1932/Indonesie en Nederland

surabaya.


1932/Indonesie en Nederland

ik heb voor mijn lim interview een dame van 70+ afkomstig uit Indonesië geïnterviewd. Deze mevrouw wilde helaas niet teveel kwijt over haar leven.


Ik ben geboren in Surabaya, Indonesië op 31 december 1932. Ik heb 1 broer en 3 zussen, ik ben de jongste.
Mijn vader was een vertegenwoordiger en mijn moeder was achteraf gezien al een heel geemancipeerde vrouw. Zij had 2 broers en 1 zus en haar broers hadden allebei een hoge functie. Haar zus was licht verstandelijk gehandicapt, dus zij zorgde ook altijd voor haar zusje.
Mijn vader bleek later ook een andere vrouw buiten te hebben, toen mijn moeder dat te weten kwam, heeft zij radicaal met hem gebroken en wilde niets meer met hem te maken hebben, ondanks de vele smeekbeden dat hij heel veel spijt had en vergiffenis aan haar vrouw, maar zij had haar trots en wilde hem niet terug, zij vond het een erg grote schande. Zij zorgde toen voor haar gezin, zij had toen 4 kleine kinderen en zij nam ook de zorg van haar zusje opzich. Zij was een harde werker en met de jaren kwam zij hogerop en kreeg een hoge functie en hadden wij het goed.

Ik had een onbezorgde jeugd tot mijn 9de jaar, toen werden we bezet door Japan en werden we gevangen genomen en in kampen geplaatst, de mannen en jongens gescheiden van de vrouwen en kinderen.
In 1945 werden we bevrijd, toen begon de strijd om de onafhankelijkheid van Indonesië uit.

We gingen weer na school, ondanks dat je een paar jaar geen onderwijs had gehad. Het leven ging weer verder.
Op 27 december 1949 wordt Indonesië onafhankelijk als Verenigde Staten van Indonesië. Alle Nederlandse staatsburgers in Indonesië moeten kiezen tussen de Nederlandse of Indonesische nationaliteit. De keuze tussen in Indonesië blijven of het land verlaten was een groot dilemma, met name voor de Indo-Europeanen (= indo of indische mensen). In totaal zullen ongeveer 300.000 Nederlanders en Indo-Europeanen naar Nederland repatriëren en migreren.

Ik werd verliefd en trouwde in 1952 en in 1954 moesten wij Indonesië verlaten en naar Nederland vertrekken met de boot. In januari 1955 kwamen wij met de boot in Amsterdam en ik kan nog heel goed herinneren dat het heel erg koud was, we kwamen midden in de winter aan. Ik kreeg uiteindelijk 3 dochters, maar na 13 jaar strandde mijn huwelijk. Dat was een zware periode. Ik ging part-time werken en zorgde voor mijn kinderen. Een paar jaar later ontmoette ik mijn huidige echtgenoot en we trouwden en hij accepteerde mijn kinderen als zijn kinderen.
Wij zijn een paar jaar geleden met zijn allen op vakantie gegaan naar Indonesië.
Wij zijn toen voor het eerst na al die jaren weer terug naar Indonesie, wat erg emotioneel was, om na al die jaren weer terug te gaan naar je geboorteplaats en bijna alles veranderd is. Daarna zijn wij meerdere keren teruggegaan, ook naar Maleisië , Singapore en Thailand, waar een oom van mij is overleden, toen hij moest werken aan de “Birmaspoor”.

Mijn kinderen zijn alle 3 gelukkig getrouwd en ik heb 5 kleinkinderen. Wij gaan regelmatig naar Indonesie met een van de kinderen en/of kleinkinderen. We beleven dan de gekste avonturen en ze luisteren graag naar de verhalen van vroeger.
.
Nu ik ouder word, herinner ik dat ik als klein meisje op het erf speelde, op ons erf stond een grote mangoboom ,i n die boom was en aap, die de rijpe mango voor ons uit de boom haalde.
Ik speelde ook vaak met mijn broer die heel bedreven was met de katapult, wij haalden altijd kattekwaad uit. Maar het zijn mooie herinneringen, we leefde altijd buiten, hier in Nederland leven wij eigenlijk binnen.
Ik heb het, nu ik ouder word, ook heel vaak koud, misschien mis ik mijn vaderland met de lekkere,warme zon

sociaalverhaal.nl