Marion Bloem: Meer dan mannelijk

Marion Bloem



ISBN: 9789044617207 | € 17.95

Bindwijze Paperback
Omvang 336 p.
ISBN 9789044617207
Prijs € 17.95
Eerste druk 04-02-11
Fonds Nederlandse fictie
Dit boek is te koop bij de boekhandel of via bol.com

De verteller van Meer dan mannelijk, de nieuwe, grote roman van Marion Bloem, raakt op jonge leeftijd gebiologeerd door de acht jaar oudere Etna. Zij is een Amsterdamse met Italiaanse ouders, en de vriendin van zijn neef. Etna doet de seksualiteit in hem ontwaken en ontpopt zich al direct als de liefde van zijn leven. Hij is totaal door haar geobsedeerd en geen van de vrouwen met wie hij in de loop van zijn leven de meest gepassioneerde affaires beleeft, kan zich met haar meten. Van Etna heeft hij het belang van erotiek geleerd. Ook in zijn carrière als acteur is hij de belichaming van seksualiteit.
Maar het noodlot slaat toe en zijn mannelijkheid komt onder druk te staan. De verteller wordt geconfronteerd met pijnlijke vragen: wat is de betekenis van een seksueel leven als het niet meer mogelijk is om van seks te genieten?
In Meer dan mannelijk schrijft Marion Bloem op een wervelende manier over een man die ten onder dreigt te gaan aan zijn eigen begeerte. Het is Bloems krachtigste en tegelijk intiemste roman tot nu toe: een overdonderend verhaal over lust, het grote verlangen, oneindige liefde en de vernietigende kracht daarvan.

Marion Bloem (1952) is schrijver, filmmaker, dichter en beeldend kunstenaar. Ze brak door met haar roman Geen gewoon Indisch meisje en haar documentaire Het land van mijn ouders. Veel lof kreeg ze voor haar roman Vervlochten grenzen (2009), en ze ontving de E. du Perronprijs voor haar gehele oeuvre.

Uitgeverij Prometheus

Marion Bloem: Meer dan mannelijk
Door Ellen M.

Afgelopen dinsdag, 8 februari, was ik in Amsterdam bij Uitgeverij Prometheus om de boekpresentatie van “Meer dan mannelijk” van Marion Bloem bij te wonen. En ik was zeker niet de enigste! In zijn openingswoord stelde Mai Spijkers, de uitgever, dat hij dit nog nooit had meegemaakt, zoveel mensen op een boekpresentatie. Dat beloofde veel goeds voor de verkoop. Dit is het eerste boek van Marion Bloem dat bij Prometheus wordt uitgegeven en Mai vond het erg sportief van Lex van de Arbeiderspers dat hij ook aanwezig was. Er waren ook aardig wat bekende (Indische)Nederlanders aanwezig. Ernst Jansz, Wieteke van Dort en ook een aantal die meegespeeld hebben in de film Ver van Familie, zoals Ricci Scheldwacht en Yola Geldtmeijer.



En natuurlijk was Jan Mulder aanwezig, want hij had het boek al gelezen en mocht er wat over vertellen. De lachers had hij al snel op zijn hand. En dat alleen al door voor te lezen uit het boek……. Hij kreeg van Marion het eerste exemplaar uitgereikt, of was het nou andersom? Marion ging i.i.g. nogmaals het boek lezen, want er waren een paar ‘diepere laagjes’ in het boek, volgens Jan, en Marion had die nog niet ontdekt.



Na dit officiële gedeelte was het tijd voor muziek. Een schitterend optreden van Julya Lo’ko, Erwin van Ligten en Patrick Drabe. Gelukkig verspreidde de menigte zich naar de gang en het kantoor boven, waar Marion signeerde, zodat je je weer een beetje kon bewegen. Al met al, het was een geslaagde presentatie!



Meer foto's zijn hier te zien.

tis dat 't over Bloem gaat, indische auteur maar verder ister dus niets indisch aan.....
leuke drukke bedoening geweest zie ik
leuk, allemaal stralende mensen.
wie gaat 't boek lezen?

Delftsblauw vroeg zich af wie het boek gaat lezen.. ik ook, na het lezen van een interview in de krant.
>> hoop op een recensie van het boek, hier..



Interview schrijfster Marion Bloem
Het draait toch om hormonen

Voor haar roman Meer dan mannelijk kruipt Marion Bloem in de huid van een aan seks verslingerde man die zijn testosteron verliest. ‘Het fascineerde me, liefde zonder lust. Die hormonen, die stofjes, dat drijft ons dus, dacht ik.’
Door Sterre Lindhout


‘Toen mijn moeder me wilde vertellen hoe seks werkte, wilde ik het niet weten.’ Marion Bloem (1952) slaat haar handen voor haar gestifte lippen. ‘Ik herinner me de dag nog precies: ik was 12 jaar en ging die zomer elke dag naar het zwembad. Mijn moeder wilde me keurig inlichten. Ik wil even met je praten, zei ze. ‘Mam, ik weet het allemaal al’, zei ik. Ik wist van niks en ik had geen idee wat ze ging zeggen, maar ik wilde het niet horen. Ik wilde alleen maar weg, weg uit dat donkere huis. Zoals alle Indische mensen sloten mijn ouders ’s zomers altijd de gordijnen.
Later speet het haar ontzettend. Ze vroeg zich af of ‘het’ door de navel zou gaan, of op een andere manier. ‘Maar ik was veel te trots om aan mijn moeder toe te geven dat ik niet wist hoe dat werkte.’ Lachend schenkt ze thee, uit een theepot in een grote rieten warmhoudmand.
De anekdote onthult de twee grote thema’s in de boeken, films en schilderijen van Bloem: Indië en seksualiteit. Alles wat ze maakt, gaat op de een of andere manier over haarzelf, zegt ze. ‘Als ik een kat schilder ben ik die kat. Mijn boeken gaan niet over Marion Bloem, maar ik gebruik mijn ervaringen als inspiratie. Ik zie mijzelf, mijn leven als een goudmijn. Alle pijn moet goud worden.’
Haar huis, een villa in Het Gooi, straalt een tamelijk georganiseerde verzamelwoede uit. Er is van alles veel: theepotten, kussens in alle kleuren van de regenboog en een heel leger Wajangpoppen. In de gang hangen schilderijen, schouder aan schouder, bijna alle van Bloem zelf. Bovenop een stapel papieren balanceert haar zojuist verschenen boek: Meer dan mannelijk.
In een interview met de Volkskrant, uit 1995, zegt ze dat ze al sinds haar zesde zeker weet dat ze schrijfster wilde worden. ‘Het moment dat ik dat besefte, herinner ik me heel helder. Ik vond het fijn om in mijn fantasie te zitten, de werkelijkheid naar mijn hand te zetten.’ Gelezen werd er niet in haar familie, maar er bloeide een levendige vertelcultuur. Op familiebijeenkomsten vertelde iedereen verhalen. ‘Als wij, de kinderen, dan naar bed moesten, gingen we boven verder.’
Altijd vroeg iemand ‘Marion, wil jij nog een verhaal verzinnen? Dat ze dat zo leuk vonden heeft me enorm gevoed. Toen vertelde ik vooral omdat anderen wilden luisteren, later meer voor mezelf.’
In dertig jaar schreef ze meer dan dertig boeken waarvan Geen gewoon Indisch meisje uit 1983 het bekendst is. ‘Mensen associëren mij altijd met Indië, soms is dat weleens moeilijk. Daarom heb ik ook een aantal boeken geschreven die expliciet niet daarover gaan.’
Het thema seksualiteit speelt in vele boeken een rol, maar kwam zelden zo expliciet naar voren als in Meer dan mannelijk. De weinig verhullende openingszin is tekenend voor de toon: ‘Bij het zien van witte meisjessokjes op groen mals gras stijgt mijn eikel tot aan mijn navel.’ Het boek is geschreven vanuit een naamloze mannelijke hoofdpersoon – en vanuit zijn geslachtsdeel.

Marion vertelt wat over haar man die door prostaatkanker tijdelijk zijn libido verloor, waarom zij Als je man verandert en vervolgens dit boek schreef en over liefde zonder lust. Dat heb ik maar overgeslagen.

Interviewster stelt dan: Het is niet ondenkbaar dat mannen boos worden als ze dit boek lezen. Maar weinig mannen zouden toegeven dat ze zich door hun geslachtsdeel laten leiden als de hoofdpersoon.
Marion: ‘Ik heb het nog niet meegemaakt, een boze man. Wel mannen, zoals Jan Mulder, die zich erover verbazen hoe goed ik mannen ken. Wel kan ik me voorstellen dat niet iedere man het prettig vindt om dit boek te lezen. Ik heb wel al een aantal mannen meegemaakt die meteen zeiden: ‘Zo ben ik niet!’.
Dat vind ik eigenlijk gek, het gaat immers om een fictief persoon. Geen levende man zou ermee weg komen als hij dit soort dingen hardop zei. Ik zou ook liever niet willen dat mijn man leek op een van de hoofdpersonen uit het werk van Arnon Grunberg, maar daarbij spreekt het vanzelf dat deze personen niet bestaan. Omdat ik een vrouw ben en omdat het over seks gaat willen mannen expliciet zeggen dat zij niet zo zijn, als een soort verdediging.
Weet je eigenlijk wat ik denk: dat de mannen die boos worden juist wel zo denken als de man in het boek. Niemand wil zichzelf zo’n spiegel voorhouden.’

Wat is het grootste verschil tussen mannen en vrouwen als het op liefde en seks aankomt?
‘Dat heeft te maken met schaamte. Vrouwen moeten eerst hun schaamte overwinnen om zich te kunnen overgeven aan seks. Mannen lijken pas met schaamte geconfronteerd te worden als de daad zelf wel of niet naar believen is verricht, of wel of niet met de persoon met wie ze volgens hun geweten seks zouden willen hebben.’
Vrouwen incasseren meer, denkt Bloem. ‘Dat besefte ik al toen ik mijn eerste vriendje had. Ik was 14. Hij was 17 en blond, met groene ogen. Ik viel altijd op blonde jongens. Ik was heel verliefd, maar wilde niet verder dan een zoen. Hij wilde meer en ik begreep al snel dat ik niet met hem oud zou worden. Ik wilde ook mijn grenzen bewaken.
Omdat ik nog niet uit mocht heb ik mijn zus een tijdje met hem uit laten gaan, zodat ze een oogje in het zeil kon houden. Toen heeft zij met hem gezoend. Ik was niet eens boos. Wel was mij vanaf dat moment duidelijk: mannen doen dat.’
Bloem is nog niet over dat onderwerp uitgeschreven, zegt ze, haast bezwerend. Als ze opstaat om een glas water te pakken komen twee slanke, in pimpelpaarse panty gestoken benen onder de tafel vandaan. ‘Minstens drie ideeën vechten in mijn hoofd om aandacht. Het liefst wil ik nu een boek schrijven over liefde die goed verloop, maar die door man en vrouw verschillend wordt ervaren, dat intrigeert me.’
Kijk, zoiets als een klap op de billen van een vrouw. Voor een man is dat een teken van liefde, of lust. Ik zakte vroeger door de grond, ook als mijn eigen vriend het doet.’
Een vergelijking tussen zichzelf en Erna, de begeerde vrouw uit Meer dan mannelijk, maakt Bloem liever niet. ‘Dat vind ik raar.’ Wel wil ze zeggen dat ze altijd een gewilde vrouw was – en nog steeds is. ‘Ik heb meer aandacht gekregen dan een vrouw leuk vindt en dat heeft mijn beeld van mannen zeker beïnvloed. De hoofdpersoon uit Meer dan mannelijk is ook niet uit de lucht gegrepen. Ik heb hem gemodelleerd naar iemand die ik ken, maar die woont niet in Nederland.’

Is die man ook bezeten van u?
‘Daar geef ik geen antwoord op. Het boek gaat immers niet over mij.’



uit: de Volkskrant
23-02-2011

Tja, wie o wie van onze leden heeft dit boek gekocht en wil daar iets over schrijven hier?

'Mannen kunnen door diep decolleté niet goed denken'

ROTTERDAM - Marion Bloem (1952) wilde al haar halve leven lang schrijven over de tegenstelling tussen liefde en lust. Het resultaat is de vurige roman Meer dan mannelijk, met als verteller een hufterige seksverslaafde acteur. 'Vooral van vrouwen krijg ik enthousiaste reacties.'

Haar vorige roman Vervlochten grenzen ging over een man zoals haar vader, die in 1950 als voormalig KNIL-militair naar Nederland kwam. Marion Bloem was alweer druk bezig met een nieuwe brok Indische familiegeschiedenis. Maar toen drong het idee voor een levensverhaal over liefde en verlangen zich onweerstaanbaar op.

Wat ze door interviews voor het boek Als je man verandert (met uroloog Paul Kil) aan kennis over de ingrijpende gevolgen van prostaatkanker had vergaard, moest en zou daarbij als kapstok dienen. "Wanneer je eigen man ermee te maken heeft gekregen en je erover schrijft, dan benaderen de mensen je sowieso al veel meer en blijf je vanzelf in die atmosfeer hangen." Zo werd Bloem tegen wil en dank deskundig op het gebied van de 'mannenziekte' die haar partner, arts en schrijver Ivan Wolffers, had getroffen.

Dekhengst
Dat de hoofdrolspeler in haar roman Meer dan mannelijk eenzelfde lot is beschoren, laat zich lange tijd niet aanzien. De naamloze verteller, een succesvol acteur, leeft er op los als een volbloed dekhengst. De enige drift in hem is zijn seksuele. Wie als vrouw bij hem binnen handbereik komt, moet zich razendsnel uit de voeten maken of weet zich binnen de kortste keren genomen. Tot in de rij bij het postkantoor moeten zijn prooien er aan geloven, een doorlopende jacht die voortvloeit uit zijn obsessie opgelopen in zijn jeugd: op 12-jarige leeftijd is zijn seksualiteit op onvergetelijke wijze ontwaakt door Etna, acht jaar ouder en van Italiaanse bloede. Zij is meteen de liefde van zijn leven, maar blijft onbereikbaar, dus blijft hij zoekende en uitproberen.

"Extreem is de man zeker," erkent Bloem meteen. Maar: "Voor mij staat vast dat hij lang niet de enige zal zijn. Ik heb zelf veel mensen gekend, meestal kunstenaars, schrijvers, muzikanten, die maar al te vaak geneigd zijn om niet genoegen te nemen met het gemiddelde, altijd meer willen. Dat geldt trouwens net zo goed voor vrouwen als voor mannen. Het blijft moeilijk als je het plaatje van de volmaakte liefde wilt leggen over het grote verlangen. Omdat het duurzame nu eenmaal altijd in strijd blijft met vlammende hartstocht."

Verder waar Wolkers ophield
Bloem gaat in Meer dan mannelijk bij het portretteren van de onverzadigbare vrouwenverslinder verder waar Jan Wolkers ooit in Turks Fruit (als alter ego Erik) ophield. Dat lef heeft ze deels ontleend aan haar ervaringen als psychologe, die haar fascinatie voor de niet altijd verklaarbare aantrekkingskracht tussen man en vrouw alleen maar hebben versterkt. "Onderzoeken hebben aangetoond dat mannen niet meer zo goed kunnen denken als er een vrouw met een enorm decolleté voor hen zit, ze nemen dan gemakkelijker beslissingen. Je wordt soms gestuurd door motieven die je zelf niet kent. Denk ook aan wat geur met je kunt doen," illustreert ze.

Haar hoofdpersoon is volgens haar niet direct anders dan zijn medemannen, maar laat alleen zijn gevoelens de vrije loop. Waardoor het inderdaad allemaal seksistisch overkomt, de vrouw wordt neergezet als gebruiksvoorwerp voor het mannetjesbeest. "In landen als Italië is men niet anders gewend, word je zo door je vader opgevoed. In Nederland komt die dierlijke kant veel minder naar voren door het calvinistische maskertje dat we hier dragen," weet Bloem, niet bevreesd voor kritiek op haar heftige macho-schets. "Ik ben al door diverse mannen gecomplimenteerd met mijn vermogen me in te leven in de gedachten van een man, dus moet het wel meevallen. En de meeste positieve reacties komen juist van vrouwen, omdat ik de vrouwelijke erotiek heel erg aan bod laat komen."

Totaal veranderd door prostaatkanker
Al die seksuele Sturm-und-Drang is grofweg het halve boek nodig geweest om uit te komen waar het haar ditmaal om te doen is. "Om te laten zien hoe het is om geen testosteron meer te hebben, moet je eerst laten zien hoe het is om het wel te hebben en wat het met je doet. Ofwel de eerste helft heb ik moeten schrijven om de tweede helft te kunnen schrijven. Over hoe die man door zijn prostaatkanker totaal verandert, weer mens wordt en wordt geconfronteerd met zijn eigen eenzaamheid."

Anders dan in haar 'Indische boeken' heeft Bloem deze roman heel bewust opgezet als een detective. "De spanning erin houden was een extra uitdaging, want als je begint te vervelen hoef je je verhaal niet meer te vertellen. Het is ook mijn bedoeling dat je dit boek nog een tweede keer wilt lezen. Ik denk dat als je weet hoe het eindigt je het dan anders leest."

Haar uitgever draagt Meer dan mannelijk uit als Bloems intiemste roman, een stempel dat ze zelf niet zo gauw zou hebben gekozen. Temeer daar haar eigen, al veertig jaar durende liefdesrelatie met Ivan Wolffers nogal contrasteert met de aaneenschakeling van korte verhoudingen van haar hoofdpersoon. Daarnaast heeft de patiënt in eigen huis, na tal van behandelingen helaas nog niet genezen verklaard, inmiddels al een acht jaar dik dossier. "Het is een harde strijd geweest, ook om onze seksuele relatie te herstellen, maar we kunnen weer denken dat we samen oud worden." (LOUIS DU MOULIN)

27/02/11 11u17
AD