Waar zijn mijn Malangse-vrienden gebleven?

Waar zijn mijn Malangse-vrienden gebleven?


In Surabaya heb ik mijn schoolvrienden gelukkig weer terug gevonden, maar ook in Nederland word ik nog omringd door Surabayanen. Vrienden van (toen) mijn lagere school, en middelbare scholen … het is geweldig als je het kan en mag ervaren! Ook nu nog als ik op vakantie ben in Surabaya en daar een paar dagen verblijf, dan is het altijd raak en bijna elke keer organiseren mijn ex-schoolvrienden weer een kumpulan in Surabaya. Tot en met heden worden de kumpulans van oude schoolvrienden vaak gehouden in restaurant Hari-Hari aan de jalan Musi. De manager van dit restaurant een zekere Richard heeft zijn best gedaan om een beetje de Nederlandsetaal te leren van zijn moeder en vrienden, zelf komt hij uit Banjarmasin (Kalimantan).

Mocht je niets te doen hebben in Surabaya met een groepje of individueel, ga gerust een kijkje nemen in restaurant Hari-Hari, en je zal wel altijd mensen daar ontmoeten die ook een beetje de Nederlandse taal spreken. Het eten is prima en de sfeer daar is heel gezellig, dus Surabayanen ga gerust naar dit restaurant.

Maar mijn probleem is eigenlijk Malang! Want in Malang had ik ook op de lagere school gezeten en wel tot de vierde klas op de Christelijke “Boering-school” en toen werd mijn pa overgeplaatst naar het Delta gebied, dus gingen wij in Surabaya op school. Maar bijna nooit heb ik tijdens mijn vakanties in Malang ooit weer mijn klasgenoten ontmoet, hoe bestaat het eigenlijk? En Malang vind ik altijd een van mijn mooiste jaren tijdens mijn lagereschool periode. Malang was voor mij een mooie, rustige en koele stad. Ik begon daar samen met mijn broer en zuster met kleine optredens in de sociëteit van Malang … met muziekmaken tot toneelspelen, en onze ma regisseerde de toneelstukken.
Oh wat waren het mooie tijden toen in Malang! Trouwens de soos in Malang bestaat nog, maar is verbouwd tot een heel mooi 4 sterren hotel,…” Hotel Graha Cakra “ en ook daar hebben we een paar keer gelogeerd met gemengde gevoelens! Met gemengde gevoelens bedoel ik eigenlijk, je bent blij en gelukkig dat je in Malang in een prachtig hotel kon logeren, waar je daar vroeger in je jeugdjaren vaak Sinterklaas vierde met je schoolvrienden en kleine optredens deed voor je school maar eigenlijk niemand meer hebt ontmoet zoals schoolvriendjes uit die Malangse tijd! Je bent blij maar toch ook een beetje teleur gesteld … Sporadisch ontmoet ik Malangse schoolvrienden in Holland maar ook in Malang, terwijl ik ze nog altijd in mijn herinneringen heb … ik weet nog hoe ze heten en waar ze ongeveer woonden.
Dan denk ik eigenlijk aan de jongens van het PJOJ, Arend Krans, Dolf Theofilis, Guus Buutveld, Ferdinand Pfaff, Horst Zinke …en dan jongens als Guus Bos, Harry Mambu, Franky Raas, Theo Meijer …en meisjes als Swatje, Sri Asmoeadji, Lineke en Lola Preijers …waar zijn ze allemaal gebleven?



Guus Bos en Arend Krans heb ik inmiddels al een paar keer ontmoet hier in Holland! Vaak droom ik nog over die mooie tijd in Malang en dan zie ik me nog als die kleine Ed Brodie tussen mijn vrienden wandelend langs de mooie Ijen Boulevard en even langs juffrouw de Boer om een glaasje stroop bij haar te drinken. Waar blijft die mooie onschuldige tijd en waar blijven die beste vrienden en lieve vriendinnen van mij?

Ik hoop ze nog te ontmoeten en mocht dat dan niet meer gebeuren dan wens ik hun nog een lang leven tussen hun geliefde kinderen en kleinkinderen … God bless you friends and I love Malang for always!
Ed Brodie (Malang – Surabaya)

Stichting Adinda