Mijn "verloren" Indische vrienden uit Surabaya

Mijn "verloren" Indische vrienden uit Surabaya

Ingezonden door Franko op ma, 05/11/2012 - 13:52
Indo's in Indonesië


Al eerder had ik het over mijn Indische-vrienden uit Surabaya in onze website. Ik wil echter nu graag wat over hun vertellen in deze rubriek "verhalen" alhoewel het geen verhaaltje is maar waargebeurde momentendie ik heb moeten meemaken!
Elke keer als ik in Indonesië ben, liever gezegd Surabaya dan ontvang ik telefoontjes van vrienden die me op de hoogte stellen over mijn ex-schoolvrienden of kennissen die erg ziek zijn of reeds zijn over-leden. Natuurlijk zijn dat geen leuke berichten maar vervelende berichten die heel droevig zijn voor mij. Per slot van rekening waren ze mijn trouwe makkers met ieder hun eigen herinneringen en verhalen die ik in mijn hart sloot. De ene waar ik altijd trots op was, de andere die mij had gered en zonder zijn aanwezigheid zou ik er nu niet meer zijn of had ik één arm moeten missen. De andere die me in de muziekwereld heeft meegetroond en me meer muziekervaring heeft gegeven. In die tijd dat wij samen optrokken hadden we veel leuke en gezellige tijden meegemaakt ...kortom allemaal vrienden met een eigen herinnering. Om eerlijk te zeggen ... nooit eerder heb ik aan deze dingen gedacht en nooit had ik durven denken dat ik dit allemaal kon meemaken!
Uiteraard was ik blij en gelukkig als ik mijn oude vrienden terug zag ... weer die oude verhalen over vroeger, over onze vriendinnen, onze vechtpartijen en over onze lange vakanties. Met een hart vol geluk ga ik dan weer naar huis ... naar ons huis in Nederland, bijna zo'n hele dag in het vliegtuig. Helemaal naar de andere kant van de wereld ...maar nooit eerder kreeg ik gedachten over ziektes of overlijdens berichten. Tot dat je zoiets overkomt ...je voelt je alleen ... verdrietig ... en niemand kan je op dat moment troosten ...je moet het zelf verwerken, niemand om je heen kan het gevoel in je verlichten ...je bent kapot van binnen! Van de één op andere dag krijg je een berichtje dat je schoolvriend uit Malang ... Rudy Anakkota is overleden! Op dat moment ben je in Nederland en kan niets doen ... een vriend die me had gered, geholpen toen ik een jongetje was van ongeveer 9 jaar. Ik rolde van een stijle trap ... een Siphon water irrigatie gebouwd door Nederlanders ergens ten westen van Malang, tig-meters hoog in een V-vorm. Rudy was al eerder, op iets meer dan de helft, naar beneden en kon via een andere trap ertegenover weer naar boven! Ruud zag me naar beneden rollen, duwde opzij van de trap en ik bleef vast hangen aan een oleander struik. Met z'n allen hebben ze me naar een dokter gebracht ergens in dat dorpje en Rudy had me op zijn fiets weer naar huis gereden ... hoe? Dat weet ik niet meer, maar weet wel dat Rudy Anakkota mijn redder was ... Rudy zat toen in PJOJ te Malang, en kwam bijna elke zondag met vrienden op de fiets naar suikerfabriek Kebon Agung ... en mijn ma zorgde voor een gezamenlijke etentje met m'n viendjes in de tuin of garage ...vaarwel Rudy, God bless you!

Johnny Johnson oftewel Johnny Muller ... was drummer in de band van mijn broer Les, genaamd "Puspa Remaja" ... Johnny uit Surabaya verdiende met drummen een centje bij in de band van mijn broer en ik was de 2de solo-guitarist. Bert de Fretes speelde basguitaar en Mansje Telwe rythm-guitaar. Vaak logeerden de jongens van de band bij ons op de onderneming en konden het hele week-end reperteren. Maar Johnny was altijd erg aardig en we konden het goed met elkaar vinden ondanks onze leeftijdverschillen. Johnny hebik nog vaak terug gezien tijdens mijn vakanties in Surabaya ... altijd was Johnny Muller aanwezig als wij in Resto Hari-Hari bij elkaar zitten en weer over vroeger spraken. Johnny heeft het heel moeilijk gehad maar geen punt ik betaalde zijn drank en eten en als ik weer Surabaya verliet dan gaf ik hem een zak-centje ...we omhelsden elkaar en wensten elkaar met God Bless You pal! Johnny is helaas vorig jaar overleden ...The old drummer never comeback ...rust in vrede, bung!

Berty Ros een echte Indische vriend van mij, samen op school gezeten op de SMP Sint Jozef was zanger van onze schoolband. Berty was een gezellige Indo, kon leuk zingen en was populair bij de Indonesische meisjes. Later ontmoette ik hem geregeld en het meest in ..jahh weer Resto Hari-Hari Van wie hij het wist mag joost weten maar hij was er altijd bij als Inge en ik tijdens een kumpulan waar ook in Surabaya werden uitgenodigd. Heel stiekem komt hij dan naast me zitten en dan komen onze spannenste verhalen weer naar boven. Berty Ros is een gezellige jongeman met streken, maar had toch een lief karakter ... wilde altijd in mijn aanwezigheid zijn, maar wou zich nooit opdringen of de aandacht trekken. Berty is een gezellige, muzikale en vlotte Indische jongeman. Onlangs hoorde ik van vrienden, dat Berty voor zijn huis was gestruikeld en uren was blijven liggen totdat mensen hem zagen en hem naar het ziekenhuis hadden gebracht ...maar het mocht niet baten, Berty is in het ziekenhuis gestorven ... weer een leuke Indische vriend weg van Surabaya ...God bless you, Berty! Ik zal je erg missen, pal!

Jopy Lutam, wie kent hem niet uit Surabaya? Bijna iedereen kende hem ... de bekende sportman in Surabaya ...kon goed voetballen, een goede volley-bal speler, een bekende race-fietser, trainer van de altijd winnende Surabayaanse wandelmarsgroep JWI. Kortom een geweldige sportman was hij! Natuurlijk hoorde ik vroeger al die mooie verhalen over onze Jopy Lutam. Als kleine jongen logeerde ik vaak bij mijn neven Max en Ukky Monteiro en hun vader was weesvader van de jongens van JWI te Surabaya. Jopy liep op z'n handen als de beste ...sterker nog hij liep opzijn handen op het dak van het weeshuis JWI ...ik weet zeker dat jullie me niet geloven, jammer dan voor jullie ...maar het is echt waar beste lezers!!

Jopy Lutam heb ik weer ontmoet in Bandung, toen ik werd uitgenodigd door Radio Chevy te Bandung voor een interview. Precies op die dag was Jopy aanwezig in de studio, en zo hadden we sinds tig-jaren elkaar weer ontmoet! Het klikte tegelijk tussen ons en begonnen uiteraard weer te kletsen over Surabaya, over JWI en over zijn sport! Op de Indischekumpulans in Bandung aan de jln.Setia Budhi in het huis van Roos Albert hebben we weer ouwe koeien uit de sloot gehaald, en natuurlijk weer gelachen .. Onlangs kreeg ik een email uit Bandung met het bericht dat onze Surabayaanse allround sportman was overleden ... Rust in vrede, bung Joop!

Zo zie je maar beste lezers, ik ben mijn oude sobats kwijt ... maar ik had het geluk dat ik nog een paar keren met deze vrienden kon praten over onze jonge jaren en nog met elkaar heb mogen genieten van het zamen zijn ... in Bandung en Surabaya.

Ed Brodie
secr. Stg.Adinda