Smakelijk eten

Smakelijk eten
Geplaatst door redactie op september 11, 2011 // Laat een reactie achter


Door Annelies Gijse

Een van de dingen waar ik me vroeger altijd op verheugde als ik naar Indonesië ging, was het eten. Ik at ook overal, in iedere warong, in elk stalletje, het maakte me niet uit. En als ik met het vliegtuig terug naar Nederland moest, dan nam ik nog even gauw een bakso.

Inmiddels zijn mijn ideeën over het Indonesische eten enigszins veranderd. Ik heb nu kinderen en die mogen van mij geen bakso eten. Weet jij veel wat er allemaal in zo’n bakso-bal zit? En de tomatensaus die gebruikt wordt is zo onnatuurlijk rood, dat er wel eens heel erg veel verkeerde kleurstof in zou kunnen zitten. Daar gaf ik vroeger niets om, maar ik wil het mijn kinderen niet aandoen.

Gelijk heb ik inmiddels wel gekregen. Een hele poos geleden hebben de media ons fijntjes laten zien dat er in het voedsel hier rijkelijk met formaldehyde wordt gestrooid. Tahu, bakso-ballen, vis, vlees… alles bewerkt met formaldehyde zodat het langer houdbaar en aantrekkelijk blijft. Het lastige is dat je niet weet welke waren wel en welke waren niet zijn bewerkt, want er is hier geen keurmerk. Een merk dat op de tv als kwalijk wordt genoemd, kan morgen meteen van naam veranderen. En van blikvoedsel ga je je zo langzamerhand ook afvragen hoe dat geconserveerd is. Van groente en fruit vraag je je af of het op een vuilnisbelt of op gezonde grond is gekweekt. Maar helaas, je kunt het niet aan het uiterlijk van de etenswaren zien.

Van een bevriende agrariër hoorde ik dat de heerlijke aardbeien die hier in de winkels liggen, lokaal in de bergen gekweekt, ook niet zo gezond zijn. Als ze zijn geoogst en klaar staan voor vertrek naar de klanten, gaat er namelijk nog even een grote sproei gif overheen, zodat ze er zo lang mogelijk mooi uit blijven zien.
En geloof het of niet, er schijnen meloenen ingespoten te worden met rode kleurstof, zodat ze er lekkerder en sappiger uitzien. Wat zou er met ander fruit en groenten gebeuren?

Mijn man is uiterst voorzichtig. Ik mag van hem bijvoorbeeld ook geen ikan asin, gedroogde vis, kopen in de supermarkt. Dat leek me toch echt overdreven. Maar hij heeft gelijk gekregen. Op een dag zagen we op de tv een documentaire over een ikan asin-drogerij. In beeld een heerlijk uitziende visfilet, mooi vers wit vlees. Op de achtergrond werd door de onherkenbaar gemaakte eigenaar van de drogerij verteld hoeveel last ze bij het drogen van de vis hebben van vliegen – door de consument als vies beschouwd, en infecterend. Dus ongewenst. Deze drogerij had daar een afdoende oplossing voor gevonden. En tot mijn afschuw zag ik een busje insecticide open geschroefd worden, waarna de inhoud met de hand rijkelijk over die mooie visfilet werd besprenkeld en ingesmeerd! Mijn mond viel open van verbazing.
Ook geen ikan asin meer.

En tot slot hebben de supermarkten er ook nog een handje van om de spullen waarvan de houdbaarheidsdatum verstreken is niet uit het schap te halen.

Het is wat, om in een paradijs te wonen. Je gaat verlangen naar ontbijtkoeken en gezonde bruine boterhammen met kaas, en ’s avonds naar een slavinkje van de keurslager….

Aziatische Tijger

Wat is die "Aziatische tijger" toch een hypocriete bangerik.
Iedereen die in de Nederlandse voedsel industrie en/of horeca werkt of gewerkt heeft, weet dat het hier geen haar beter is.
Mijn jongste zoon heeft in zijn studententijd gewerkt in een zeer gerenommeerd restaurant in Bloemendaal (ik ga geen naam noemen) als afwasser waar zeer bekende rijke mensen mensen wekelijks kwamen eten (o.a. Martin Schröder, je weet wel van Martinair, en vele anderen).

Ik ga geen details vertellen, maar ik kijk helemaal niet op van de verhalen van de "Aziatische tijger".
Ze kan zich beter "Tijgerin" of "bangerik" noemen.

Een dochter van mij werkt bij een supermarkt. Als bijvoorbeeld het gehakt over datum is dan gaat het tegenwoordig naar een bedrijf, die daar sterke kruiden aan toevoegt en retourneert als "gekruid" gehakt netjes voorverpakt!. En ook met ander vlees/kip producten. Voorheen deden ze dat zelf, maar dat mag niet meer in de supermarkt, het moet nu voorverpakt zijn, voor de hygiëne heet dat........


Ach overal wordt geknoeid met eten. Ook hier, maar dat wordt netjes "onder de pet" gehouden.

Ik ben echt niet bang om producten uit Indonesië te kopen en op te eten. (veel te lekker !!!!!!).
Ik heb 15 jaar van mijn jeugd in Indonesië doorgebracht en 2x er heen gegaan.
Voor een echte Belanda zou ik niet aanraden om bij een kaki lima (stalletje langs de weg) te gaan eten, maar ik doe het wel en er gebeurt niks. Het is gewoon lekker en misschien ben ik wel immuun geworden door mijn jeugdjaren?


DK