Het spookhuis in Soerabaja
Op weg naar Pasar Kembang (de bloemenmarkt) in Soerabaja met alle soorten bloemen passeerden wij een heel groot landhuis, dat bekend stond als Gedung Hantu of Rumah Setan ('Duivelshuis = Spookhuis'). Het was gebouwd in 1809 door de perfect en landdrost van Oost-Java, J.A. ridder van Middelkoop. Hij was een man van groot aanzien in de stad en de provincie.
Het was een prachtig, statig, groot landhuis met een groot stuk land er omheen. Het zou in Nederland aan de Vecht niet misstaan. Na het overlijden van de landdrost kwam het landhuis in handen van een rijke Chinese familie. De Chinese familie voelde zich daar niet prettig. Lang hebben ze er niet gewoond, daarna stond het leeg en werd het niet onderhouden. Het zag er verveloos uit, maar de muren en het dak waren prima in orde. Volgens de Chinese familie spookte het er.
De geest van de landdrost doolde er 's avonds rond. De mensen die er langs liepen roken de geur van bloemen, zetten er de pas in een keken elke keer om alsof zij werden achtervolgd. Als men met de auto het huis passeerde reed men langzaam en keek men naar het huis met nieuwsgierige blikken. 's Avonds zag men gedaanten en lichtjes in het huis branden die zich steeds verplaatsten. Het ijzeren hek aan de straatzijde waaide knarsend open en klapte luid dicht. De tjemara bomen (een soort dennenboom) lieten hun dennennaalden ritselend vallen.
Op het nabijgelegen Chinese kerkhof werd de wierrook gebrand en zag men ook lichtjes branden van mensen in witte gewaden die offerandes brachten. De geur van bloemen van het ernaast gelegen Europees kerkhof Kembang Kuning (gele bloem) was in de wijde omtrek ook te bemerken. De geuren waren zo sterk dat men er haast door zou worden bedwelmd.
Vaak hoorde men uilen krassen, katten miauwen en honden janken. Al met al een eldorado voor spoken. Wat waren de spookgedaanten? De Chinese eigenaar van het landhuis had een kolonie zwaluwen in het landhuis. De salangaan of klipzwaluw of burung walet, maakt nesten uit speeksel dat uit klieren komt onder de tong, Sinds eeuwen worden deze nesten als lekkernij beschouwd in China. Men maakt er ook in Indonesië vogelnestjessoep van. De eetbare vogelnestjes brachten geld op. 's Avonds kwamen er mensen met zaklantaarns de eetbare vogelnestjes plukken. Dat waren dan de spoken. Landlopers en dieven bood het spookhuis onderdak. De politie hield er af en toe een razzia. Velen bleven het toch het spookhuis noemen van Soerabaja.
Frank Neijndorff
OWTS
tjibertjop
Kind van 2 culturen
di 10 maa 2009 - 14:50