'Niet mijn bedoeling deze troostmeisjes als zielepoten te fotograferen'Mastia is door soldaten van huis weggevoerd en met vijftien andere meisjes naar een kazerne in Cimahi getransporteerd. Een Japanse kapitein eiste haar op als zijn privé-troostmeisje. Jan Banning Update: zaterdag 24 apr 2010, 17:25
Emah, Wainem, Paini en Mastia waren tijdens de Tweede Wereldoorlog 'troostmeisjes' van Japanse militairen in Indonesië. 65 jaar later trokken fotograaf Jan Banning en journaliste Hilde Janssen naar de archipel om de ondertussen hoogbejaarde vrouwen te portretteren.
Janssen tekende hun verhalen van gedwongen prostitutie op en Banning gaf hen een gezicht, dat dezer dagen te zien is op een fototentoonstelling in de Rotterdamse Kunsthal.
Gecontroleerde prostitutieJan Banning: "Het was niet mijn inzet om hen als zielepoten te fotograferen." De portretten zijn een aanklacht tegen 'gecontroleerde prostitutie' met het Japanse leger als pooier, om te vermijden dat de bevolking onrustig zou worden door grootschalige verkrachtingen. "Dan moet je blijkbaar maar op kleine schaal dezelfde vrouwen heel vaak verkrachten."
De gezondheid van de Japanse soldaten bewaren was een ander argument voor deze gedwongen prostitutie. Banning: "Toen het Japanse leger voor de Tweede Wereldoorlog in Siberië vocht, werd een kwart tot een derde van het leger lamgelegd door geslachtsziekten. Dus dat gingen ze nu eens goed regelen, door condooms te gebruiken en gezondheidscontroles."
Dubbel misbruikMidden jaren 90 heeft Japan de misbruikte vrouwen een compensatieregeling aangeboden.
Banning: "Dat geld is bij de Indonesische overheid beland, en die heeft dat geld gebruikt voor bejaardentehuizen en gezondheidscentra waar volgens mij geen kip zit. En de rest van dat geld is verdwenen." Dus werden de troostmeisjes door zowel de Japanse als de Indonesische overheid misbruikt.
PortrettenOp de site van
de NOS staan de portretten van vier troostmeisjes.