Rechtszaak van de Eeuwfebruari 13, 2010
Twee symphatisanten van Antasari, waarvan een gekleed in t-shirt met Nazi-symbool, demonstreren voor het gerechtsgebouw in Zuid-Jakarta.Op donderdag elf februari bereikte de ‘Rechtszaak van de Eeuw’ in Jakarta zijn beklemmende climax.
In een zompige rechtszaal zat de eens oppermachtige crimefighter Antasari Azhar gelaten het vonnis af te wachten.
Het Indonesische openbaar ministerie had de doodstraf geëist tegen het voormalige hoofd van de gevreesde anticorruptie-commissie KPK. Hij zou het brein zijn achter de mafia-achtige liquidatie van zakenman Nasruddin in maart vorig jaar.
De zakenman uit Zuid-Sulawesi werd door onbekenden op een brommer door zijn hoofd geschoten, toen hij in zijn BMW richting een golfvereniging reed in Tangerang (Zie verhaal over bloedmooie golfcaddy).
Een fatale liefde zou hebben geleid tot de moord: De schone Rhani was de derde vrouw van polygamist Nasruddin, maar zou het diepe verlangen van Antasari hebben opgewekt.
Ondanks de vijf airco’s in de rechtszaal, dropen donderdag de zweetdruppels van alle gezichten af. Voor het gerechtsgebouw stonden vijftig potige kerels met petjes, oorbellen en protestborden om de vrijspraak te eisen van de charismatische Antasari. Die had ironisch genoeg pakweg tien jaar geleden als officier van justitie gewerkt op precies dezelfde rechtbank van Zuid-Jakarta.
De dagen voor de uitspraak gonste het van de geruchten. Antasari zou doodstraf krijgen, er zou vrijspraak komen, of het zou om een reusachtig politiek complot gaan om de gehate KPK in diskrediet te brengen.
Immers, politicommandant Williardi, die het moordwapen had geleverd, bekende in een eerdere rechtzitting geslachtofferd te zijn door zijn politiesuperieuren. Met als doel Antasari ten val te brengen. Antasari’s partner in het moordcomplot was de zakenman Sigid, die prat ging op zijn contacten tot op het hoogste politieniveau.
Jakarta is de stad van samenzweringen, dus in brede kringen werd deze theorie niet als onwaarschijnlijk beschouwd. Te meer, omdat de gezaghebbende lijkschouwer Mu’nim Idris eind 2009 krantenkoppen haalde met zijn onthulling: Politiefunctionarissen hadden hem benaderd met het verzoek om in het forensisch rapport te schrijven dat Nasrudin met een negen millimeter kogel was doodgeschoten, hetgeen Mu’nim Idris weigerde.
Tegelijkertijd wezen Indonesische journalisten er tijdens het proces fijntjes op dat Williardi zijn getuigenis had veranderd toen een topadvocaat, en tevensbroer van Antasari’s advocaat Juniver Girsang, de verdediging van Williardi had overgenomen.
Imiddels hebben Sigid zestien jaar en Williardi twaalf jaar gevangenisstraf gekregen. Ook vijf mannen die het executieam zouden hebben gevormd, hebben gevangenisstraffen van zeventien en achtien jaar gekregen.
In de sauna-achtige rechtszaal was daarom de spanning voelbaar. Veel camera’s waren gericht op Antasari’s aantrekkelijke vrouw, toen de rechter alle getuigenissen voorlas, meer dan 178 pagina’s in meer dan zeven uur op donderdag.
Zo besprak de Javaanse rechter ook het verzoek in een hotelkamer van de 53-Antasari aan Rhani om een zogenoemde ‘hands-job,’ wat met veel gegiechel en gejoel uit de zaal werd beantwoord. In een eerdere rechtszitting hadden figuranten de gehele scene moeten reconstrueren. Het publiek kreeg al snel de slappe lach, maar de advocaten van Antasari spraken schande over het seksueel getinte toneelstukje van de officiers van justitie.
Maar op donderdag maakte het gegiechel plaats voor grote huilpartijen.
Uiteindelijk kort na vier uur s’middags kwamen de rechters met het vonnis. Antasari kreeg achttien jaar gevangenisstraf. De tranen biggelden over zijn wangen. Zijn familieleden moest huilen, omdat hij zo lang de cel in moet. De familie van de vermoorde Nasrudin huilde, omdat Antasari geen doodstraf had gekregen.
Zowel Antasari’s advocaten als het openbaar ministerie gaan nu in hoger beroep.
Lepeltak