Gisteren heb ik hiernaar gekeken op aanraden van Marlies, zij gaf mij de tip dat dit op Nederland 2 zou komen om 20.15.
Zij belde me op en zei dat deze uitzending zou komen en dat ik dat vast erg interessant zou vinden.
Weer wordt hier duidelijk hoe hypocriet de Nederlandse regering zich gedraagt en zeker naar de Molukse gemeenschap.
Nederlandse militairen en Molukkers hebben zij aan zij gevochten tegen Indonesiërs en kregen de beloften dat zij een eigen staat, de Molukken, zouden krijgen.
Alle beloftes zijn verbroken en de Molukkers zijn in de kou blijven staan en volkomen bedonderd door de Nederlandse regering.
En dan vindt men het nog raar dat de Molukse gemeenschap verbitterd is geraakt?
Men heeft ook jarenlang gestreden voor een onafhankelijk Molukken.
In die tijd werden alle Indo's hierop aangekeken, want Nederlanders zagen geen verschil tussen Molukkers en Indo's. Begrip voor de actie was ver te zoeken, vanwege het geweld.
Maar geweld was helemaal niet de bedoeling, men wilde alleen aandacht voor hun eisen.
Mijn vriend destijds, een Indo, zat in een café en werd daarop aangesproken en ook al zei hij dat hij daar niets mee te maken had, men geloofde hem niet. Men dacht dat alle donkere mensen Molukkers waren, zei hij.
De kapers werden allerlei beloftes gedaan, terwijl men wist dat die toch niet zouden worden ingewilligd.
Dan slaat onder de kapers de paniek toe en dat mondde uit in geweld.
De trein is bestormd en alle kapers zijn gedood op één na. De vriend van Noor.
Men vindt dat geweld niets oplost, maar leugens en bedrog van de Nederlandse regering lost ook niets op
en dat leidde uiteindelijk hiertoe.
Wij weten allemaal hoe Nederland in haar koloniën heeft huisgehouden.
Natuurlijk zijn er ook goede dingen gedaan, maar dat betreft meer het aanleggen van wegen en het zetten van gebouwen,
dan dat men werkelijk iets voor de bevolking zelf heeft gedaan.
Of heb ik het mis?
Alles wat men van de regering kreeg moest tot op de laatste cent worden terugbetaald.
Daarom snap ik ook als men verbitterd is te zien dat mensen die hier nu in Nederland asiel krijgen,
van alles van de regering krijgt en een uitkering, die zij niet hoeven terug te betalen.
Maar daar kunnen de asielzoekers zelf niks aan doen.
Herinneringen aan de Punt
Zij halen herinneringen op aan die bizarre dagen in 1977 en aan
Noor (Terence Schreurs), de eerste vrouwelijke terrorist van Nederland,
die in de bewuste trein terechtkwam vanwege de liefde.
Zij mocht van haar vader niet met de jongen omgaan waar zij zoveel van hield.
Eén van de gijzelaarsters barstte in tranen uit toen zij zag dat Noor neegeschoten was.
Want zij hadden in de trein een band gekregen.
Aan het eind van de uitzending gaf die gijzelaarster de vader nog een briefje, waarop stond wat Noor op het laatst nog had gezegd : "Papa, het spijt mij".
Hij begon te huilen.
Ik was ontroerd door de uitzending en ongelooflijk kwaad op de huichelachtigheid van van Agt,
waar ik toch al een vreselijke hekel aan had.
Dat gedraai en gelieg, ik denk dat dat nooit zal veranderen.
groeten Hartelief