Column van wethouder De Putter: Van Rindu-Pulang en Bangga

Column van wethouder De Putter: Van Rindu-Pulang en Bangga

In de TCTubantia van 20 maart 2013 stond in het algemene deel een mooi artikel met de titel Wierdense Molukkers `klaar voor de toekomst. Een artikel waarin de journalist Gerard Smink uit de doeken doet hoe Molukse gemeenschap en Gemeente al lang samen optrekken in een totaalproject.

Allereerst, samen met de SWWE, de huizen gerenoveerd, vervolgens de openbare ruimte aangepakt totdat het weer een fraai geheel is. Dit stuk van het verhaal is afgesloten met de onthulling van de monumenten in de wijk en de nieuwe straatnamen. U zult zich ongetwijfeld de berichten daarover nog
kunnen herinneren. TCTubantia schreef er uitgebreid over.


Na de huizen en de straten, het laatste deel in het totaalproject: `Samenleven Molukse gemeenschap Wierden'. Dit project wordt deze week afgesloten met een Culturele Manifestatie. Een belangrijk moment daarbij is de presentatie van een boek.


Van Vossenbosch naar Wierden

Dari mana datang.......dari Vossenbosch sampe Wierden. Van waar kom je.....van Vossenbosch naar Wierden. Een fotoverhalenboek dat de werkgroep Schatkamer heeft samengesteld. Een boek dat een groot stuk geschiedenis laat zien van de Molukkers in Wierden. Omdat de werkgroepen (Schatkamer, Ouderen en Jongeren) mij benoemd hebben tot ambassadeur van het project, heb ik de eer om een voorwoord te mogen schrijven. In dat voorwoord laat ik u een stuk meelezen:


Een paar maanden geleden bij een bijeenkomst in Kandjoli, krijg ik de vraag van de samenstellers van dit fraaie boek of ik het voorwoord wild schrijven. Natuurlijk wil ik dat, graag zelfs. Ik beschouw het namelijk als een eer, vergelijkbaar met zelf de koffie in mogen schenken als ik op bezoek ben bij tante Ibe. Mensen uit de Molukse samenleving begrijpen ongetwijfeld hoe ik de relatie leg tussen zelf koffie schenken en eer. Voor mensen die dit niet doorgronden, vraag het vooral even na. U heeft dan ogenblikkelijk een gesprek dat u dichter bij de Molukse cultuur brengt.

Als wethouder van de gemeente Wierden ben ik nauw betrokken bij het project "Samenleven in de Molukse gemeenschap". Een mooi project dat een tweeledig doel heeft. Aan de ene kant de Nederlandse samenleving vertrouwd maken met de Molukse cultuur, aan de andere kant ervoor zorgen dat mensen met
een Molukse achtergrond hun weg in de Nederlandse samenleving vinden.

Dit boek heeft daar een dubbele rol in denk ik. Mensen die zich willen verdiepen in de cultuur en geschiedenis van de Molukkers in de gemeente Wierden, kunnen hier een schat aan kennis en herinneringen opdoen. Voor hen is het wellicht een zogenaamde A ha erlebnis; "Ooh zat dat zo'"

Voor de Molukse plaatsgenoten is het wellicht een zogenaamde "O ja erlebnis", "Och ja zo zat dat!" Allerlei gebeurtenissen, mensen, plaatsen herleven bij het vastleggen ervan. U kent dat wel. Ik ervaar het zo. Uit de kast van mijn moeder kwamen alle fotoboeken tevoorschijn die ze in haar leven verzameld had. Op het moment dat ik ze doorblader komt het verleden weer tot leven. Het is net of het verleden dan weer dichtbij is, zo dichtbij dat je het bijna kunt vastpakken.

En deze rol vervult Dari mana datang.... natuurlijk ook. Het is of je het verleden weer even kunt vastpakken. Met alle aspecten; de onzekerheid, de blijdschap, het verdriet, het plezier samen, het verlangen naar de warmte van de Molukken, rindu-pulang, de geuren van de keuken, het malen met de vijzel, etc, enzoverder

In de recente jaren heb ik gemerkt dat boeken die vertellen over de geschiedenis of archieven natuurlijk iets verhalen over hoe zaken feitelijk gegaan zijn.De echte betekenis van die geschiedenis leer je pas als ze tot leven komt. Tot leven door de verhalen van het gewone dagelijks leven, door de geschiedenis van mensen. Zo is de kijk op de Molukse samenleving een stuk verrijkt door boeken als "Kazernekind", "Zo Nederlands als wat" en "De verzwegen soldaat" om er maar eens drie te noemen. En op dezelfde manier brengt dit boek de Molukse geschiedenis tot leven, omdat het over het dagelijks leven van mensen gaat.

De presentatie van het boek is een moment van nog even terugkijken, met een zeker heimwee, rindu pulang. Maar ook vooruitkijken. Vooruitkijken naar de toekomst vanuit de kracht van de Molukse gemeenschap, met de trots die daar bij hoort, banga.

Samen

Als u dit leest, is de Manifestatie al begonnen. De slotwoorden van mijn toespraak op 21 maart 2013 bij dit markeringspunt in de geschiedenis van Molukse gemeenschap zullen zijn: Ik wens alle lezers in de eerste plaats veel lees- en kijkplezier. Veel mijmeringen over hoe het was. Maar vooral wens ik ons toe dat we de weg naar de toekomst ook weer samen zullen bewandelen in de goede harmonie die we opgebouwd hebben

Nieuwsbank