'Zoals ik nu leef, zou mij in Nederland nooit zijn gelukt'

Expat aan het woord: 'Zoals ik nu leef, zou mij in Nederland nooit zijn gelukt'
Gepubliceerd op : 18 april 2011 - 9:00 am
door Redactie RNW (http://www.rnw.nl/nederlands)



Frank Mirani verhuisde van Nederland naar Indonesië en trouwde er met een Indonesische vrouw. Omdat het regelen van een verblijfsvergunning voor haar heel lastig is, zal hij niet snel terugkeren naar Nederland. Waarom zou hij ook? Hij is gelukkig met zijn leven in Jakarta.

Ik woon nu alweer 11 jaar in Indonesië en ondanks dat ik al gepensioneerd ben, werk ik gewoon door. Op mijn werk word ik meer dan gewaardeerd. Voorlopig willen ze me niet kwijt.

Net als in Nederland werk ik ook hier bij een drukkerij alleen is mijn baan hier veel leuker. Ik werk voornamelijk als instructeur en los ieder probleem op.

Vrouw van mijn dromen
Ik ben getrouwd met een Indonesische. In mijn eerste maand in Jakarta liep ik haar tijdens het winkelen tegen het lijf en dacht meteen: zij is het!

Ik heb haar mee uit eten gevraagd en ze is nooit meer weggegaan. Na enige aanloopproblemen met de familie zijn we een paar maanden later getrouwd en na ruim 10 jaar nog steeds gelukkig.

Goed geïntegreerd
Een huwelijk met een Indonesische helpt zeker om te integreren. Ik had er meteen een hele familie bij die me ook direct als familielid accepteerden.

In de loop der jaren ben ik dit land, ondanks alle negatieve impulsen, steeds meer gaan waarderen. In Nederland is alles geregeld en kun je zelf niets regelen. Hier is niets geregeld. De corruptie hier kan ik niet tegengaan dus maak ik er maar gebruik van en regel alles wat nodig is met in Nederlandse ogen kleine bedragen.

Nederland veranderd
In de jaren dat ik weg ben, is Nederland ook veranderd. Als ik nu door Amsterdam loop, voel ik me zelf de buitenlander. Als ik zie hoe daar op alles belasting wordt geheven, dan ben ik blij om in Indonesië te wonen. Naast inkomstenbelasting van maximaal 30 procent zijn er verder vrijwel geen lasten meer.

We hebben in de jaren dat ik hier woon, een prachtig leven opgebouwd. Dat zou mij in Nederland nooit zou zijn gelukt. Ik heb een groot huis in een tropische omgeving en voel me daardoor eigenlijk altijd op vakantie.

Zoals het er nu voor staat, ga ik nooit meer terug. Eén keer per jaar een paar weken vakantie om familie en kleinkinderen te zien, is meer dan genoeg. Na afloop ben ik blij weer terug te zijn.

Hollandse vrienden
Omdat ik toch een Nederlander blijf, heb ik hier wel veel Hollandse vrienden. Als we uitgaan, gaan we vaak naar de Amsterdamse kroeg in Kemang.

Ook wordt hier ieder jaar Koninginnedag met verve gevierd. De ambassade huurt dan een groot hotel af, waar vrijwel alle in Jakarta aanwezige Nederlanders feestvieren. We eten die dag op kosten van de belastingbetaler haring, paling, poffertjes, rookworst en natuurlijk shoarma.

Het Indonesische eten is overigens erg lekker en ik weet nu dat nasi goreng geen Chinees eten is maar gewoon gebakken rijst betekent. Er zijn overal kleine en goedkope restaurantjes waar je kunt eten voor een prijs waar je zelf niet voor in de keuken gaat staan.

Verblijfsvergunning
Mijn vrouw spreekt inmiddels redelijk Nederlands. Wat ons in ieder geval weerhoudt om terug te gaan, is de hele procedure om voor mijn vrouw een verblijfsvergunning te krijgen. Dat hebben ze er in de loop der jaren niet makkelijker op gemaakt.

Ondanks dat we nu 10 jaar zijn getrouwd, moeten we zelfs voor een vakantie van twee weken stapels papieren invullen om een visum voor mijn vrouw te krijgen. Voor mij is een visum geen enkel punt en zelfs zonder corruptie simpel te regelen.

Een goede gezondheid is natuurlijk het belangrijkste. We zijn wel verzekerd tegen ziekenhuisonkosten, maar daar hoop ik nooit gebruik van te hoeven maken.


RNW