Gikoko handelt in lucht die er niet is

dinsdag 7 april 2009 door Elske Schouten

Gikoko handelt in lucht die er niet is


Nu lopen de vuilnisverzamelaars nog op de vuilnisbelt tussen de bulldozers, wat gevaarlijk is

Vrijdag was ik op de vuilnisbelt van Bekasi voor een bezoek aan een bijzonder leuk bedrijf. Gikoko, eigendom van een Japanse familie met Chinese roots, produceert CO2 - rechten. Oftewel: het bedrijf verkoopt lucht die níét geproduceerd is.

Volgens het Kyoto-protocol hoeven rijke landen zoals Nederland niet alle CO2 - besparingen die ze hebben beloofd zelf te bewerkstelligen. Ze mogen ook ‘CO2 - credits’ inkopen uit het buitenland. Het komt erop neer dat een bedrijf als Gikoko zorgt dat een vervuilende fabriek of vuilnisbelt of wat dan ook, minder CO2 of andere broeikasgassen de lucht in jaagt. Elke ton CO2 die zo niet in de lucht verdwijnt, mogen ze verkopen aan overheden, die die ton CO2 weer bij hun eigen besparingen mogen rekenen.

Gikoko was eigenlijk gewoon een ingenieursbedrijf dat generatoren produceert. Maar een aantal jaar geleden ontdekte het bedrijf het Clean Development Mechanism, zoals dit CO2 - handelsysteem heet. Al weet directeur Joseph Hwang niet of hij eraan was begonnen als hij had geweten hoe lastig het bureaucratische gedoe eromheen was, vertelde hij. Maar goed, daarover meer in een artikel dat binnenkort in NRC Handelsblad staat.

De vuilnisbelt in Bekasi zag er al netter uit dan andere vuilnisbelten. Een deel van de berg was bedekt met plastic, zodat het methaangas dat de bacteriën in het vuil produceren, niet in de lucht verdwijnt maar via buizen naar de installatie van Gikoko wordt gevoerd. Daar wordt er of elektriciteit van gemaakt, of het wordt gewoon verbrand. Dat levert wel veel CO2 op, maar dat is nog altijd minder schadelijk dan wanneer het methaangas gewoon in de lucht was verdwenen.


Joseph Hwang

Als de installatie volledig operationeel is, zal de hele vuilnisbelt bedekt zijn met plastic. Dat heeft wel consequenties voor de honderden mensen (en kinderen!) die op de vuilnisbelt werken, op zoek naar materialen met nog een beetje waarde. Gikoko wil het zo regelen dat zij op een speciale plek door het nieuwe afval heen kunnen zoeken, voordat het op de grote hoop wordt gegooid. Dat is ook veiliger voor de mensen die er werken: een paar jaar geleden kwamen nog ruim twintig mensen om door verzakkingen in een andere vuilnisbelt in Bekasi, vertelt Hwang. Het bedrijf steekt ook 7 procent van de omzet in het verbeteren van de levensstandaard van de vuilnisbelt-werkers.

Gikoko is op deze manier bezig vier vuilnisbelten in Indonesië te moderniseren, zodat ze minder broeikasgassen opleveren en zodat de mensen die erop werken veiliger zijn. Maar als de procedures niet makkelijker worden en zolang er onzekerheid blijft over het vervolg van het klimaatverdrag in Kyoto, dat later dit jaar wordt bedisseld in Kopenhagen, denkt Hwang dat het hierbij zal blijven.


NRC