Mevrouw Spoor vertelt voor de camera over haar leven

Mevrouw Spoor vertelt voor de camera over haar leven
De Veluwepost, 19 mei 2010

OOSTERBEEK – De benen willen niet helemaal meer, maar praten kan ze nog als de beste. Dat deed mevrouw Mans Spoor-Dijkema dan ook afgelopen dinsdagmiddag voor de camera. De 95-jarige struise dame had totaal geen cameravrees en vertelde honderd-uit over haar tijd in Indië en daarna.

Documentairemaakster Hetty Naaijkens-Retel Helmrich tijdens de filmshoot met mevrouw Mans Spoor-Dijkema. Foto: Martin Brink/WM

Documentairemaakster Hetty Naaijkens-Retel Helmrich uit Goirle ging met haar camera en met interviewster Leila Scheffer uit Arnhem naar de knusse woning van mevrouw Spoor. Die zou, zoals ze had gehoord, een interessant verhaal te vertellen hebben. Dat kwam helemaal uit.
Vorig jaar maakte Naaijkens een documentaire onder de titel ‘Contractpensions. Djanan Loepah!’ over de opvang van Indische Nederlanders in Nederland in de naoorlogse periode. Ze liet betrokkenen aan het woord en na veel zoeken kreeg ze ook een maatschappelijk werkster voor de camera die de gezinnen destijds moest begeleiden.

De film heeft een succesvolle roulatie langs filmhuizen gekend en is pas op dvd verschenen. Over mevrouw Spoor die ook nader over de contractpensions kon vertellen, hoorde ze pas later. Dat wilde de filmmaakster ‘goedmaken’. Ze is alweer met een volgend project bezig waarin Indië/Indonesië en de band met Nederland centraal staan. Vooral de tweede en derde generatie worden dan aan het woord gelaten. De centrale vraag wordt daarin gesteld wat het Indisch-zijn in Nederland nog betekent. De filmmaakster heeft overigens zelf Indische roots, en kan zich dus helemaal in het onderwerp inleven. Voor de inleiding is een ‘eerste generatie’ nodig die veel te vertellen heeft.

Daarvoor werd onder meer mevrouw Spoor gekozen. Ze vertelde over haar jeugd in Nederland, haar vertrek naar de oost waar ze trouwde met KNIL-officier Simon Spoor, de vlucht naar Australië na de inval van de Jap en haar periode als echtgenote van een generaal die commandant van de strijdkrachten in Indonesië werd. Ze speelde een belangrijke rol op de achtergrond, bijvoorbeeld bij de Dienst Legercontacten met haar radiotoespraken en haar bezoeken aan de gewonden, maar ook terug in Nederland waar ze onder meer de opvang van repatrianten controleerde.

Later zette ze een nog steeds bestaand Indisch dorp in Spanje op. Het werd een compleet levensverhaal dat vastgelegd werd op beeldband.

De laatste jaren woont mevrouw Spoor aan de rand van Oosterbeek, waar ze dichter bij haar familie woont. Wanneer de nieuwe film in roulatie gaat is nog niet bekend.



deweekkrant