In Atjeh kan je alles krijgen, behalve oude kaas

In Atjeh kan je alles krijgen, behalve oude kaas
Gepubliceerd : 29 maart 2010 - 10:00 am | door Redactie RNW

Lieselotte Heederik verhuisde drie jaar geleden met haar man Guido naar Atjeh. Ze ging er aan de slag bij ontwikkelingsorganisatie Hivos, maar runt nu haar eigen reisbureau.

"We wonen alweer drie jaar in Banda Atjeh, de stad in Indonesië die met kerst 2004 half verwoest werd door de Tsunami. Daarvoor lag het leven bijna stil wegens het conflict tussen de Atjeese Rebellen en het Indonesische leger. Anno 2010 is er erg veel veranderd. De Atjeeërs werken hard aan de wederopbouw van hun land. Nadat ik twee jaar voor Hivos had meegewerkt aan een programa van lokale organisaties voor het voorkomen van nieuwe conflicten, besloten mijn man Guido en ik om nog 'even' te blijven om onze eigen toko te beginnen. Guido is nu de baas van Nazava Waterfilters en ik run Aceh Adventure, een reisbureau voor fiets en wandel tochten in Atjeh.

Hello mister!
Het leven in Indonesië is heerlijk. Tijdens mijn studie rurale ontwikkelingssociologie in Wageningen had ik aanvankelijk niets met Azië. Maar nu bevalt het ons hartstikke goed. We hebben een leuk huis omringd door zelfgeplante bananenbomen, en in de tuin groeit onze eigen basilicum en rucola. In Atjeh is verder alles te krijgen, behalve oude Hollandse kaas natuurlijk. Ook de Atjeese bevolking is erg vriendelijk. We moesten in het begin wel wennen dat iedereen als je voorbij komt heel hard " HELLO MISTERRRRRRRRRRRRRR!!" roept. Nu roepen we gewoon keihard terug. Pogingen om het verschil tussen Missis en Mister uit te leggen lopen vaak op niets uit. Ik heb wel gemerkt dat de aanval de beste verdediging is. Dus als ik het als eerste roep tegen iemand op de stoep die op het punt staat zijn mond te openen, dan blijft de mond verbaasd open staan en blijft het verder stil.

En gewoon blijven fietsten
Omdat we ons voornamelijk op de fiets verplaatsen, in tegenstelling tot de meeste andere expats die door hun chauffeurs rondgereden worden, trekken we waarschijnlijk ook wel wat meer aandacht. Fietsen is hier voor arme boeren die een kip verkopen op de markt. Of voor gekke buitenlanders. Mensen vinden het maar raar dat we blank (=rijk) zijn en geen auto hebben. Hoewel ik me op zoveel mogelijk gebieden probeer aan te passen: ik spreek vloeiend Indonesisch, een paar woorden Atjees en ik draag bedekte kleding, kan ik de fiets niet laten staan.

Gelukkig zijn er ook veel vrienden waarmee we elke zaterdag met de fiets de omgeving van Banda Aceh verkennen. Zo ontdek je elk weekend wel weer een nieuw mooi strandje, een gaaf bospad of een prachtig uitzicht. Die terugkerende ontdekkingen maken het hier extra leuk.

Sommige Atjeeërs fietsen wel, maar dan het liefst op zaterdag of zondag ochtend rond 6:30 en niet verder dan 7 km. Mijn favoriete fietsclub is de Garai Awai. Een club van over het algemeen oudere mannen die op oud Hollandse fietsen tochtjes door de stad maken. De fietsen zijn helemaal in oude stijl uitgerust; met leren fietstasjes, een grote bel, koplamp en tropenhelm. Het zegt wel wat over de vergevingsgezindheid van de Atjeeërs dat ze zich in hun vrije tijd verkleden als kolonist!

Schaamte
Hm. Dat brengt me op een gevoelig onderwerp. Nederland heeft hier vanaf 1873 de ergste oorlog uit haar geschiedenis gevoerd. En dat werd mij op school niet verteld. Het meeste over die tijd heb ik geleerd van de Atjeeërs zelf. Ik schaam me werkelijk rot voor het feit dat we in Nederland in bijna elke grote stad een Van Heutzlaan hebben. Van Heutz was Gouverneur van Atjeh in 1890 en onder zijn verantwoordelijkheid zijn er minsten 2.900 mensen vermoord, waarvan 1,550 vrouwen en kinderen.
De Atjeeërs zijn echter trots genoeg op hun eigen verdediging uit die tijd, dus gelukkig wordt ik er zelden op aan gesproken.

Eigen Toko
Het opzetten van een eigen bedrijf en alles wat daar bij komt kijken geeft ons een goed inzicht in de administratieve structuren van Indonesië. Zo moesten we aan het begin van onze registratie een 'hinderordenantie' laten ondertekenen door de buren. Deze maand hebben we ook de belasting betaald over het vorige jaar. Goh, dat is behalve het ingewikkelde taalgebruik een stuk simpeler dan in Nederland!"

RNW
Expat aan het woord