‘Geef je dromen niet op’

‘Geef je dromen niet op’

Shanti Sibuea (31), student biofarmaceutische wetenschappen


Door Taco van der Eb


Huis: Barnsteenhorst Den Haag
Oppervlakte: 80 m2
Prijs: € 800,- exclusief
Huisgenoten: man en twee kinderen
(2 jaar en 7 maanden)

Waarom ben je naar Nederland gekomen?
‘In Indonesië werkte ik aan de kwaliteitscontrole van medicijnen. Daar staat de medicijnindustrie nog in de kinderschoenen. Het meeste wordt geïmporteerd. We verwachten dat de industrie gaat groeien en daarom worden verschillende mensen naar het buitenland gestuurd om kennis over biofarmaceutica op te doen.
'Ik wilde altijd al naar Nederland. Voor het land, de cultuur, maar ook omdat ik er veel familie heb. Als ik in het buitenland zou gaan studeren, dan leek het me goed om de steun van familie te hebben.
'Vanwege mijn kinderen – ik was zwanger van de tweede toen ik mijn aanvraag voor een visum indiende - kon ik niet alleen naar Nederland. Mijn man heeft langdurig verlof aangevraagd bij zijn werk en is meegegaan. Hij zei: “Je moet je droom niet opgeven.”’

Hoe zijn jullie aan dit huis gekomen?
‘We verbleven eerst bij mijn oom. Via een makelaar hebben we deze huurwoning gevonden. In Indonesië hebben we een eigen huis. Maandelijks kost dat ongeveer 130 euro. We wisten dat het leven hier veel duurder is. Dat betalen we van ons spaargeld en een beurs die ik ontvang. Mijn man mag in Nederland niet werken.
'Eigenlijk wilden we een kleiner huisje, maar omdat we kinderen hebben zijn we verplicht een huis van deze grootte te nemen. In onze cultuur slaapt de baby bij ons, en ook onze zoon doet dat vaak. De tweede kamer is bijna altijd leeg.’
'Omdat ik borstvoeding geef, ben ik meerdere keren per nacht wakker. ’s Ochtends sta ik uiterlijk 6 uur op om de kinderen eten te geven en overdag ben ik de hele dag bij de studie.
'Het is fijn dat ik niet veel tijd kwijt ben aan reizen. In Jakarta doe ik er, door het drukke verkeer, twee uur over om op mijn werk te komen. Hier is alles op schema en het openbaar vervoer is goed.’

Wat mis je uit Indonesië?
‘Mijn familie. Ik heb zes zussen. Mijn ooms en tantes zie ik net zoals mijn eigen ouders. We leven samen in een gemeenschap. In Indonesië is het heel goedkoop om iemand in te huren voor de kinderen. We hadden ook iemand in huis wonen om te koken en de was te doen. Hier moet ik zelf strijken!
'Onze baby hebben we als tweede naam Leiden gegeven, zodat ze altijd zal herinneren wat haar ouders hier hebben meegemaakt.
'Mijn man en ik vinden het allebei erg leuk hier, maar als je nu nog niet getrouwd bent en kinderen hebt, dan wil ik je wel zeggen: maak eerst je studie af en ga dan rondreizen. Begin daarna pas met de rest.’

Door Harmke Berghuis

mareonline.nl