‘Oorlog’ tussen Indonesië en Maleisië

Gemoederen lopen hoog op over grensconflict op zee
‘Oorlog’ tussen Indonesië en Maleisië

Door Michel Maas

Jakarta – ‘Wij hebben 114 oorlogsschepen, zij 24, wij hebben 67 vliegtuigen, zij 18, wij hebben 243 duizend soldaten, zij 135 duizend…’
De presentatrice van het nieuws van Metro TV legt woensdag de cijfers op tafel die maar één doel hebben: het gedeukte Indonesische zelfrespect op te krikken. Maleisië met zijn 24 boten, moet uitkijken, is de boodschap.



Tussen Indonesië en het buurland Maleisië borrelt een oorlog. Als je Metro TV moet geloven, is een Indonesische invasie van Maleisië ophanden. De oorlogsstatistieken worden op de televisie al dagenlang afgewisseld met beelden van Indonesische mariniers die met landingsvaartuigen een leeg strand bestormen, beelden van parachutisten die uit een vliegtuig springen, beelden van oorlogsschepen waarop de wapens worden geladen. En zelfs beelden van een toespraak die president Soekarno in 1964 hield voor een menigte vrijwilligers die klaarstonden om tegen het perfide, neo-koloniale Maleisië te vechten.

‘Verpletter Maleisië’
De tijden van die konfrontasi van begin jaren ’60 lijken te zijn teruggekeerd. Woedende Indonesiërs demonstreren dagelijks bij de Maleisische ambassade, verbranden Maleisische vlaggen, en melden zich als vrijwilliger voor de komende oorlog. Twee kantoren van een Maleisische bank zijn zelfs bestormd door een boze menigte en tot sluiting gedwongen. De televisie wakkert dit vuurtje elke dag verder aan, en neemt zelfs Soekarno’s slogan Ganjang Malaysia, ‘Verpletter Maleisië’ over als motto voor haar nieuwsuitzendingen.

Het arrogante Maleisië moet een lesje worden geleerd, zoveel is duidelijk. Duidelijk is ook dat de nationale trots van Indonesië is gekrenkt.
Beide landen ruzieden al vaker. Deze keer gaat de ruzie over de grens tussen Indonesië en Maleisië. Die loopt ergens op zee, maar waar precies, dat is al sinds de stichting van beide republieken omstreden.
In augustus arresteerde Maleisië drie Indonesische visserijbeambten. De Indonesiërs hadden Maleisische vissers willen arresteren, omdat die volgens hen in Indonesische wateren visten. Maar volgens de Maleisiërs opereerden de Indonesiërs in Maleisische wateren.

De Indonesische minister van Buitenlandse Zaken Marty Natalegawa regelde de vrijlating van de drie en dacht het grensconflict later aan de onderhandelingstafel op te lossen. Hij verkeek zich echter volslagen op de sentimenten van de Indonesiërs, die een diepe hekel hebben aan Maleisiërs, en een nog dieper geworteld gevoel van nationalisme. ‘De minister heeft alleen bevestigd dat wij minderwaardig zijn, en de Maleisiërs hebben getoond dat zij hooghartig zijn’, zei een ondervoorzitter van het Indonesische parlement woensdag.
De minister had woedend moeten zijn, en de Maleisiërs de les moeten lezen. In plaats daarvan zijn het de Maleisiërs die Indonesië de les leren.

De televisie citeerde de Maleisische premier en zijn minister van Buitenlandse Zaken die dreigend zouden hebben gezegd dat ‘Indonesië niet moet vergeten dat er twee miljoen Indonesiërs in Maleisië werken, en dat Maleisië belangrijke investeringen in Indonesië heeft.’
De woede van de kleine groepjes demonstranten sloeg snel over op de media, en veroorzaakte woensdag ten slotte een parlementair protest. Woensdag moest de president zich in het parlement verantwoorden. Voordat hij daarheen ging, nuttigde hij het avondeten samen met de verzamelde militaire top, wat volgens de ondervoorzitter van het parlement bewees hoe serieus hij de situatie nam. Dat deed hij: Susilo Bambang Yudhoyono wees in het parlement op de grote onderlinge economische belangen tussen beide landen, en op het belang van goede betrekkingen tussen buren. En hij beloofde vervolgens dat de zaak netjes zou worden geregeld. Na een bescheiden applaus vertrok de president weer. Er werd, zoals gebruikelijk, geen vraag gesteld. Zo iets doe je niet in Indonesië.

Peperdure wapens
Tijdens Yudhoyono’s toespraak bleven op televisie de landingsvaartuigen door het beeld glijden. De presentatrice vroeg haar gast in de studio: ‘Admiraal, kunnen wij deze oorlog winnen?’ De admiraal ontweek een antwoord. Cijfers zeggen duidelijk niet alles. Maleisië heeft misschien minder, maar wel gloednieuwe peperdure wapens, en bovendien heeft het een pact met onder andere Australië, Nieuw Zeeland en Singapore die te hulp zullen schieten in geval van een aanval. Dus…
Daarna schakelde het journaal terug naar het parlement waar levendig werd gediscussieerd over de bouw van een nieuw peperduur parlementsgebouw met een luxe restaurant én een massagesalon. Dat nieuws bleek later heel stiekem de eerste plaats van de oorlog te hebben overgenomen in de ‘top tien’ van nieuws items van de dag.

Volkskrant, vrijdag 3-9-2010

wu schreef:

‘Oorlog’ tussen Indonesië en Maleisië

Door Michel Maas


Peperdure wapens
Maleisië heeft misschien minder, maar wel gloednieuwe peperdure wapens, en bovendien heeft het een pact met onder andere Australië, Nieuw Zeeland en Singapore die te hulp zullen schieten in geval van een aanval. Dus…

Volkskrant, vrijdag 3-9-2010

1 ding heeft toean Maas gelijk.
Malaysia werd en zal gesteund worden door de Gemenebest landen.
Persekutuan Tanah Melayu , de voorloper van Malaysia was een creatie van Engeland.

Hah, oorlog tussen Malaysia en Indonesia, dezer dage? geen kans hoor! We hebben al eerder gezien hoe de "Konfrontasi Malaysia" uit frizzelde onder Bung Karno,
"veel lawai, veel schieten, veel poen besteed die ze zich werkelijk niet konden veroorloven, en niets gewonnen! Nee juist twee buurtjes die aan 't bakkeleien (op z'n grof Nederlands) zijn, om dat ze beiden willen hebben wat de ander heeft, twee haantjes aan 't strutten met opgeblazen borsten en een hoop gekakel, volgens mij dan? Malaysia arresteert nog meer 'gewapende Indonesische fishermen (gewapend met een tulup en blokjes terasi!, Indonesia roept al huishelp en arbeiders terug, en twee dagen later word alles weer in de doofpot gestopt tot de volgende keer, waar of niet? Sampai loh, si K.

wat ik snapte.... is dat Soekarno (maar ook het Soehartoregime) eigenlijk Maleisïe (+ Singapore) zag als een satellietstaat van Engeland in de zestiger jaren ..?
Right ? Of zie ik dat fout..
In hoeverre speelde het idee mee dat Maleisië +Singapore ingepikt was door Engeland vroeger en behoorde tot de Indonesische archipel en dus behoorde tot Indonesië ?
Vergelijk dat met de claim die men legde op Oost-Timor en Nieuw Guinea ?
Brunei ?

Boeroeng schreef:

wat ik snapte.... is dat Soekarno (maar ook het Soehartoregime) eigenlijk Maleisïe (+ Singapore) zag als een satellietstaat van Engeland in de zestiger jaren ..?
Right ? Of zie ik dat fout..
In hoeverre speelde het idee mee dat Maleisië +Singapore ingepikt was door Engeland vroeger en behoorde tot de Indonesische archipel en dus behoorde tot Indonesië ?
Vergelijk dat met de claim die men legde op Oost-Timor en Nieuw Guinea ?
Brunei ?

Right bener(an) , oftewel BETOEL Om .
Niet alleen Soekarno en daarna mss Soeharto ? , maar "alle" Indonesiers van de oudere generatie.

Het is kwestie van oude artikelen en geschiedenies boeken uit die tijd lezen.

De "aanspraken"van Soekarno was gebaseerd op de "oude"Majapahit gedachte.(1)
En zoals we weten ( bisa dicek Om/Mas) was de oprichter van Tumasik( Singapura) en daarna de eerste Maleisische Sultanaten een Sriwijayase prins.

(2)Toen de onafhankelijkheidsbeweging (nationalisten) in opstand kwamen tegen Koloniale moederland( Engeland) hadden ze hulp gevraagd en gekregen van Soekarno.
Er was sprake geweest van een poging tot aansluiting bij Indonesia.

Het verschil met Indonesia is dat Maleisie een multiculti samenleving heeft , met 3 grote bevolkingsgroepen.
De orang Melayu import, dus de nakomelingen van Javanen-Buginesen- en uit andere streken van Ned.. Indie is qua aantal ongeveer 1/3 .
De meerderheid zijn de Chinezen en de Tamils(India).
De oorsprongkelijke Orang Asli was een te verwaarlozen kleine groep ( een paar %).
Dat was waarschijnlijk de reden waarom de wens van een klein deel van de Orang Melayu[b] " Import"[/b om bij de Indonesiers ( "grote broer") niet kaN PLAATSVINDEN.
Verzet van de meerderheid , te weten Orang Melayu die pro Engeland waren , de Chinezen en de Tamils.

In het begin jaren na 'de onafhankelijkheid" van Maleisie ( Persekutuan Tanah Melayu) die volgens de Indonesiers een" creatie" was van Engeland (het Westen) om de verdere invloed van de i"communistische Soekarno in te dammen waren de verhoudingen nog steeds uitstekend.
Indonesia had de hun "broedervolk"geholpen met opbouw van Maleisie.
Er kwamen veel Maleiers studeren aan Indonesische Universiteiten, er werden leraren en docenten gestuurd naar Maleisie.
Mijn moeder werd ook gevraagd om te doceren in Maleisie.
Zoals bekend kunnen de Maleiers tegenwoordig ook niet meer zonder de inbreng van de Indonesische gastarbeiders( TKI).
Ondanks de problemen , illegaliteit , uitbuiting etc . Lees de kranten maar.
Daarnaast hebben de Maleisiers de neiging om erfcultuur van de Indonesiers te lenen en en toe te eigenen.
Sommige Indonesiers zeggen "Malingsia" i.p.v Malaysia.

Een echte oorlog kan men niet permiteren , aan de andere kant heeft Indonesia meer in huis dan Malaysia.
Veel Indonesiers vinden dat hun regering slappe knieen hebben. Dengkul kopong.

Wat Timor Timur betreft , kan men ook zien hoe het tot stand kwam .
Daar heb je ook mensen die aansluiting zoeken bij Indonesie.
De fout van Soeharto was Timor Timur in te vallen ( na groene licht van President Ford) en daarna geannexeeerd.
En Habibie maakte een fout door de overdracht verkeerd te regelen.
Hij was als burger president nietn in staat geweest om de leger hardliners te beteugelen.
Resultaat Indonesia staat international voor schut.

West Irian is gewoon Indonesische gebied .
Daar hoef men niet meer te discussieren.