Michaël Olbrechts - De allerlaatste tijger

Michaël Olbrechts - De allerlaatste tijger

boeken Zondag 6 april 2014 - 09u00, door (kt)


‘De allerlaatste tijger’ (Oogachtend) is, behalve het project waarmee Michaël Olbrechts zijn bul van de stripopleiding van Sint-Lukas in Brussel binnenrijfde, een kleine maar bijzonder charmante familiekroniek in stripvorm, die hij overigens baseerde op zijn eigen familiegeschiedenis.


Het begint in 1996, een tijdperk zonder tabletcomputers of in hoofdsteunen verwerkte beeldschermen, in een gezinsauto onderweg naar Nederland. Vader Filip onderhoudt zijn vier koters over het bewogen leven van zijn grootmoeder Anneke – roepnaam ‘omaatje’ – die bijna een eeuw tevoren ter wereld kwam op de Nederlandse eilandkolonie Java.

Olbrechts schetst kort en krachtig het prinsenleventje van Anneke en haar broers en zussen in het groene tropenparadijs, maar ook de zwijgzame Pa Kloppenburg en zijn vrijgevochten (er stroomt Indonesisch bloed door d’r aders) echtgenote zet hij op vermakelijke wijze neer. Die laatste Ma Kloppenburg steelt zelfs de show, met haar buitensporige, aan kwakzalverij grenzende kruidenkennis (die de jonge Anneke helaas een oog kost) en haar naïeve geloof in de onwrikbaarheid van de gevestigde orde. Maar overzeese huwelijken en uitslaande wereldbranden doen het gezin onherroepelijk uiteenvallen, en samen met de koloniale villa op Java gaan ook de dromen van Ma Kloppenburg in vlammen op.

Olbrechts’ tempo is strak, zijn timing uitstekend: hij wisselt telkens op het juiste moment van het historische schouwtoneel naar de achterbank van de gezinsauto. Hier en daar laat hij de lezer wel op z’n honger zitten: het benieuwde ons hoe de dodelijk saaie Pa de flamboyante koffiekleurige Ma Kloppenburg aan de haak had geslagen, bijvoorbeeld, of hoe het omaatje verging onder de Hollandse lucht. Geen idee of hij die plekken moedwillig dan wel uit onbeholpenheid leeg liet, maar we gunnen ’m het voordeel van de twijfel. Moge ‘De allerlaatste tijger’ nog een mooie roedel nakomelingen baren.

•http://www.michaelolbrechts.be/

humo.be

====================




Michaël Olbrechts - De allerlaatste tijger

Taal:  Nederlands
ISBN:  9789077549827
Type:  Paperback
Pagina's:  88
Publicatiedatum:  05/02/2014
Beschikbaarheid:  Verschenen
Prijs:  19.00 EUR

boek.be

....de Nederlandse eilandkolonie Java....


Is dit Pasarmaleis of plat Indisch of Petjok?

Henri R. Cingoor schreef:

....de Nederlandse eilandkolonie Java....


Is dit Pasarmaleis of plat Indisch of Petjok?

vlaams ?
(heeee hadden we niet Elel als vlaamsdeskundige?)

Kloppenburg.......van haar heb ik mooie planten/kruiden-boeken in de kast staan.....

En Vlaams blijft een leuke taal!

  

ik kon het checken: http://www.kortenhorst.info/stamboom/ps02/ps02_439.htm
De tekenaar is idd een nazaat van de schrijfster Kloppenburg-Versteegh.
Haar dochter Anneke overleed in 1996, 98 jaar .  Het gezin in de auto ging naar haar  in 1996.
Anneke Kloppenburg had onderduikers te Assen in 1940-1945
http://www.assenoudzuid.nl/index.php/historie/40-beilerstraat-151

Olbrechts schetst kort en krachtig het prinsenleventje van Anneke en haar broers en zussen in het groene tropenparadijs, maar ook de zwijgzame Pa Kloppenburg en zijn vrijgevochten (er stroomt Indonesisch bloed door d’r aders) echtgenote zet hij op vermakelijke wijze neer. Die laatste Ma Kloppenburg steelt zelfs de show, met haar buitensporige, aan kwakzalverij grenzende kruidenkennis .......

Tja, als je niet in de werking vvan kruiden geloofd en niets om plantenkennis geeft.......

  

Olbrechts

De allerlaatste tijger

Marc Bastijns - 17 maart 2014


Je hebt debuten die voorzichtig schuifelend bij de striplezer aankloppen. Ze geven aarzelend blijk van het talent van de beginnende auteur. Aan de andere kant heb je debuten als De allerlaatste tijger van Michaël Olbrechts.

De Hogeschool Sint-Lukas in Brussel heeft de afgelopen jaren al verschillende grote talenten opgeleid. De school toonde haar meerwaarde in het vormen van ruwe talenten en het verbeteren van de verhalende vaardigheden van de studenten. Het maken van een strip gaat verder dan het louter kiezen van teksten die in ballonnen worden geplaatst. In de vroegere schoolpublicaties Demo en Bing zagen we vaker dat kortverhalen, ondanks indrukwekkende grafische prestaties, ten onder gingen aan een gebrek aan een goed scenario. Bij De allerlaatste tijger vormt dat scenario hoegenaamd geen probleem. Genkenaar Michaël Olbrechts vermengt een stuk familiegeschiedenis met de maatschappelijke geschiedenis en doet dit op een heel volwassen en ingehouden manier. Wat bij De allerlaatste tijger opvalt, is dat Olbrechts een erg sober debuut heeft gemaakt. Hij wil niet tot elke prijs alles tonen en doen wat hij kan, wat zijn album echt ten goede komt.

Hij kiest voor een intrigerend aspect van zijn familieverleden, namelijk de afstamming vanuit Indonesië via zijn oma. Die oma ziet alle banden met haar verleden een voor een wegvallen. Via deze strip wil de auteur helpen om die herinneringen levend te houden en vast te leggen. Bovendien verbindt Olbrechts de familiegeschiedenis met de groeiende bewustwording van de voormalige Nederlandse kolonie in het midden van de twintigste eeuw. Dit thema wordt vooral in de Nederlandse literatuur (maar ook in strips, kijk maar naar Peter Van Dongens Rampokan) behandeld, Olbrechts moet zowat de eerste Vlaming zijn die zich eraan waagt.

In de keuze van de thematiek schemert ook Olbrechts’ achtergrond als historicus door. Hij studeerde eerst Geschiedenis vooraleer hij zijn de opleiding aan Sint-Lukas begon. Het is verfrissend om een auteur te zien debuteren die zijn stof feitelijker benadert en het verhaal klassieker opvat. We kregen de afgelopen jaren immers al tal van debuten die veel poëtischer van inslag waren en waar het scenario veel associatiever tot stand kwam. De allerlaatste tijger heeft meer om het lijf en combineert bovendien een familiegeschiedenis met kleine momenten vol humor en nostalgie. Het zal ons in elk geval benieuwen welke richting Michaël Olbrechts uit zal slaan wanneer hij de eigen geschiedenis achter zich laat.

Niet alleen het scenario van De allerlaatste tijger ademt zelfvertrouwen uit. Het tekenwerk is eveneens erg sterk. Een combinatie van schattige figuren zoals ook Floor De Goede die tekent, maar dan met een lossere lijn en schilderachtige inkleuringen. Zo krijgt Olbrechts’ werk meteen een eigen indruk die zeker blijft hangen. Via zijn blog laat hij bovendien ook regelmatig de resultaten van illustratieopdrachten bewonderen. Michaël Olbrechts is alleszins een grote aanwinst voor het Vlaamse beeldverhaal. Met De allerlaatste tijger heeft hij vanuit het niets meteen een album afgeleverd dat zonder blikken of blozen naast de strips van de gevestigde namen mag staan.

enola.be

Boeroeng schreef:

ik kon het checken: http://www.kortenhorst.info/stamboom/ps02/ps02_439.htm
De tekenaar is idd een nazaat van de schrijfster Kloppenburg-Versteegh.
Haar dochter Anneke overleed in 1996, 98 jaar .  Het gezin in de auto ging naar haar  in 1996.
Anneke Kloppenburg had onderduikers te Assen in 1940-1945
http://www.assenoudzuid.nl/index.php/historie/40-beilerstraat-151

  Ik hoopte al dat je dit voor mij zou gaan checken....
makasih!
Lijkt me een leuk boek.... Belgisch...