Bommen, complotten en onzin

Bommen, complotten en onzin


Weblog Zuidoost-Azië

Michel Maas
30-9-2011 08:24

Ik heb Abu Bakar Baashir een paar keer geïnterviewd. In een van die interviews hadden we het over de bommen die in 2002 in Bali ontploften. Een zelfmoordenaar blies zich op in een vol café in Legian, en toen iedereen in paniek naar buiten rende ontplofte daar, aan de overkant van de straat een zware autobom die een gat in het asfalt sloeg en een discotheek in lichterlaaie zette. 202 mensen kwamen om, de meesten jonge toeristen. Ik heb hun lijken gezien, opgestapeld in het mortuarium van het ziekenhuis in Denpasar, en ik zie ze soms nog als ik mijn ogen sluit.

Abu Bakar Baashir was de geestelijke vader van de terroristen, en vermoedelijk meer dan dat: hun leider, of ‘amir’ (wat hij natuurlijk ontkent). Bashir keek mij aan, en zonder met zijn ogen te knipperen, zei hij dat dit het werk was van de CIA. Getuigen hadden een raket zien overvliegen (in het donker) en uit die raket was een ‘mikronuklir’ naar beneden gegooid, een mini-kernbom, en die was precies op de plek terechtgekomen waar Bashir’s vrienden een klein onschuldig explosiefje hadden neergelegd.

Hoe gek kun je het verzinnen.

Maar nog gekker is, dat ik dit verhaal sindsdien voor waar heb horen vertellen door tal van mensen in Indonesië. Dezelfde mensen die zeker weten dat de aanslag op het World Trade Center het werk was van de joden en de CIA samen.

Je haalt je schouders op en denkt: jaja.

Maar dan ontploft er een zelfmoordbom in een kerk in Solo. Een week nadat er in Ambon een onverwachte uitbarsting van geweld was. En een paar maanden na een bom in Cirebon. En in een periode waarin er opvallend veel radikaal geweld is tegen christenen en religieuze minderheden, her en der, op Java, Sulawesi en Lombok.

En dan hoor je jezelf in het Radio1-Journaal zeggen dat er druk wordt gespeculeerd over wat en wie er achter al dat geweld zou zitten.

Want er zijn zoveel vraagtekens.

De gevechten op Ambon werden ontketend door opruiende sms’en over een moslim die door christenen zou zijn vermoord. Tegelijkertijd werden op Java _ ook per sms _ moslims opgeroepen voor een heilige oorlog op Ambon. Wie stuurde die sms’en? Waarom? Waar was de politie?

Radikale knokploegen vallen kerken aan en moskeeën van een kleine moslim-sekte, en kunnen opmerkelijk gemakkelijk hun gang gaan.

En nu die bommen in Cirebon en Solo.

Wie zouden daar achter zitten? Vraagt de presentatrice.
Mijn antwoord klinkt in Nederlandse oren ongetwijfeld een beetje als ‘CIA’…
Delen van leger en politie, politieke krachten. De verkiezingen van 2014 zouden zelfs hun schaduw vooruit kunnen werpen: rotzooi kan een goede voedingsbodem zijn voor een machtswisseling.

Het is allemaal denkbaar in Indonesië.

Toen tien jaar geleden duizenden strijders van de ‘Laskar Jihad’ naar Ambon trokken om daar tegen de christenen te vechten werden zij hartelijk verwelkomd door de autoriteiten. Het leger speelde een duidelijke actieve rol in de strijd die van 1999 tot 2004 op Ambon woedde tussen christenen en moslims.

Een voormalige chef staf van het leger, Kivlan Zen, heeft onlangs in een boek toegegeven dat organisaties als Laskar Jihad door het leger zelf waren opgericht, om vuile klussen op te knappen of om onrust te stoken, waar het leger dan weer profijt van had. (Als er onrust is, is er subsidie, geld voor wapens, voor munitie, voor kazernes).

Ook de militante knokploeg FPI, berucht voor het in elkaar slaan van bars en discotheken en het platbranden van dorpen van de kleine Ahmadiyah-sekte, zou zijn opgericht en ondersteund door leger en/of politie. De tiende verjaardag van de knokploeg werd onlangs in ieder geval bijgewoond door het hoofd van de politie en de gouverneur van Jakarta.

Dat Al Jazeerah meldde dat hooggeplaatste militairen zelfs de hand zouden hebben in de bomaanslagen van de afgelopen twaalf jaar, inclusief Bali, verbaasde eigenlijk niemand hier.

En in 2014 zijn er presidentsverkiezingen. De huidige president Susilo Bambang Yudhoyono mag na twee termijnen niet meer meedoen, en er is geen duidelijke opvolger, dus de macht ligt voor het grijpen. Onrust kan een goede voedingsbodem zijn voor een machtswisseling. (Opiniepeilingen zeggen dat veel Indonesiërs hunkeren naar een sterke man als president, en zo’n sterke man moet zich eerst ergens kunnen bewijzen, nietwaar?)

Het is allemaal mogelijk. Want het is allemaal al eerder gebeurd.

Het verleden heeft geleerd dat ‘toeval’ in Indonesië vaak blijkt te zijn georganiseerd. Weinig gebeurt hier zomaar.
Ook zelfmoordenaars kunnen handig zijn, als je speelt om de macht. Zij denken dat zij zich opblazen voor Allah, maar wie weet in welk masterplan zij zonder het te weten meespelen.

Er zijn intussen, na ‘Solo’ al een paar zelfmoordvesten gevonden in Ambon. Dat kan wijzen op een verband… Een poging een echte godsdienstoorlog te ontketenen.

Ik zeg niet dat het zo is, maar het is mogelijk.
‘Want dit is Indonesië’, zeg ik in het Radio1-Journaal, en ik hoor de stilte aan de andere kant.
Want dat is Nederland.
Waar zulke complottheorieën ondenkbaar zijn en je al een meesterstrateeg bent als je je tegenstanders effectief kunt beledigen.

Het moet klinken of ik het net over een ‘mikronuklir’ heb gehad die midden in de nacht door de CIA uit een raket uit de hemel bovenop een explosief rugzakje in Bali is gegooid.
‘Jaja’.

Wij geloven niks, maar houden het in de gaten.



--------------------------------------------------------------------------------

1 reactie op “Bommen, complotten en onzin”

Panah Waaier zegt: 30-09-11 om 10:02

Een ding is zeker. De indonesische autoriteiten zijn lang niet altijd te vertrouwen. Op de Molukken heerst enorme onrust…
Ik hoop maar dat de ogen van de wereld op Maluku zijn gericht om zo te voorkomen dat het wederom zo escaleert als in 1999-2004…

Christen en Moslim Molukkers laten zich niet meer zo gemakkelijk uitspelen!

NOS