tot staart past tjitjak precies op twee plakken brood. Hij heeft kleefpootjes waardoor hij tegen de muur en over het plafond kan lopen. In 'De avonturen van tjitjak' staan tien spannende avonturen over tjitjak en prins Siddharta. Na elk verhaal zijn er filosofische verwerkingsvragen opgenomen om eens goed over na te denken.

Acht van de tien fabels maakten eerder deel uit van het project 'Stel je voor' (de kunst van het beleven en ontmoeten: multiculturele identiteit in het basisonderwijs). Dit project werd uitgevoerd in 2006 door Resonans (kennis- en expertisecentrum voor identiteitsontwikkeling van de Marnix Academie) en het Utrechts Centrum voor de Kunsten.

Raven beschouwt dit nieuwe boek, dat aansluit op de grote Indonesische verteltraditie, als afsluiting van een Indisch drieluik (na De vloek van Pak en Strijd in het regenwoud).


De avonturen van tjitjak is voor lezers van 8 tot 88 jaar.
Het kost 9,95 euro en is te bestellen via de website http://www.robinraven.nl (ISBN 978-90-00-03773-5, NUR 277, Pak Productions).
Ravens derde jeugdroman Gekaapt! beleeft deze maand overigens een tweede druk.


Echo/de Almare

.....In 'De avonturen van tjitjak' staan tien spannende avonturen over tjitjak en prins Siddharta........


Ik ben even de weg kwijt meneer Robin Raven.

Die domme Prins Siddharta toch?

Of bedoelt Robin Raven een geheel eigen boekfiguur, die toevalligerwijs ook Prins Siddharta heet en toevalligerwijs in Indonesia woonde???

Het is literair vrij gevaarlijk - vind ik persoonlijk - om een boekfiguur een naam te geven eensluidend aan een naam van een beroemde historische stichter van een nog steeds bestaande levensleer/filosofie met miljoenen aanhangers en vele tempels ter ere van hem ooit gebouwd. (Prins Siddharta Gautama = Buddha). En ook nog een gelijkluidende adellijke titel.
Men zou op deze wijze het jonge lezerspubliek valselijk op een dwaalspoor kunnen brengen, want die zouden dan heel makkelijk historie en fantasie door elkaar kunnen halen.

Heeft Robin Raven met zijn boekfiguur inderdaad dé Prins Siddharta Gautama uit India bedoeld, dan is hij gewoon dom en niet Prins Siddharta.
------

Hieronder een stukje gequote uit Het Leesplein .nl
----

Wat is je link met Indonesië?
Ik ben zelf geboren in Haarlem in 1962 maar mijn ouders komen uit Indonesië, toen het nog Nederlands-Indië heette. Mijn vader heet Kuki en hij is geboren in Soekaboemi op het eiland Java. Mijn moeder heet Els. Zij is geboren in Kotamobagoe op het eiland Sulawesi. Haar vader had een hele grote plantage waar ze koffie en kokosnoten verhandelden.

Waarom vind je het belangrijk om over het Indonesische verleden te vertellen?
Omdat kinderen in onze tijd daar bijna niets meer over weten. Veel kinderen gaan met hun ouders naar de Pasar Malam en genieten daar van saté, nasi goreng, gebakken banaan en spekkoek, maar wat ze niet weten is dat Nederland driehonderd jaar de baas is geweest in het land dat nu Indonesië heet. Het is bijna een vergeten periode van onze geschiedenis.

Wat is ‘typisch Indisch´?
Heeeeeeeeeerlijk eten, natuurlijk. Denk maar aan de rijsttafel: tientallen schaaltjes met rijst, vlees, vis, groente, vruchten en sausjes. Genoeg voor iedereen! Daarnaast geloven veel Indische mensen in magie en daar vertel ik altijd veel over op scholen. Niet supereng, hoor, het moet wel leuk blijven.

----------------

Vooral zijn antwoord op de laatste vraag. Heel intrigerend om dergelijke woorden te lezen, verhaald door een Indische schrijver, in Nederland geboren uit Indische ouders en die met zijn antwoord het typische Indische probeert te typeren.

Wil de echte Indo opstaan alsjeblieft.

Gr/H.

Henri R. Cingoor schreef:

Vooral zijn antwoord op de laatste vraag. Heel intrigerend om dergelijke woorden te lezen, verhaald door een Indische schrijver, in Nederland geboren uit Indische ouders en die met zijn antwoord het typische Indische probeert te typeren.

Wil de echte Indo opstaan alsjeblieft.

Gr/H.

.

Ik seh , veel kaf tussen het koren .

Ik vind het wel interessant om de reacties te lezen nav mijn nieuwe Indie-boek 'De avonturen van tjitjak'. Hoewel... ik vraag me daadwerkelijk af of de personen in kwestie het boek wel hebben gelezen. Geen woord over de filosofische verwerkingsvragen, de opbouw in de avonturen, de ontwikkeling die de prins doormaakt (de overwinning die hij uiteindelijk op zichzelf en de wereld boekt), de actieve rol van tjitjak, de 'opa'- rol van doekoen kripoet, de rollen van de dieren... Zo kan ik nog wel even doorgaan maar ik beperk me tot de (positieve) reacties op het boek van lezers.
Nee, waar gaat het over? Over het woordje 'dom' en hoe gevaarlijk het is om zo maar de naam Siddharta te gebruiken. Volgens mij gaat het hier toch echt niet over Siddharta Gautama en/of over de Boeddha (de Verlichte). Wat is dat nou voor flauwekul? Er is werkelijk niets in het boek dat daarnaar verwijst. Als ik een hoofdrolspeler Mohammed noem, verwijs ik toch ook niet meteen naar de stichter van de Islam? Dat is wel heel kort door de bocht (eng, ook). Ik heb de naam Siddharta alleen maar gebruikt omdat ik de naam zo mooi vind. Toegegeven, het Boeddhisme is altijd een kleine stroming geweest in Indie/Indonesie (hoewel de Borobudur anders zou vermoeden). Ik heb het woordje 'dom' gebruikt omdat kinderen (tijdens de voorstelling) hier vaak mee kwamen en dat woordje is voor hen erg herkenbaar. Misschien had ik beter voor 'naief' kunnen kiezen, maar dat is moeilijker voor jonge kinderen. Dat is ook de reden waarom ik voor de oude spelling heb gekozen. Maar... wie het boek leest zal ontdekken hoe het werkelijk zit. Eerst lezen dus, dan reageren. Het doet me denken aan 'De Duivelsverzen' van Rushdie. Miljoenen mensen kwamen in opstand, protesteren, doodslag, woede. En niemand had het boek gelezen!!! Het was een kwestie van 'van-horen'-zeggen'. Zeg maar, religie op zijn slechtst... Ik ben zelf theoloog (niet vanuit een bepaalde richting, maar vanuit de godsdienstfenomenologie) en ik weet hoe gevaarlijk interpreteren kan zijn. Lieve mensen, ga nou eerst gewoon eens lekker lezen. Daarna voer ik graag een discussie... of liever: een dialoog.
Groetjes
Robin Raven

Hallo Robin,
in de eerste plaats: welkom op deze Indonesia site en ten tweede: dank voor je comments.

We hebben elkaar al eerder in (schriftelijke) prive sfeer ontmoet.

Laat ik ook erbij vermelden, dat ik (persoonlijk) totaal geen twijfel heb aan je schrijverskunsten, integendeel. Ik wou dat ik zo begenadigd ben, mede gelet op één van je andere edities Gekaapt. Wat dat betreft mijn complimenten.

Wat betreft je boek Tjitjak, ja dat is een ander verhaal. Eerlijk gezegd had ik het plan om het te lezen, doch- de voorbeschouwingen deden me een beetje "rillen" en ik heb uiteindelijk besloten om het te laten voor wat het is en aan de hand van de voorbeschouwingen mijn voorbeschouwend commentaar te geven.
Ik zal de laatste zijn om de inhoud van je boek Tjitjak op voorhand als negatief te beoordelen.

Je kunt gelijk hebben en het kan derhalve verkeerd zijn om op voorhand een (negatief) commentaar te geven. Ieder zijn mening daarover.

Maar voor mij blijft het feit bestaan, wederom vanuit mijn optiek bezien, dat het niet correct is om een vrij zeldzame historische naam uit een ander land India te associeren met het land Indonesia en verstandelijke vermogens ( ook al zijn die voor kinderen begrijpelijker) als literair voorbeeld voor de kindertjes te gebruiken. Dit kan m.i. niet vergeleken worden met bijvoorbeeld het gebruik van de naam Mohammad. Immers er zijn miljoenen Mohammads en slechts weinig - zo niet - één Siddharta en India is en blijft India en idem dito voor Indonesia.
Neen, dit is niet eng Robin, om een mening te hebben die ik ten toon spreid.
Eng is wel dat kinderen later heel makkelijk de begrippen "domme Prins Siddharta" kunnen accosieren met de echte Prins Siddharta en misschien wel ook nog aannemen, dat ie een Indonesche prins was.

Ik blijf verder bij mijn beschouwingen zoals eerder vermeld, zonder verder afbreuk te willen doen aan je schrijversgaven en wens je veel succes toe met volgende uitgaven.

Gr/H.