Wat ik écht ben, weet ik héél zeker

Wat ik écht ben, weet ik héél zeker


25-03-14 14:00 uur - Bron: Het Parool



Mijn hand begon te zwaaien voordat ik er erg in had

'Ik ben Amerikaan.' Een paar jaar geleden werkte ik mee aan een film over identiteit. Wat was ik? Nederlander, ­Indo? Ik antwoordde: 'Ik voel mij een Amerikaanse auteur die in het Nederlands schrijft.'

Ik voegde eraan toe: 'Ik denk namelijk Amerikaans, lees Amerikaanse boeken, draag Amerikaanse kleren, hou van Amerikaanse films, hou van de Amerikaanse mentaliteit, kortom: veel aan en in mij is Amerikaans.'
(Al voelde ik me, toen ik ­eindelijk in Amerika was, erg Nederlands.)

Gisteren zag ik boven mijn tuintje de helikopters vliegen met de Amerikaanse president. Ze vlogen zo laag dat de hond aansloeg. Ik voelde een zekere opwinding. Hondje en ik liepen naar het Museumplein, maar ik zag niets.

Ondertussen dacht ik: misschien zegt mijn kleinkind wel over een aantal jaren: 'Ik ben een Chinees.' Hij heeft - van al zijn ouders (mooi meegenomen) - wat Aziatische trekken. Zijn kleertjes zijn al 'made in China', net als zijn autootjes en popjes.

Op weg naar het Museumplein passeerde ik trouwens een winkel waar vermoedelijk al 'Welkom' staat in het Chinees. Ik zou er niet op tegen zijn als hij op school wat Chinees leert spreken. Hij spreekt al een beetje Engels en Frans, door zijn ouders en oma's.

Obama stapte, voor mij onzichtbaar, in een auto die 'The Beast' heet, en reed 150 meter naar het Rijks.
Verdomme, ik voelde - aangestoken door het publiek - een vorm van trots. (Ik vind dat vaak zo'n stom gevoel, omdat ik meen dat je je alleen trots mag voelen als je er iets voor hebt gedaan.)

Terwijl mijn hand, zonder dat ik er erg in had, begon te zwaaien, dacht ik ook: vreemd, ik geloof niet dat ik ooit naar een Europese leider zou zwaaien; Van Rompuy kan langs me lopen, het zou me niets doen. Ik zou trouwens niet één Europese leider weten naar wie ik wil zwaaien. Europa is voor mij antiek.

Voor mijn ouders was Europa wat voor mij Amerika is: ­Parijs, Rome, Londen, Berlijn. Daar 'gebeurde' het. Voor mij komen de beste ­televisieseries en films nog steeds uit Amerika. De beste boeken ook, op een enkele ­uitzondering na.

Eén ding weet ik trouwens héél zeker. Als ik naar waarheid de vraag moest beantwoorden wat ik nu écht ben, zou ik eerlijk zeggen: 'Een Amsterdammer.'.
(Door: Theodor Holman)

Parool.nl

wu schreef:

Op weg naar het Museumplein passeerde ik trouwens een winkel waar vermoedelijk al 'Welkom' staat in het Chinees.

Dit is even een kleine linguïstische terzijde die voorbijgaat aan de hoofdzaak van Holmans column, maar ik heb er al een tijdje geen gemaakt, en het stoorde me wel steeds als ik in Amsterdam langs die winkel liep:

er staat 'welkom' in verschillende talen, maar in het Chinees staan er vier karakters die, omgezet naar Latijns schrift als 'huan ying zhong guo' gelezen worden. Dit 'Huanying Zhongguo' zou naar mijn inzicht 'Welkom China' zijn (en dus onzin, 'welkom' is simpelweg 'huanying' terwijl 'Welkom in China' [waarom??] eerder vertaald zou moeten worden als 'Huanying lai dao Zhongguo').

Dit 'Huanying Zhongguo' prijkt dus naast bv. een Willkommen en een Bienvenue, en als Holmans kleinkind ooit een mondje Chinees leert spreken, hoop ik dat dit hem zal helpen in staat stellen om dit soort onzorgvuldigheden [waarvan er veel zijn op deze wereld] te herkennen.